Luisteraars, ik ben een gulzig mannetje, ik wil niets missen en daarom volg ik de verkiezingsrace ademloos. Want er gebeuren dingen. En dat was al een tijd in de politiek niet voorgekomen. Weliswaar heeft Pim Fortuyn deze week niet nog eens een boek laten uitkomen of een door Wouke van Scherrenberg persoonlijk gebakken taart in ontvangst genomen, Henk Westbroek van Schreeuwbaar Nederland is wel uit de lucht genomen, als een soort Joint Strike Fighter avant la lettre. U weet wel, dat vliegtuig dat wellicht neerstort voordat het opstijgt. En dat scheelt behoorlijk in de rotzooi. Overal in het land worden leefbare colleges gevormd, althans in gemeenten waar men elkaar niet op leven en dood bestrijdt zoals Rotterdam, maar daar gaat het nog rustig aan toe vergeleken bij de Parijse voorstad Nanterre. Daar worden de raadsleden al ruim voor de verkiezingen vervangen en wel door een gek met een automatisch pistool. Hij schoot links en rechts en trof ook links en rechts, 8 vacatures in één aktie, maar laten we er niet te grappig over doen. Het einde van de moordenaar was al enigszins cabaretesk, want de dienstdoende politieagent riep de naam van een Nederlandse cabaretgroep: Niet uit het raam. Dit is wel een hele ingewikkelde manier om iets simpels te zeggen en dat brengt mij direct bij de partij die ik vandaag van wat electorale adviezen wil voorzien. D'66, in het forum hier aan tafel uiteraard vertegenwoordigd door de alomaanwezige Boris Dittrich. Meneer Dittrich, u bent zo alomtegenwoordig dat niemand zich zorgen maakt over het feit dat D'66 na de verkiezingen op 6 zetels zal eindigen in plaats van op 14. Want, zo zou je denken, die ontbrekende 8 zetels doet Dittrich er in z'n eentje wel bij. Ja D'66, luisteraars, je zou ze alle goeds gunnen, maar ze staan erbij en ze kijken ernaar. Vandaag is het Goede Vrijdag, maar voor D'66 is het lang geleden dat ze een goede vrijdag of zelfs ook maar een goede dag hadden. Het is het einde van de lijdenstijd, maar van D'66 kunnen we dat niet zeggen. Hoe heeft het zover kunnen komen? Ze kunnen er niets aan doen, want ze zijn een gelegenheidspartij. Ze zijn nog te jong om vastgeketend te zijn in het collectieve onbewuste van de stemmende dus in principe wat oudere Nederlander. Men stemt op D'66 heel vaak om taktische redenen. Zo van: ik gun het die niet helemaal, maar die ook niet, dan maar van Mierlo, die kan het zo mooi zeggen, als snap je niet waar hij het over heeft. En hij zelf waarschijnlijk ook niet. Maar Van Mierlo is opgevolgd door Thom de Graaf en die doet het heel goed. Voor een D'66-er. Het gekke is dat de gelegenheidspartij D'66 dus nu ten onder gaat in een verkiezingssituatie die bol staat van opportunisme en gelegenheidsgestem. Wordt het dus niet tijd, meneer Dittrich, om Pim Fortuyn c.s. met de eigen middelen te bestrijden. En dan hoeven we het niet eens over inhoudelijke zaken te hebben, maar gewoon in presentatie. D'66 moet raar doen, doe het maar eens, kijk maar eens hoe het voelt, Boris Dittrich kent dat gevoel al een beetje, maar nu de rest van de democraten, dat zijn we niet van ze gewend, wellicht dat daar winst te halen is. Thom de Graaf, eraf die krullen, Els Borst elke dag drie taarten in haar gezicht, nummer 7 van de lijst, net zoals bij Fortuyn, raakt in opspraak, nummer 7, maakt niet uit, die komt er toch niet in. Haal Hayo Apotheker terug, doe leuke dingen met Lousewies van de Laan. Laat ons genieten. D'66 moet geen Jip en Janneke taal spreken maar Pippi Langkous taal spreken vol zelfspot: 2 maal 3 is 6 en dat worden onze zetels. Ga er voor als D'66, wat is er nog te verliezen? Ja, die laatste zes zetels. Steel schilderijen uit het museum, net zoals in het Frans Hals deze week en roep: bij ons is de kunst in goede handen. Ga in een Apache helikopter vliegen en schiet een raket af en kijk of hij doorvliegt, ga op Amsterdam Centraal wonen, wordt supporter van FC Utrecht, doe raar, uiteindelijk zal het allemaal mislukken, maar heb het gevoel even anders geweest te zijn dan die keurige, weloverwogen D'66'er. En, eenmaal in de verkiezingsgoot overwint de zelfspot die hemeltergende redelijkheid. Hier lig ik, ik heb gedaan wat ik kon. Maar vooral ook wat ik niet kon. Soms zijn de verkiezingen er niet om zetels te halen. Succes!

Marcel Verreck