Waar ben ik in Godsnaam nu weer terecht gekomen? En op wat voor een onzalig tijdstip. Ik had gisteravond in Utrecht première van mijn cabaretshow 'Van Mars' en dat was bepaald geen gereformeerde gelegenheid waarbij iedereen na het nuttigen van een kopje koffie en een pepermuntje om tien uur zwijgend uiteen gaat.
Maar desalniettemin ben ik hier, gelijk doorgekomen, en dat doe ik voor jullie luisteraars, maar ook voor Rob, Fred, Erik en de kippetjes. Zij moeten elke dag op onwaarschijnlijke tijdstippen op en ik begin steeds beter te begrijpen hoe het komt dat zij zo geworden zijn. Het voordeel van mijn feestje was dat ik vannacht niet heb hoeven kijken naar het kunstbiljarten op CNN. Want daar luidt het motto, om Herman Finkers te parafraseren: het scherm staat op zwart, het scherm staat op groen, in Afghanistan is altijd wat te doen.
Ik snap nu waarom Groen Links niet tegen die bombardementen is, hun eigen kleur is nog nooit zo vaak op televisie geweest. Zoals ik vorige week al vreesde: het is oorlog. Dat lijkt om te beginnen gunstig voor de Nederlandse Spoorwegen, want, zo vertelde een hele foute oudoom mij ooit, in de oorlog reden de treinen op tijd. Hij zei er alleen niet bij waar naar toe.
Treinen die op tijd rijden. Dat zal nog even wennen worden. Als ik nu de trein moet halen, weet ik dat ik tenminste nog een kwartier te laat kan komen. Als ik echt ergens op tijd moet komen, neem ik meestal een trein van een dag eerder.
Tja, oorlog. Het was blijkbaar niet te vermijden. De VS doen toch sterk denken aan een geheel met testosteron gevulde puber die oog in oog komt te staan met Katja 'Costa'Schuurman : het spul moet eruit. En de Amerikanen hadden een volle zak. Die kruisraketten konden niet meer binnen gehouden worden. Alleen zijn ze nu al bijna door hun militaire doelen in Afghanistan heen. Alle Talibantentjes en levensgevaarlijke kamelen zijn tot ontploffing gebracht. Verder werden er natuurlijk diverse Afghaanse schaapherders dood gebombardeerd met voedselpakketten. Ben je Afghaan, heb je net een beetje leuke hut bij elkaar getimmerd, denk je: nou die raketten zijn mooi over mijn hoofd gegaan, krijg je zo'n hulppakket dwars door je dak. En daar zit een pot pindakaas in en andere artikelen die bepaald niet tot de Afghaanse haute-cuisine behoren. Geit met popcorn. Nee dank u. En een radiootje met Amerikaanse muziek. Lijkt mij geen goede zet, ze horen de nieuwste Michael Jackson en ze blijven toch maar liever fundamentalist. En als ze ooit een video van deze Jackson hebben gezien dan weten ze meteen hoe ze eruit zien na een bombardement.
Want er bestaat geen mild vuur. Met een d althans. Miltvuur met een t, en die thee is dan geen sterrenmix, miltvuur met een t bestaat wel en duikt nu opeens in Florida op. Een bacteriële aanslag, vermoedt de FBI, en wie heeft dat op zijn geweten: een Arabische figuur. En wat was hij? Een stageaire! Amerika moet nu toch eens beseffen dat de grootste vijand niet de moslimfundamentalisten zijn, maar de stageaires. Vraag dat maar aan de vorige president.
Wordt in Amerika en ook in Afghanistan, laten we zeggen, de volksgezondheid bedreigt, ook in Nederland is er een alarmerende situatie. Minister Borst wil jongeren confronteren met de gevaren van alcoholmisbruik met een campagne die er op wijst dat je van drinken dik en lelijk wordt. Ja, drink dan sterrenmix. Maar goed, wie neem je voor zo'n campagne? Ron Brandstichter, Marco Bakker. Of toch maar gewoon André Hazes. Dik en Lelijk. Dat is helemaal niet waar. Je kan van drank ook alleen maar Lelijk van worden. Nietwaar Rob en Fred? Of alleen maar Dik. Nietwaar mijzelf ! Maar ik ben benieuwd of deze War on Alcohol doorzet, want de accijnzen leveren de Nederlandse staat zoveel op dat ze nu staan te popelen om met de grote broer af en toe een pijltje mee te gooien: een laf kruisraketje op een witte pomp in de woestijn.
Blijft een feit: Drank is slecht. Gisteravond na mijn premiere heb ik dat weer mogen ervaren. Ik kon niet meer op mijn benen staan. Het was maar goed dat ik met de auto was. En bij Vinkeveen ben ik Katja S. niet eens tegen gekomen.

Marcel Verreck