30-07-2002   Column Metro
EEN ONWAARSCHIJNLIJK GOEDE KANDIDAAT

De vraag naar nieuwe bewindslieden blijft onverminderd groot. En er komt natuurlijk een moment dat LPF-brein Ferry Hoogendijk door al zijn buren heen is. Overal in het land wordt derhalve bezorgd naar de telefoon gekeken. Zullen ze bellen? Om duidelijkheid te scheppen publiceer ik hier dus maar alvast mijn eigen zojuist bijgewerkte curriculum vitae. Ik heb mijzelf goed gescreend, aangezien ik de BVD (die tegenwoordig - om nog onzichtbaarder te zijn - anders heet) daarmee niet wil belasten. Geheel volgens de gangbare C.V.-mores presenteer ik mijn levensloop en carrière in de derde persoon.

'Volgens een officiële opgave werd Marcel Verreck in 1960 te 's-Gravenhage geboren, maar ik denk dat we dit ruimer moeten zien, gegeven zijn beslissende rol in het Nederlands Verzet in de Tweede Wereldoorlog. Zijn vitale aandeel in de Bevrijding Van Ons Land heeft hem echter nooit de waardering dan wel de onderscheidingen opgeleverd die men zou verwachten. Als part-time wonderkind (gitaar, cello, panfluit) won hij alle concoursen waaraan hij deelnam. Hij was op zijn zevende schaakgrootmeester, al is die titel door de internationale schaakwereld nooit als zodanig erkend. Maar goed, daar hebben ze alleen zichzelf mee.
Via een door hem zelf geconstrueerde telefoonverbinding met Cape Kennedy kon hij de vluchtleiders van het Apollo-projekt met raad en daad bijstaan. En toen in 1969 Neil Armstrong als eerste mens een voet op de maan zette, waren zijn werkelijke eerste woorden: 'Without Marcel we had never made it'. Door atmosferische storingen en radiofonische vervormingen klonk deze zin echter heel anders.
Tijdens zijn lagere schooltijd baarde hij opzien door diverse Nobelprijzen in de wacht te slepen. Ook werd hij geselecteerd voor het Nederlands voetbalelftal. Op de dag dat zijn literaire debuut 'Een wondermiddel' uitkwam, speelde hij als international de eerste van zijn totnutoe 368 interlands. Als aanvoerder van het kabinet Verreck­I wist hij zijn premierschap succesvol te combineren met zijn middelbare school. Dat hij in de weekeinden in Rome vertoefde om het Heilig Pontificaat te vervullen leidde ertoe dat hij slechts vijf maal de Tour de France wist te winnen. De 104 speelfilms die hij maakte (regie, scenario, produktie en hoofdrol) kenmerken zich door een groot aantal verhoudingen met 's werelds mooiste actrices, die aangetrokken door het spreekwoordelijke internationale succes en zijn verkiezing tot Mister Universe als vliegen op de stroop afkwamen. De talrijke nakomelingen bezorgden hem een boeiend sociaal leven, waarvan hij getuigde in veelgeroemde psychedelische schilderijen, klassieke sculpturen en een groot aantal fantasievolle romans, die bij elkaar in 147 talen uitgegeven werden en hem uiteindelijk de enige hem nog niet toegevallen Nobelprijs opleverde, te weten die voor de Literatuur.
Op zijn achttiende verjaardag besloot hij echter al deze activiteiten te beëindigen en zich op andere dingen te richten. Nadat hij eerder een verzoek van keizer Napoleon Bonaparte om Europa de Nieuwe Tijd in te leiden naast zich neer had gelegd, kon hij een eervol verzoek van de Schepper zelf om zich met de Gang van Zaken in de Wereld te bemoeien, niet weigeren. Sedertdien houdt hij een Oogje In Het Zeil onder het motto: 'Zo zou God het gewild hebben'. Geliefd bij de mensen, veelbesproken, maar ook ongrijpbaar. Zelfs zijn vriend, de schrijvende duivelskunstenaar Harry Mulisch (vandaag 75 geworden- gefeliciteerd Harry!) gelukte het niet zijn leven in een roman te vatten. Dit curriculum vitae slaagt daar wel in, maar dat is dan ook door Hem Zelf geschreven.'

Wanneer de selectiecommissie van de LPF dit levensverhaal onder ogen krijgt, hoop ik vurig dat ze zelfs in deze partij zullen begrijpen dat je een dergelijk megalomane narcistische fantast maar beter niet kan bellen. Al hebben ze in de LPF naar zo'n figuur natuurlijk wel heimwee.

Marcel Verreck