Om te beginnen een I.M.'tje voor Kees Stip, de (dieren-)dichter die deze week op 87-jarige leeftijd overleed: Tot mij sprak een diep bedroefde kip: 'Van alle dichters was Kees 1 met Stip' Luisteraars, ik ben een gulzig mannetje, ik wil niets missen. Dus u begrijpt dat ik hier gretig de eerste Milose-witz debiteer: Daar komt-ie. Achtung fur alle Deutschen, attentie voor alle Duitsers, pas op, er is nu iemand naar Scheveningen gekomen, die pas echt grote kuilen kan graven. Goed, dan hebben we dat ook gehad. De oorlogsmisdadiger zit in de Scheveningse lik en wordt aanstonds voorgeleid aan het Joegoslavië-tribunaal, dat gelegen is in de wijk waarin ik opgroeide. In het bewuste kantoorkasteel was vroeger een verzekeringsmaatschappij gehuisvest, vandaar dat ik het wel mooi vindt klinken als gezegd wordt dat de boef in verzekering is gesteld. Dat vanzelfsprekende gebouw uit mijn jeugd, er zijn nog zwartwit foto's dat ik als klein jongetje op de rand van de vijver met de beeldjes zit, is nu op alle televisiezenders van de wereld te zien, met allerlei Wouters Kurpershoeken (met snor, bril, baard, lippenstift of tulband) ervoor. Toen ik dat gisteravond zag, maakte zich een vreemd soort trots meester van me, net als toen het Nederlands elftal in 1974 als vice-Weltmeister werd gehuldigd, nadat het in die finale in de kuil donderde die het voor zichzelf gegraven had, nota bene tegen de duitsers! Toen op vakantie in het plaatsje Rohel bij het Tjeukemeer zagen wij op het kleine zwart-wit toestelletje hoe de spelers toegejuicht werden op het Catshuis en het balkon van het Congresgebouw, nota bene bij ons om de hoek. Daarna gingen ze ook nog naar Soestdijk, om bij koningin Juliana ontvangen te worden, maar die zal zich dat waarschijnlijk niet meer herinneren. Vijf leden! Maar voordat u boos gaat bellen, Prins Bernhard heeft het zelf gezegd, in een interview dat zodadelijk wordt uitgezonden: Juliana is haar geheugen helemaal kwijt. En even later herhaalde hij dat nog vijfmaal. Maar dat is eruit geknipt. Maar mijn geheugen wordt bij het zien van die beelden juist geactiveerd . En ik herinner mij dan ook nog levendig hoe er in de tuin van Paleis Soestdijk door de spelers gevoetbald werd met de prinsjes. Nog zie ik de kleine Willem-Alexander aan komen rennen om een strafschop te nemen: het resultaat is bekend en werkt tot de dag van vandaag door. Raar dat ik die oude trots weer terug krijg: mijn buurt op tv. Tegenover het Joegoslavië-tribunaal ligt het Congresgebouw, waar ieder jaar het North Sea Jazz Festival plaatsvindt, uiteraard zonder Johnny Lee Hooker dit jaar, helaas, en waar in die beroemde jaren zeventig ook twee maal het Eurovisiesongfestival werd gehouden. Dan waren we weer op tv! En we hadden natuurlijk iets verderop in de stad, de gijzeling in de Franse ambassade, terwijl op de Rekreade, de Haagse Kermis op het Malieveld de grote zomerhit van Donna Summer werd gedraaid: 'He was a hostage!' Maar één van de spectulairste momenten uit de reeks 'onze buurt op tv' was toch wel de stranding van het radiopiratenschip 'Veronica' op het Duindorpse strand vlak naast het zuiderhavenhoofd. U snapt misschien waar ik met deze nostalgische terugblik naar toe wil: de eeuwige terugkeer der dingen. Ook nu lijkt de omroepvereniging Veronica definitief gestrand. En al haar echte en onechte kinderen als Radio 538 en Sky Radio dreigen nu ook in het nauw te komen door die etherfrequentieveiling, ook niet echt een woord dat dat ze bij Veronica zonder oefening meteen kunnen uitspreken. Toch stel ik voor dat wij hoop putten uit het historische gegeven dat zaken uit het verleden terugkeren. Gerard Reve krijgt de Prijs der Letteren en belooft een nieuw meesterwerk te schrijven. De akker van de korenwolf is dan wel omgeploegd, moet-ie maar niet zo dicht bij Duitsland gaan wonen, maar ik zeg het collega-columnist Hans Sibbel na: de korenwolf komt altijd terug. Prins Bernhard, de vleesgeworden come-back. André Hazes, morgen 50, leeft nog steeds, de mooie zomers komen weer terug, al is rustig op een Amsterdams terras zitten er tegenwoordig ook niet meer bij (ik weet dat er parkeerproblemen zijn in onze hoofdstad, maar om nou je bolide met 70 km per uur op een terras te stallen, sorry hoor!), Winnie Mandela gaat weer ouderwets op de vuist en wat die strafschoppen betreft: vroeger hadden wij met Johan Neeskens en Rob Rensenbrink mannen die feilloos een penalty konden benutten. Dat komt weer terug, nu wetenschappers hebben ontdekt dat je het beste penalties kan scoren zonder Nandrolon. Alleen voor één ding hoeven hopelijk niet bang te zijn dat het terugkeert: het perfide moorddadige systeem van Milosevic. Maar ja, en dat roepen ze in Macedonië nu ook, zeg nooit nooit. Er komt altijd wel weer een andere schurk, want alles komt terug, ook ik, volgende week. Een fijne file en een zonnig weekend.

Marcel Verreck