Het feest in Irak is begonnen en de publieke omroepen hebben zich verenigd in een zalvende 'gezamenlijkheid.' Het Nationale Testbeeld Jeroen Pauw zit al een dag op zijn post, gesecondeerd door 's lands Meest Glimmende Man (schedel, brilletje) Karel van de Graaf.
Rob de Wijk van het Instituut Clingendael is inmiddels drie uur achtereen aan het woord. Hij kan nog niet zo gek veel over de ontstane situatie zeggen, behalve dan dat het duidelijk is dat de oorlog in Irak begonnen is. Ondertussen zien we een jeep door de verlaten straten van Bagdad rijden.
Bij RTL 4 én 5 heeft Rick Nieman zijn jasje uitgetrokken. Suzanne Bosman slaat hem bezorgd gade wanneer hij zich dreigt te verslikken in een ingewikkelde uitleg over een mogelijk Amerikaans standpunt over een mogelijke Iraakse uitlating over een mogelijke situatie die zich mogelijk in Irak heeft afgespeeld. De regisseur zit hem te kloten met een bombardement aan camerawisselingen. 'Hou even op,' gebiedt Rick, 'één camera graag, anders word ik gek.' De eerste houtsnijdende analyse van de dag. Elders in de studio wordt een doordrukstripje met bètablokkers paraat gehouden.
Gelukkig, Suzanne gaat nu even praten met 'Max Westerman RTL Nieuws New York', zoals zijn volledige naam luidt. Het geluid is nog niet in orde en we zien Max enige onverstaanbaarheden tegen een onzichtbare cameraman blaffen. Daarom eerst de actuele situatie in Bagdad: er rijdt een jeep door de verlaten straten van de Iraakse hoofdstad.
Menno Buch is deze week bij het versiliconiseerde Veronica begonnen met een verse talkshow en hij maakt iets gezelligs van de oorlog: een vrolijke instuif van elders uit de boot gevallen deskundigen. Het wachten is alleen nog op Maarten van Rossum. Maar ook de actuele situatie in het rijk van Saddam Hoessein wordt ons niet onthouden: daar rijdt een jeep door de verlaten straten van Bagdad.
Op SBS vertelt een mevrouw in een winkelcentrum dat ze de oorlog verschrikkelijk vindt en dat al die bommen verschrikkelijk moeten zijn voor al die kinderen en huisdieren. Hee, daar is Max weer. De situatie in New York is onder controle, maar je kan aan alles merken dat de oorlog leeft. Dat kan je van bleke Max nauwelijks meer zeggen. Zijn doorgaans pientere vissenogen zwemmen als doffe kraaltjes in de kraters van zijn oogwallen, die dankzij het slopende tijdsverschil opgaan voor de Charles Groenhuijsen-trofee. Charles Groenhuijsen! Die heeft op de gezamenlijke publieke zender nu Rob de Wijk het zwijgen opgelegd met een aantal gewichtig geformuleerde vermoedens over wat de Amerikaanse regering in zijn schild voert. In de luisterende studio zien we plotseling dat er nog meer deskundigen opgeroepen zijn, zoals een bewegingloze kalende man met bril en baard. Het vermoeden is dat hij al enige tijd overleden is, maar men maakt geen aanstalten om hem te verwijderen. Jeroen Pauw, met beginnende Osama-baard, vraagt Rob de Wijk te reageren op de speculaties van Charles Groenhuijsen in Washington. Probleem! Rob de Wijk zijgt langzaam voorover op zijn desk. Karel van de Graaf stelt snel een vraag aan de ambitieuze Ruth Oldenziel. Zij beaamt dat de ontstane situatie veel aanknopingspunten biedt en dat niets zeker is. Half in beeld zien we hoe de broek van Rob de Wijk van zijn reet getrokken wordt en hoe een dappere studio-assistent nieuwe batterijen in Rob de Wijk inbrengt.
Op Yorin rijdt een jeep door de verlaten straten van Bagdad.
Rick Nieman, nu zonder stropdas en met het boordje open zoekt kontakt met Max Westerman. Helaas, de afgematte correspondent is reutelend uit beeld gegleden. En bij de gezamenlijken besluit Rob de Wijk geheel opgemonterd zijn zes uur durende analyse met de historische woorden: 'Maar ja, ik kan er natuurlijk ook helemaal naast zitten.'

Marcel Verreck