Waar ben ik in Godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een onwaarschijnlijk tijdstip? Dat denk ik nu, luisteraars, maar ik denk het eigenlijk al de hele week. Sinds ik vorige week met mijn cabaretshow 'Van Mars' in premiere ben gegaan, word ik door mijn impresariaat door het land gejaagd als ware ik Osama Bin Laden. Alleen heb ik geen grot om even uit te rusten, behalve dan misschien dit bedompte hok, waar Fred en Ronald zitten te ruften. Van Breda gaat het naar Zwolle, van Delfzijl naar Almere-Haven (dat is vanavond), en dan wacht morgen Tilburg en zaterdag Stadskanaal. Ik begin te begrijpen hoe Maxima zich voelt: die zwaait straks niet alleen maar met haar handje maar met haar hele lichaam, van vermoeidheid, en de glimlach, die zij bij het zien van het zoveelste kansarme folkloristische gekluun weer dapper lacht, moet straks ook met mondklemmetjes worden gezekerd. Maar goed mondklemmen dat hoort bij de Koninklijke inburgeringscursus, als Koninklijk Persoon krijgt ze straks permanent een klem op haar mond. Zodat zij 's avonds half huilend tegen haar eigen spiegelbeeld zal zeggen: 'ik was een beetje dom.' Maar in Delfzijl komt ze niet, heb ik vernomen. En dat is jammer, want Delfzijl, ja Delfzijl is toch de, ja de parel van de Eems, de diamant van de Dollard. Ik heb het zelf gezien. Er wordt vaak geroepen over Delfzijl dat het een open graf is, of het einde van de wereld. Maar ik móet zeggen, dat is niet waar. Dat móet ik zeggen, want anders krijg ik problemen. Met een aantal reusachtige Delfzijlers, die misschien niet zoveel praten, maar als ze je een hand geven, dan is hij de volgende ochtend pas weer helemaal in zijn oorspronkelijke vorm.
En geweld moet je zien te voorkomen. Het is al erg genoeg in de wereld. Nu is de Israelische minister van Tourisme weer omgelegd. Ik vind dat dat niet kan. Dit gaat echt te ver. Ik ben ook in Israel geweest, ik had ook klachten over het hotel, maar om dan op zo'n manier je grieven te uitenSSchande! Schande! Schande!
En daarom wil ik nogmaals benadrukken, ik vond het tof in Delfzijl. Het is een verademing om weer eens een publiek mee te maken dat niet voortdurend door je tekst heen lacht. Een publiek met zelfbeheersing, dat kan luisteren en dat niet klakkeloos voor alles begint te klappen en te juichen, alsof het een CDA-bijeenkomst met Jan-Peter-Jan-Peter Balkenende is. Nee hoor, geef mij maar Delfzijl. Met zijn keur aan gastronomische attracties. Wij aten bij de Italiaan, heel exclusief, want er was verder niemand. En het uitzicht vanuit het raam was wel zo rustig, een typisch Delfzijlse blinde muur met een beeldige glasbak ervoor.
En geen naar binnenloerende passanten. Die heb je niet in Delfzijl. In de binnenstad van Delfzijl troffen wij slechts enkele regelmatig van hun fiets vallende pikzwarte jongens aan. Dat duidt op één ding: er is een asielzoekerscentrum in de buurt. Want aan de boorden van de Eems is er plaats zat voor dit soort vluchtelingenkampen. Daar hoef je niet bang te zijn dat de Amerikanen je komen bombarderen. Met hun oerslimme piloten. 'Hee, ik heb nog een raketje over. Weet jij nog een doel?' 'Ja, ik heb een hele gevaarlijke Talibanschuur gezien' 'O, waar dan?' 'Nou, daar je kan hem niet missen, er staat zo'n rood kruis boven op het dak.' Nee, het was heerlijk rustig in Delfzijl City, al staat de kermis al opgesteld, en worden in Appingedam, Termunterzijl en Slochteren de oude sokken reeds omgedraaid, want van het weekend zal het los gaan. Er zou afgelopen dinsdag behalve mijn optreden nog een ander evenement zijn: een jubileum, maar dat werd afgelast. De jubilaris zou namelijk een envelop met inhoud krijgen. Maar ja, durf die maar eens open te maken. Terwijl mijn darmflora weer eens grondig werd gesaneerd met behulp van de Delfzijler pizza Antrax, dacht ik biltrillend en hoofdschuddend aan de miltvuurhysterie. Overal opeens die kinderachtige pakketjes met poeder. Dat kan toch ook anders. Zaterdag was ik bijvoorbeeld in Zwolle, good old Zwolle, daar werken ze nog gewoon ouderwets met salmonella. Maar nog leuker is dus Delfzijl, het bewijs dat er nog een andere wereld is dan de hyperdepiepere oorlogshysterische taferelen die wij dagelijks op tv geserveerd krijgen. Vrede bestaat!
Want rust is belangrijk. Het hoofd koel houden. Moesten ze zonodig Noord-Brabant veranderen in Brabant, omdat het woord Noord zich nou helemaal niet verhoudt met de zuidelijke tongval, is meteen de geniale zangerWim Kersten overleden. Hij schreef de onsterfelijke regels 'weet je wat ik wel zo willen zijn? Een bloemetjesgordijn' Welnu, de eerste stap is gezet. Reïncarnatie lonkt. Toch jammer dat hij de carnaval niet gehaald heeft. En ook op de kermis in Delfzijl zal een van de Twee Pinten node worden gemist. Hoewel ik vrees dat dit alcoholisch gemis ruig zal worden gecompenseerd. Zodat zelfs in Delfzijl de vrede even wreed verstoord zal worden.

Marcel Verreck