Luisteraars, ik ben een gulzig mannetje, ik wil niets missen. Dus dat hakt erin, zo'n afgelaste Koninginnedag. Nou was de Koningin gisteren nog wel even op toernee op de Veluwe, maar daar hing niet echt een koekhap, paalzit dan wel kiptreksfeertje. Jan Pronk pleit voor meer stilte op het platteland, hij dreigt zijn zin te krijgen. Op zich is het natuurlijk verstandig dat de Majesteit en haar gevolg aanstaande maandag de provincie Drenthe mijden. Bovenop de MKZ-perikelen is immers ook het opmerkelijke bericht gekomen dat men in de Noordelijke Provinciën meer dan gemiddeld lijdt aan geslachtsziekten. Ja, ja, hoezo stiller op het platteland, het dampt en druipt daar van de aktiviteit. Begrijpelijk, de energie die normaal gesproken in de dieren gestoken wordt, moet nu op een andere manier een uitweg vinden. Kortom dit is geen geschikte omgeving om Màxima met haar inburgering te laten beginnen. Zij vormt immers een essentiële schakel in het voortbestaan van de Oranje-dynastie en hoe heikel dat bij Vorstenhuizen ligt, bewijst de situatie in Japan. De kroonprinses aldaar vertoont, zoals men dat noemt, 'tekenen van zwangerschap.' Duizenden jaren van medische wetenschap ten spijt, is het blijkbaar soms nog heel moeilijk om vast te stellen dat een vrouw in verwachting is. Dat bewijst het wonder van Roptazeil van vorige week, toen een vrouw van 48 tijdens het baren ontdekte dat ze zwanger was. Echt waar hoor, ze trok er haar heiligste Cor Boonstra-gezicht bij: we hadden geen voorkennis. Maar goed, dit incident gebeurde in het hoge noorden van het land en hoe de situatie daar momenteel is, heb ik u al geschetst. De geruchten willen dat de Japanse kroonprinses zwanger is geworden door middel van een reageerbuis-bevruchting. Het aloude kamikaze-systeem werkte blijkbaar niet meer. Op zich geruststellend dat de Japanners, de meester s van het namaken, in ieder geval bij het construeren van een mens nog gebruik maken van de aloude methode van het zaadje en het eitje. Van keizer naar kiezer is maar een kleine stap. Voor de lysdecticus. Zoals bleek tijdens het referendum over de deelraad binnenstad zijn er in Amsterdam meer keizers dan kiezers. Ik noem de Haringkeizer, de Rotankeizer, de Pittenkeizer en natuurlijk Piet Keizer. In Amsterdam is er zelfs een heel sjieke gracht naar genoemd: de Keizersgracht. Kiezersgracht bestaat niet, al vielen de plannen van degenen die tegen de deelraad stemden (zo'n 86%) wel in het water, want ze waren met te weinig om de voornemens van de gemeente te dwarsbomen. Dwarsbomen, ook zoiets in het Amsterdamse waterwegen netwerk, je hebt wel een Rechtboomsloot, maar geen Dwarsboomsloot. Blijkbaar zelfs voor een opstandige stad als Amsterdam toch te rebels. Ik stel voor dat dit wordt uitgezocht door een bekwame watermanager. Laat hij maandag meteen beginnen, dan heeft hij toch een onverwacht dagje vrij. Maandag, koninginnedag, ik voorzie als Amsterdammer een verschrikkelijke dag, want de provindialen zullen er stuitje aan stuitje paraderen. Want hoe stiller het op het platteland wordt, hoe drukker het in de stad zal zijn. Misschien dat de NS een handje willen helpen om de vervoersstromen naar de hoofdstad te beperken. We weten dat ze dat kunnen. Kom op jongens, staken! Dat akkoord is toch een nederlaag, dat pikken jullie toch niet. Leg dat ganse raderwerk maar stil maandag. We hebben hier in Amsterdam al veel te veel pretzondagen. PvdA en VVD willen de zondagsrust nu helemaal afschaffen, zogenaamd uit piëteit voor de niet-christelijke veelal allochtone ondernemers. Maar het gaat natuurlijk allemaal om geld verdienen. Want iedereen heeft het gehoord: arme mensen gaan eerder dood dan rijke. Dus hoeven de ware Oranjeklanten, ondanks een MKZ-dipje, zich geen zorgen te maken. De Koninklijke Familie is zoveel rijker dan de rest, die overleeft alles. En de kans dat er iets naars met Ruud van Nistelrooij gebeurt is na zijn megatransfer naar Manchester United dus ook kleiner geworden. En als ik zodadelijk mijn enveloppe met inhoud van de NCRV ontvang, kan ik niet anders dan constateren dat ik weer een stukje ouder geworden ben. Een schrale troost, op de dag dat ik weer geen lintje heb gekregen.

Marcel Verreck