Prins Claus wordt 75, zoon W.A. klompendanst met Máxima door het land, prins Flip heeft tot ieders stomme verbazing zijn Mathilde bezwangerd, maar er kan altijd nog wel een Hamletje bij. Men heeft mij, als traditioneel gastrecensent van het Theaterfestival, ingefluisterd dat ik dit jaar maar eens aandacht moet schenken aan de modieuze items 'lichamelijkheid' en 'blote sex'. Nou, graag. En verdomd, gisteravond bij Amlett, de volkstoneel-achtige enscenering door Jan DeCorte van het Deense kroonprins-drama is het meteen raak. De Vlaming Decorte speelt in zijn eigen sappige taaltje de eeuwige twijfelaar als een tandeloze clown, een kruising tussen Ivan 'de wilde boerendochtere' Heylen en Catweazle.
Het sterk acterende ensemble danst op en rond een lange tafel in een verder kaalgeslagen schouwburg met grote kluchtige stappen door de aloude geschiedenis. Binnen de kortste keren klinkt het 'tisof/tisni/dattist'. Deze Amlett ware niet meer dan een komieke strip geweest, als er niet als vertragend contra-punt een pas de deux was ingevoerd met in de hoofdrollen Amlett en -daar heb je het al!- zijn verbluffend naakte liefje Ophélie. Dit ballet neemt de plaats in van het toneelstuk, waarin de moord op Hamlets vader wordt nagespeeld - de lakmoesproef van de schuld van de dader, Hamlets oom.
Ophélie. Nog nooit zag ik een Hamlet-variant, waarin het licht zo op haar lelieblanke gestalte viel. Alle spelers gaan in zwart gekleed, beheerst als zij zijn door wraak, machtswellust, bedrog en andere rottigheid 'in the state of Denmark', maar zij werpt die kledij van zich af, uit blinde liefde voor de calculerende titelheld, die haar verleidt met het sterke argument: 'Tis voor de kunst'.
Een typisch gevalletje van funktioneel bloot dus. Geheel in de stijl van deze glasheldere ontkleding van de Hamlet-tragedie is zij temidden van het onbetrouwbare zooitje de naakte onschuld ten voeten uit. Goed om te weten, maar het resultaat is een voornamelijk vermakelijke voorstelling, waarin de ontroering, mede door het enorme tempo, ondanks de mooie Ophélie van CharlotteVanden Eynde weinig kansen krijgt. Blijft de vraag: wat is het 'na-ijl-effect' van deze Amlett? Wie nu Hamlet speelt, wil iets over deze tijd zeggen, dat geldt, dunkt mij, ook voor de nar Decorte. Was hij niet tijdelijk actief in de politiek? Mij deed zijn sinistere scherts over de konkelingen aan het Deense hof zomaar opeens denken aan sommige verbijsterend ondoorzichtige praktijken in hoge Belgische kringen. En waren ook daar niet jonge onschuldige naakte meisjes het kind van de rekening?

Marcel Verreck