Luisteraars, ik ben een gulzig mannetje, ik wil niets missen. Dus u begrijpt dat ik op de rand van de komkommertijd, waardoor u vanwege Tour en zomer deze column een tijdje niet zult horen, toch tot het uiterste gegaan ben in mijn research om ook het nieuws van deze week van een verhelderend kader te voorzien.
Research, dat is het toverwoord, en zo spoedde ik mij gisteren naar mijn eigen Den Haag om nog eenmaal het politieke circus te aanschouwen. Op het Binnenhof werd door de belangenverenigingen van vlees en vis de traditionele barbecue aangericht, uitgerekend op een dag dat iedereen door de verzengende hitte zelf al geroosterd werd. Via ingewijden vernam ik dat voor elke bezoeker zo'n 600 gram gemarineerd dood dier was gereserveerd. Ongetwijfeld omdat men in het licht van het afgelopen BSE en MKZ-jaar had gedacht: in Den Haag weten ze wel hoe ze grote hoeveelheden vlees moeten verwerken. Het resultaat was een offerfeest dat slechts overtroffen werd door de gigantische barbecues die wij nog niet zo lang geleden overal op het engelse platteland mochten aanschouwen. En natuurlijk was deze smoorpartij rijkelijk besprenkeld met spiritualiën, dranken met een zekere uitwerking, maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.
Als doorgewinterd participerend verslaggever wankelde ik later die dag nog even langs de Ridderzaal, waar de volledige Eerste en Tweede Kamer deze week in totale aanbidding onze nieuwe koningin Máxima mocht aanraken. Vele kwijlende grijze pakken schuifelden langs, terwijl de arme vrouw daar met blaren op de kaak zat te glimlachen, niet alleen in een gouden kooi, maar ook nog eens op een gipsen troon. No way out. Je hoopt maar dat deze ceremonie er bij haar niet al te erg heeft ingehakt, maar als ze het geheugen van haar vader heeft, dan zal ze de volgende keer ongetwijfeld weer stralen.
En gisteren dus, om daar even naar terug te keren, op de laatste dag voor het reces, was het Haagse regeringscentrum wederom volgelopen en als ik zeg volgelopen, dan bedoel ik ook volgelopen, maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.
Dat iedereen er was, 150 kamerleden, was al een wonder, aangezien er nog steeds veel politici zijn die met de trein reizen. De NS slagen er iedere dag weer in het reizen in Nederland een avontuurlijk dimensie te geven, maar dat zij nog steeds grote geesten in hun gelederen hebben bleek wel uit dit onlangs gepresenteerde briljante plan: om het aantal vertragingen te verlagen laten ze gewoon minder treinen rijden. Kijk, ik snap niet dat daar smalend over gedaan wordt. Zo kun je ook bijvoorbeeld de criminaliteit te lijf gaan: gewoon minder mensen laten leven. Maar ja, daar heb je dan weer criminelen voor nodig. Maar goed, criminelen maken elkaar weer af. Ach, er is geen probleem, of er is wel een drastische oplossing voor. Er zit nu iemand in de Scheveningse gevangenis die daar de nodige expertise in heeft. Toen werd er in de Tweede Kamer gestemd, terwijl ik op de publieke tribune toekeek, inderdaad in een sfeer die veel deed denken aan het laatste uurtje voor de schoolvakantie. Of het door dit gebrek aan concentratie kwam of de zwaarte der verplichtingen op barbecue en andere vochteisende terrassen, de VVD-fraktie lette niet op, stemde verkeerd,waardoor een zekere wet niet werd aangenomen en zag haar eigen minister Korthals beteuterd in de regeringsbank zitten. De rest had dolle pret, terwijl de kosmos een duit in het zakje deed middels een donderende onweersbui. Daarna togen alle speelkameraadjes naar het perscentrum 'Nieuwspoort' waar wij als NCRV-radiolieden ook zo veel mooie uurtjes hebben doorgebracht. U begrijpt dat het zwoele weder niet echt bijdroeg aan de abstinentie, maar er is een erecode dat er over wat er in Nieuwspoort geschiedt gezwegen wordt. Laat ik er dit over zeggen, ook politici zijn mensen van vlees en (enigszins aangelengd) bloed. Uiteraard liet uw reporter zich níet meeslepen - de komkommertijd wacht immers - en met een helder hoofd reed hij des nachts langs de eeuwige zee, langs het tot pretpark verworden Scheveningen van zijn jeugd en dan landinwaarts. Bij het hotel van Milosevic heerste een diepe rust, ook hier was de opwinding alweer voorbij, want als men in Den Haag op vakantie gaat, dan gaat men ook echt op vakantie. Ik wens u veel plezier de komende tijd en mocht u mij niet kunnen missen, bezoek dan mijn gloednieuwe website www.marcelverreck.nl (met veel columns en ander snoepgoed) en/of luister vanaf maandag naar Stand.nl, waar ik Sjors Fröhlich mag vervangen , die zich gaat laten barbecuen achterop de motor in de Tour. Hij zit nu al halverwege Frankrijk met een spuit in zijn arm, want en dat hebben we deze week geleerd, want research, dat is het toverwoord!

Marcel Verreck