Luisteraars, ik ben nog steeds een gulzig mannetje, dat niks wil missen. Vandaar dat ik met grote graagte en ondanks een onfortuinlijke lentegriep, weer achter de NCRV-microfoon geschoven ben om in deze turbulente verkiezingsweken uw aloude leidsman in het politieke labyrint te zijn. De bedoeling is ook dat ik iedere week één politieke partij een beetje help met een aantal nuttige adviezen, alsmede een strenge evaluatie van de gemiste kansen. En het ligt natuurlijk voor de hand dat de eerste partij die ik wil afwerken de deerniswekkende Volkspartij voor Vrijheid en Democratie is, zoals u weet de vierde of misschien al zelfs vijfde partij van Nederland. Dat kan beter jongens! De twintig zetels komen in zicht, maar dan vanaf de andere kant. U hoort misschien aan mijn ietwat demonische toontje dat ik van nature geen VVD-supporter. Nou valt er over de VVD veel vervelends te zeggen en dat heb ik dan ook nooit nagelaten, maar één ding kunnen ze daar in principe heel goed en dat is lachen. Lachen, gieren, brullen. Nou gelachen wordt er niet meer. Moest je vroeger Dijkstal een saxofoon in zijn mond stoppen om zijn gegrijns te beteugelen (natuurlijk ook een noodoplossing), nu lijkt de VVD te zijn (maar ook te worden) uitgelachen. En gieren dat duidt meer op de stront die vanuit de gewestelijke partijbaronnen op de partijleiding neerdaalt en dat er gebruld wordt is duidelijk, door Hans Wiegel en de zijnen om een andere koers, maar waarschijnlijk ook door Dijkstal zelf als-ie in zijn bedje ligt, maar dan van het huilen.
Kommer en kwel bij de VVD, en dat waren ze al jaren niet meer gewend, maar ik heb de tijd nog meegemaakt dat 24 zetels heel normaal was voor de liberale partij. Meer lieden waren er ook haast niet beschikbaar voor het politieke werk, omdat een VVD¹er het doorgaans te druk had met geld verdienen.
Ik hoop overigens dat de VVD-achterban als die luistert mijn misschien ietwat lange zinnen begrijpt. Ja hoor, zegt Jip. Ik ook, zegt Janneke. Hoera, zegt Erica. Die hier ook aan tafel zit. Waarom juicht ze, zegt Jip. Dat doet ze altijd, zegt Janneke. Loopt ze niet achter de feiten aan, zegt Jip. Want de Olympische Spelen zijn al voorbij, zegt Janneke.
Voor haar al na een week, zegt Jip. Toen moest ze naar huis, zegt Janneke. Mevrouw Terpstra, dat is toch verschrikkelijk. Hoe kan dat nou, jullie zijn toch volwassen mensen. Jip en Janneke taal! Dan zie je die Eenhoorn, een lelijke kale vent, dus je denkt die heeft hersens, en die komt dan vertellen dat jullie infantiel moeten lopen doen. Jullie hebben toch ook professoren en denkers in jullie partij, en dan niet LOI-professoren als de gevreesde Pim. Kom op VVD, waar is die ouderwetse arrogantie gebleven (toch niet in zijn geheel bij Ad Melkert), en dat gemak, dat savoir-vivre en vooral die allesverwoeste lach. Mevrouw Terpstra, waarom horen bij uw dreunende geschater nimmer meer, waarom zit Dijkstal erbij als een timide konijn zonder batterijen in zijn hol. Ja, u staat nummer 4 op de lijst, dan kom je er nog net in.
Ik ga het nog een keer voordoen. Doe maar mee. Pim Fortuyn, hahahaha. En als Pim voor de vierentwintigste keer zegt: mag ik ook eens even uitspreken? Dan zeggen jullie, mogen wij ook eens even uitlachen, hahaha, Pim Fortuyn, hahaha, wedden dat hij dan zijn microfoon afdoet en naar huis gaat, waar Wouke van Scherrenburg hem een heerlijke maaltijd heeft bereid. Doe raarder dan Pim, dat kunnen jullie, maar lach, lach, de kiezers willen een lach. En al gaan jullie dan misschien ten onder, dan nog altijd lachend.Dat wordt geweldig op die verkiezingsavond: meneer Dijkstal, hoe gaat. Nou, hahaha, we hebben toch mooi de Christenunie achter ons weten te houden! Kijk, dan lachen jullie, dan lacht het hele land en reken maar dat ik dan ook lach.

Marcel Verreck