'Schatje, als we nou dadelijk aankomen in Assen, dan...wat zegt u, moeder? o ja sorry...schatje als we dadelijk aankomen in...eh...Meppel, dan moet je niet schrikken als we de auto uitkomen, want dan gaan we namelijk ons volk zien. Onthoud gewoon bij alles wat je ziet, en dat zal niet mis zijn, ze zijn niet gevaarlijk. Want Nederland houdt van Oranje, en zeker de Nederlanders die je zo dadelijk onder ogen zal krijgen. Ik weet ook wel dat er andere manieren zijn om de liefde betuigen, nietwaar pampabeertje van me...hè...ja moeder, ik pas op mijn woorden...maar deze mensen menen het echt goed.'
'De eerste die je dadelijk voor je kiezen krijgt, dat is de burgemeester. Die moet zich natuurlijk in eerste instantie op moeder richten, maar hij wil niets minder dan linea recta op jou duiken. En dat blijft niet bij handschudden alleen, vrees ik. Want zo'n man is al dagen door de lokale pers opgenaaid...ja moeder...opgefokt...om De Eerste Burgemeester Te Zijn Die Maxima Onze Nieuwe Vorstin Heeft Gekust. Er lopen weddenschappen in het dorp. Die man is zelfs in staat zijn automatische promotie in de waagschaal te stellen. Dus op een gegeven moment staat-ie voor je als een kwispelende hond, op van de zenuwen, en ja schatje, dan moet je het toch even alleen doen. Maar ik blijf bij je in de buurt. Denk dan als een stewardess: blijven lachen.'
'O ja, liefste, de kans is dan groot dat je in handen valt van de vrouw van de burgemeester. Die heeft de dag van haar leven, dit is de culminatie van haar hele bestaan...ja natuurlijk ken ik dat soort woorden, moeder. Zo'n burgemeestersvrouw herken je makkelijk, dat is degene met de meest roekeloze hoed en de bespottelijkste outfit. Van de officiële gasten dan. Het publiek is een ander verhaal...je moet je ogen maar eens goed de kost geven. Nee, het is niet helemaal zoals het carnaval van Rio, daar hebben wij in Holland de heupen niet voor. Ja, jij wel, schatje, dat weet ik toch...ja moeder, sorry...maar het volk weet dat ook sinds dat videofilmpje van die bruiloft waar jij je zo lekker liet gaan. Ja, dat was een beetje dom, hè? Maar goed, dat vinden ze hier hartstikke leuk. Dan zien ze dat je een gewoon mens ben, dat is heel belangrijk in dit land. Als je populair wilt zijn dan moet je eigenlijk blunderen, mijn opa en oma die begrepen dat goed. Moeder heeft dat, denk ik weleens, niet helemaal door, die wil altijd alles perfect doen...nee moeder, ik zei niets...ja, ik weet dat fluisteren in het openbaar onbeleefd is.'
'Okee, we zijn er bijna, kom op moeder, nog één sigaretje. Ja, dat is altijd een crime, we mogen dus niet roken in het openbaar. Daarom gaan wij op Koninginnedag altijd naar twee oorden, en allebei hooguit anderhalf uur, want kunnen we tussendoor even paffen.'
'Nou schatje, sterkte, let op de spandoeken met een woordspeling op het woord 'Maxima' , dat zullen er hier in Emmen...sorry Meppel...zo'n 300 zijn en bij de oudhollandse kinderspelen één keer meehinkelen, maar het kiptrekken op de balk boven het water kan je rustig laten schieten. Daar sturen we oom Pieter op af. Ja die.'
'Kom op, we gaan in de lachstand, wees niet bang, je ziet toch die kleerkasten van de beveiliging. Mocht er iemand raar gaan doen, dan grijpen ze discreet in. Wat er met zo'n druktemaker dan gebeurt? Die brengen ze twee dorpen verder zonder fiets en hij krijgt een boete. Ja, lieverd, zo gaat dat in jouw níeuwe land.'

Marcel Verreck