09-08-1999		Column Metro WAAR IS DIE ZON NOU TOCH GEBLEVEN? Wat moet ik doen, lezers? Toch naar Frankrijk gaan om die totale zonsverduistering mee te maken? De volgende eclips in onze omgeving valt, geloof ik, zo rond mijn 127ste verjaardag en wie weet of ik dan tijd heb. Tijd heb ik nu in ieder geval wel. Ik kan zo de auto pakken. En dan maak ik HET mee! Wel een dag eerder weg en ergens wild overnachten, want je mag aannemen dat er in en rond de Eclips Zone geen bed meer te krijgen is. Ga je op de dag zelf ?heel vroeg? dan lijkt mij de kans groot dat je in een ontredderde eclipsfile terecht komt. Terwijl het unieke verschijnsel voor de ogen van miljoenen toeschouwers plaatsgrijpt, bevindt jij je op 80 kilometer afstand in een verkeersopstopping. En even uitstappen om er toch nog iets van te zien is moeilijk, want het zaakje begint net weer te rijden. Desalniettemin, Noord?Frankrijk, dat moet haalbaar zijn. Wat mij vooralsnog weerhoudt om te gaan is de gedachte aan de Vierdaagse. Hoebedoellu? Enige jaren geleden begon ik de genoegens van de wandelsport aan den lijve te ervaren. Het was op een doodstil nog steeds in middeleeuwse slaap verkerend plateau in Midden?Frankrijk. Ergens in de verte lag Santiago de Compostela. Ja, wandelen was fijn. Zou het niet leuk zijn om ook eens aan het beroemde Nijmeegse evenement mee te doen? Het idee dat tienduizenden mensen dezelfde prestatie zouden vervullen, stoorde mij niet. Wel dat zij dat op nagenoeg het hetzelfde moment zouden doen. Ik heb dus nog nooit aan de Vierdaagse meegedaan. De beelden die ik onlangs op mijn TV zag hebben mij in dat gevoel gesterkt. De Nederlander is blijkbaar zo op hun file gesteld dat hij hem ook tijdens hun wandelvakantie niet wil missen. In elk dorp klonk hoempapa, werd bier vergoten en zag je moeizaam hossende lieden een ontmoedigende Blarendans uitvoeren. Tijdens de Eclips die overigens geen vier dagen, maar twee minuten duurt, zal het niet anders zijn. A1 die mensen bijeengedreven op een klein strookje, getooid met (al dan niet ondeugdelijke) eclipsbrillen. Een treurige uniformiteit. En dan het moment supreme: het gebrul, het gedrang, de cameraploegen...wat is dan nog jouw eigen eclips? En stel je voor dat je opeens verschrikkelijke diarree krijgt...(Belgisch vlees!), waar kies je dan voor? Discretie en hygiène? Of laat je alles varen om zelfs hurkend het magische moment mee te maken? Grote kans dat CNN opnamen maakt. En dat jij in je behoeftige omstandigheden de wereld rondgaat. Ja beste lezers, zo kan ik hele nachten doorijlen. Weerzin en nieuwsgierigheid, duelleren met elkaar en houden mij uit de slaap. En daarbij heb ik sinds kort te kampen met het besef dat ik mij wellicht niet al te onbuigzaam moet opstellen tegenover verschijnselen die groter zijn dan mijzelf. Zal de eclips het mij niet kwalijk nemen als ik er niet bij ben? Onlangs stelde ik mij in een stukje op deze plaats badinerend op ten aanzien van de milleniumbug. Nederland is allang milleniumproof, riep ik en ik besprak de vermeende lulligheid van de Nationale Milleniumkrant. Deze hoogmoed kwam voor de val, lezers, bij het verschijnen van de betreffende Metro bleken de laatste alinea's niet te zijn afgedrukt. Technische fout. The Milleniumbug striked back! Ik denk dat ik toch maar even ga. Marcel Verreck