Het is vrijdag de 13e, de bestemming is Zierikzee en er is gewaarschuwd voor ijzel. De eindeweekse verkeerskluwen rond Rotterdam ben ik goed doorgekomen en ik stuur de nog altijd zo lege Hoeksewaard in. Een aquarel van uitgeput winterlicht, kale velden en - in de verte- vernevelde bomenstreepjes en een enkele kerktoren. Windmolens, vandaag slome reuzen, markeren het Haringvliet en ik bestijg de brug naar het Hellegatsplein, lang geleden de oprijlaan naar een zomer kindergeluk. Aan het eind van het eiland Goeree-Overflakkee lag immers Ouddorp aan Zee, in de jaren zestig en zeventig ons wonderland als stil onontdekt vakantieoord. Maar zo ver kom ik vandaag niet, ik moet naar Zierikzee. Vlak voor de Grevelingendam, bij Oude Tonge, pauzeer ik bij een benzinestation waar een heuse frietmachine staat. Je gooit er € 1,25 in, er gaat een lampje branden en na een angstaanjagend korte tijd kun je het apparaat verlossen van een met warme dunne frietjes volgespuwd bekertje. Je kan het nog eten ook. Weemoed en verbijstering duelleren met elkaar.
De zon laat zich vertegenwoordigen door een bescheiden oranje vlekje en als ik Zierikzee bereik is de lucht boven de reusachtige toren nog net iets minder donkerblauw dan de rest van het uitspansel: het litteken van de dag.
Waarschijnlijk omdat in de mythologische Zeeuwse en Zuidhollandse archipel zo veel van mijn verleden geconserveerd is, verval ik, altijd als ik de reis naar deze contreien maak, in een peinzend terugschouwen.
2002 was het bizarre Jaar van Pim. Oftewel: een moordjaar. De arme Pim heeft van zijn eigen jaar nog niet de helft mogen meemaken. Zijn discipelen trachtten de vlam brandende te houden, met het bekende resultaat: rook en as. En Mat Herben lijkt, ook na het verwijderen van zijn snor, niet de gedroomde feniks. Tja, de comeback kid van de LPF bewees het deze zomer als kroongetuige in een Griekse rechtbank: met Mat Herben valt te spotten!
De verfrissende wildwest-taferelen in LPF City zal ik niet nogmaals oprakelen, maar toen er van diverse kanten stekkers uit deze koddige regering werden getrokken, viel mij ter plekke dit korte gedicht in: Het kabinet Balkenende: het is herfst en de eikels vallen.
En nu dan 2003, wordt dat bijvoorbeeld het jaar van Jan Marijnissen? Zelf moet ik nogal lachen om de PvdA, die behoorlijk zenuwachtig is geworden van zijn onweerstaanbare opmars. Vanuit het sociaaldemocratische kamp(je) onderneemt men warempel wat droevige pogingen tot 'demonisering' van de SP. Een pisnijdige medewerker van de Wiardi Beckman-stichting (die duidelijk de intellectuele en wetenschappelijke steun van Ayaan Hirsi Ali ontbeerde -deze asielzoekster was bij de VVD opeens wél welkom) schreef een huilerig stuk over de post-maoïstische bende van Marijnissen. Ook door Malou van Hintum in Vrij Nederland werden de snode plannen van de SP breed uitgemeten, voorzien van de waarschuwing 'u heeft het niet door, want ze zeggen er zelf niets over, maar als u SP stemt, staat dit u te wachten!' Inderdaad, de goed boerende ex-progressieve auto- en huizenbezitter mag zich na een machtsgreep van de SP voorbereiden op enige burgerlijke rampjes, maar mij konden deze'onheilstijdingen' wel bekoren. We zullen zien.
Met dank aan het afgelopen politieke jaar wordt het een mooie avond in het Zierikzeese theatertje. Over smalle maar gelukkig onbeijzelde wegen rijd ik terug naar de randstad. Hier is de nacht nog nacht, of je een zeearm of polder doorsnijdt is niet te zien. Af en toe pinkelt een met kerstlampjes versierde boerderij. Aanvullende verlichting komt van de beroemde Zeeuwse flitspalen. Want ja, dat leerde ons de bouwfraude-enquête, al die prachtige dure bruggen en tunnels in dit eilandenrijk zijn er ook niet voor niets gekomen!

Marcel Verreck