Laat ik beginnen met een schokkende mededeling.
In Breda is de Wespengraaier gearresteerd. De wespengraaier is een man die vrouwen attendeert op een gevaarlijk insekt, meestal een wesp, dat zich vlakbij hun kwetsbare lijfje zou ophouden. En vervolgens is deze Bachelor, deze Poor Men 's Bachelor, onder het mom van hulpvaardigheid handtastelijk. Ik beschrijf het wat abstract, want ik wil niemand op een idee brengen.
Het is een schandalige zaak, maar wel een goed verhaal. En dat willen we horen.
Nog een schokkende mededeling.
99,9% van ons leven doen wij onbenullige dingen. En dan is dit nog een lage schatting. Dat geldt voor mijn leven, dat geldt zelfs voor het door experts als rijk en snel omschreven leven van Felix Meurders. Ja, Felix, ik doe echt alles om je aandeel op de Sterrenbeurs weer omhoog te krijgen.
99,9 % procent van onze tijd doen wij onbenullige dingen. Ik ga ze hier niet zitten opnoemen, want jullie doen ze zelf ook allemaal. En anders zou ik zeggen: kijk maar om je heen. Maar documentairemaker Rene Roelofs dacht daar anders over. Hij maakte een documentaire over het wel en wee in de Tweede Kamer. Ik heb alle drie de afleveringen gezien en ik vond het een grote gemiste kans, in de volksmond een Rafael van der Vaartje. Hadden ze trouwens bij Ajax, waar ze al zeventien verschillende nationaliteiten hebben rondlopen ook niet nog even een Duitser kunnen contracteren. Waarom een Duitser? Die scoort namelijk altijd wel in de laatste minuut.
Die documentaire over de Tweede Kamer bood een laf allegaartje van gebeurtenisjes, waarbij vooral werd getracht het parlementaire bedrijf neer te zetten als een suffe bedoening. Iemand als Michiel van Erp (inderdaad, van de VARA!) heeft bijvoorbeeld in zijn serie 'Lang leve de vereniging' bewezen dat je met een vlijmscherp portret de tragi-komedie van elke samenscholing liefdevol kunt weergeven. Want mensen zijn niet alleen maar sukkels, ook al is 99,9% van wat ze doen onbeholpen en niet al te benullig. Wat moet ik met zo'n Firous Zerual van de LPF, die uitgebreid in al haar ganzigheid wordt getoond. Na drie domme uitspraken en 5 minuten gegiechel weet ik dat wel.
Grote delen van dit portret van ons parlement worden gevuld met beelden van Jan des Bouvries die een LPF-kamer aan het restylen is. Hallo, daar zijn we weer. Nee, daar zijn andere programma's voor. Het enige opmerkelijke aan deze fragmenten is dat je een aantal LPF-ers ziet die in harmonie bijeen zijn en dat lijkt me absoluut uniek.
We zien de trotse backbencher Theo Achternaam al weer lang vergeten van het CDA, die Jan Peter tegen onze nationale opperhoofd mag zeggen. JP Balkenende de man die George Bush onlangs nog liet sidderen, door met zijn vervaarlijke compaan Jape de Hoop Scheffer 's ochtends het Witte Huis binnen te vallen. Bush had de intuïtieve reactie van iemand die zich met een potentiële Mars-bewoner ziet geconfronteerd. Blijven lachen, maak ze niet zenuwachtig en blijf vriendelijk: Hallo my friends, how are you! En vooral blij zijn dat je niet alleen bent. Nou deze JP, de wilskrachtige geweldenaar, kende genoemde Theo ook van naam. Theo met zo'n paal verder door de wandelgangen. Eén zo'n scene lijkt me genoeg.
En ja hoor, bij de SP hebben ze inmiddels ook de dierproefvriendelijke poederdoos ontdekt en daarom moet Agnes Kant tot drie maal zichzelf vervend in beeld. Om de vrolijke stemming op de SP-burelen te illustreren wordt er langdurig ingezoomd op een halflege fles wijn. Tjongejonge.
Soms is de stemming bij de SP even minder, bijvoorbeeld wanneer Jan Marijnissen Agnes Kant fel attaqueert over haar optreden. Dat heet dan schokkend te zijn. Nou, ik wou dat er iemand was die het Nederlands elftal zo in de rust even toegesproken had. Vroeger was ik trouwens tegen betaaltelevisie, maar de prestaties van de Nederlandse teams zijn inmiddels zodanig dat ik nu uitroep: laat de wereld dit niet zien! Aub achter de decoder!
Van die Tweede Kamer-documentaire had ik een goed verhaal verwacht, met heldere verhaallijnen, over mensen, over politieke inhoud (en niet alleen het gebrek daaraan) en met een dramatische spanningsboog. Over die 0,1% van de tijd dat er wel iets van belang gebeurt.
Kom ik bij mijn laatste schokkende mededeling.
Door de kamer af te schilderen als een suf zooitje in de hoop daar wat makkelijk cabaret uit te slaan, gaan we voorbij aan de politieke realiteit van de aktuele Algemene Beschouwingen. Let de komende jaren maar eens op wat de meerderheid van dat zogenaamde suffe zooitje gedirigeerd door JP de Wespengraaier voor het land in petto heeft.
Tot zover de 0,1 % niet onbenulligheid van mijn dag.

Marcel Verreck