12-06-06   COLUMN Ontbijtradio

Wat is er mooier dan het ochtendgloren?
Het gebrul van oranjeleeuwen in je oren?
(Behalve dan als je in de dierentuin van Kiev hun hok binnenloopt)
Of: Servisch vlees in een Leipziger braadpan te smoren?
Of: Arjan Robben die het beslissende doelpunt gaat scoren?

Wat is er mooier dan het ochtendgloren? Wakker worden en weten dat wij hebben gewonnen en de Serven zonder hun killer Mladic dit keer wel hebben verloren? Ja, het is natuurlijk een en al voetbal, het nieuws, dan kan je je in Guantanamo Bay uit pure wanhoop verhangen, maar dan heeft nog iedereen het over de kuitkramp van Edwin van der Sar. Of over de sarkramp van Dirk Kuijt.
In Amsterdam werden er gelijk drie mensen in elkaar geslagen, maar verder was het een groot feest. De stad waar het Nederlands Elftal zijn eerste overwinning behaalde was bezet door Oranje-malloten met hun maffe attributen en heeft niet dus voor niets het woord 'leip' in de naam.
Maar het hele feest begon natuurlijk reeds vrijdag. De Duitsers hadden een openingsceremonie georganiseerd met selbstverständlich veel gymnastiek. Dat is een traditie die dateert vanuit de jaren dertig van de vorige eeuw. Op zich vreemd dat de Duitse voetballers zelf zich ondanks al die gymnastiek vaak als houten Klazen over de groene heimat bewegen.
Maar goed, die ceremonie. Op een zeker moment veranderde het groene veld in een rood kruis en met enige argwaan keek ik toe hoe deze figuur zich verder zou ontwikkelen, maar fakkels en swastikavorming bleven uit.
Hoewel het Duitse moppenboek het dunste ter wereld schijnt te zijn, stond de hele arena vol dijenkletsers. Volwassen mannen in Lederhosen, maar laten wij daar met onze uitzinnige Oranjefans maar niet al te veel over zeggen. Er vlogen dames met hoepeljurken de lucht in en dat deed even denken aan München 72 en dat terwijl de Gazastrook niet tot de deelnemers behoort. Ondanks het weer is het daar momenteel niet de plek om even rustig op het strand te gaan liggen.
Geen Costa Gaza, maar Costa Rica, daar voelden de Duitsers zich als erkende strandgangers thuis. Ze wonnen met 4-2. Er waren schitterende doelpunten bij. Toren, mooier dan het ochtendgloren, waarvan je niet kon denken dat ze van Duitse makelij zouden kunnen zijn. De Duitse verdedigers waren trouwens hopeloos slecht, ze speelden alsof ze telkens in hun zelf gegraven kuilen vielen. Maar ja, aan de Duitse defensie hebben ze na de tweede oorlog dan ook heel lang niet kunnen bouwen.
Het is een echt wereldkampioenschap en dat bleek bij de tweede wedstrijd. Daar speelde Equador, zeg maar de evenaar tegen de Polen. Een wereldomspannende strijd. De evenaar won en van de Polen hoop ik dat ze beter zijn als loodgieter. Ze beten met hun snufferd in het gras, geheel naar voorbeeld van hun oude poolse paus, die bij aankomst in een land altijd onmiddelijk de lokale landingsbaan begon te tongen.
Bij deze positie moest ik onmiddellijk denken aan Rebecca Loos, die tegenwoordig permanent gedekt wordt door John de Wolf. Zaterdag won Engeland van Paraquay met een zogeheten Rebecca Loosje, dat is jargon voor een bal van Beckham, die even wordt aangeraakt en dan uiteraard het kruis ingaat.
Toen kwam Leo Beenhakker met zijn sportvrienden uit Trinidad en Tobago en zij wisten de Zweden op 0-0 te houden. De Zweden liepen er zo verdwaasd bij, dat het leek alsof zij van hun coach geen speltechnische instructies hadden gehad, maar een gebruiksaanwijzing van IKEA. Ivoorkust en Argentinië speelden erg goed, maar ik was blij dat het oranje team in deze wedstrijd verloor. Angola ging in de koffiemolen bij Portugal en Mexico versloeg Iran en dat wordt dus link voor de Iraniërs. Als dat straks bij terugkomst in Teheran maar niet uitloopt op een herformulering van het begrip 'hangende spitsen'.
Wat ik wel heel leuk vind is dat die Oranjekwissen tijdens de reclame echt van ouderwets niveau zijn.
Vraag: Uit welk land komt Johan Cruijff?
SMS: A. China. B. Ivoorkust, C. Nederland. En dan geven we er nog een hint bij: Hij is niet geel en niet bruin. En nog een hint: hij eet niet met stokjes en hij stopt geen zendelingen in een kookpot.
Ik hoorde een dweilorkest op de tribune en dacht dat is ongetwijfeld de Jostiband. Het zou goed kunnen, dat die daar zitten omdat ze zo'n kwis hebben gevonden.
Voorts zagen we onze premier juichen. Ik weet niet of het was vanwege ons doelpunt of vanwege het bericht dat het CDA schijnt te stijgen in de peilingen. Dalen in de peilingen was trouwens voor het CDA bijna niet mogelijk.
Misschien had hij wel last van de warmte. Want die was alomtegenwoordig. Toen ik in de pauze even aan het zappen was zag ik dat de dames van Veronica bijna al hun kleren hadden uitgedaan. Aan het zogenaamde lingeriepenaltyschieten deden allerlei landen mee, maar het waren duidelijk allemaal Nederlandse dames. Hoe ik dat kon zien? Ik ken ze. Nee hoor. Het was heel makkelijk te zien dat het Nederlandse meisjes waren. Bijna alle penalties gingen mis.

Marcel Verreck