Als u uw spiegelbeeld niet langer dan een handvol seconden kan verdragen, als u stukgezapt op uw halfgebruikte tweezitsbank allerlei nare gedachten begint te koesteren omtrent uw eigen onbenulligheid, als u bij het passeren van beter gevormde individuen met een ergerlijk gelukzalige uitstraling door een verklaarbare maar niet te beteugelen jaloezie wordt overmeesterd, kortom als u in de put zit, of zich gewoon verveelt, dan heb ik hier een fijne tip voor u: BREEK EENS EEN RECORD!
Het breken van een record brengt, aldus de geldende moraal, de breker op een hoger plan van menszijn. Toen het kabinet-Kok met een vertraging van zeven jaar (misschien wel een record!) over het drama-Srebrenica ten val kwam, luidde één van de commentaren dat het toch wel jammer was, zo vlak voor de verkiezingen. Als Kok namelijk twee hele kabinetsperiodes had volgemaakt, dat was dat immers een naoorlogs ......! (vult u maar in).
Het record, onmisbaar fenomeen in een expanderende wereld, waarin alles harder, hoger en sneller moet gaan. Schaatsers hijsen zich in nauwsluitende pakken en rijden zich half bewusteloos om een fractie eerder dan de uitgewoonde concurrent als een rochelende worst over de finish te schuiven. En de verkoper van middelgrote automobielen voor de voorzichtige medemens laat met krullende snor de in elkaar geknutselde oorkonde zien, waarop hij tot 'Salesman of the Month' is uitgeroepen: hij heeft een record aantal ANWB-leden van hun spaarcenten afgeholpen.
Wie nog nooit (bewust) een record heeft gebroken, moet eens ernstig bij zichzelf te rade gaan. Vooral ook omdat het verbeteren van een beste prestatie een fluitje van een cent is. Zo kan ik als ik wil zodadelijk mijn eigen record bridgen verbeteren (ik heb die sport nog nooit beoefend). Maar ook het record tafelpoten afstoffen en met mijn hoofd tegen de muur bonken heb ik binnen de kortste keren scherper gesteld. Ik kan zelfs besluiten dat ik vandaag mijn record 'records breken op één dag' ga aanvallen, uiteraard met voorgekookt succes.
Ja, hier spreekt een ervaren maar onverzadigbare recordbreker. De wetenschap dat ik elke seconde mijn eigen record 'leven' verbeter kan mij al doen glimmen van trots. Omdat ik deze glorie herken, geniet ik ook als een ander een prestatieverbetering te vieren heeft. Zeker als ik daarbij de helpende hand heb kunnen uitsteken. Twee weken geleden schreef ik op deze plek een stukje over de 'mondiale voetafdruk', een model waarmee je aan de hand van je consumptiegedrag kan uitrekenen hoeveel hectares van de aardbodem je daardoor in beslag neemt. Ik vermeldde het adres van de bijbehorende website, die een wat sluimerend bestaan leidde met enige tientallen bezoekers per dag. Die dag registreerde de teller 1159 hits. Een absoluut record en dat allemaal dankzij u, lezers van Metro!
Kijk, nu ik dit weet kan ik hier wel beginnen over mijn nieuwe liedjes CD 'Van Mars'en dat de verkoop daarvan ook tot recordhoogte moet worden opgestuwd, maar dat is natuurlijk een beetje makkelijk.
Wel wil ik graag uw hulp inroepen bij het breken van een ander record. Ooit schreef ik in Metro een tweetal columns over mijn intrede in de wereld van e-mail en internet onder de titel 'De diepe duik in de digitale darkroom'. Ik gaf daarbij ook mijn kakelverse e-mailadres prijs en verzekerde dat ik iedereen zou antwoorden. Er zijn toen records gebroken. Ook voorspelde ik dat ik binnen de kortste keren mijn eigen website zou hebben (met agenda, columns, foto's en liedteksten). U begrijpt, die site is er inmiddels en draagt een naam die u wel kunt raden. Mijn dagrecord bedraagt 272 hits. Ik heb het gevoel dat er een recordverbetering in de lucht hangt.

Marcel Verreck