13-02-02   COLUMN STENDERS VROEG

Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En dat zeg ik met reden, want ik kom net met een verse jetlag binnenvliegen uit het beruchte socialistische paradijs Cuba. Voor mij is het nu dus eigenlijk kwart voor drie 's nachts en op zich ben ik dan op mijn best, zeker in vergelijking met wat ik hier aantref. Desalniettemin ben ik behoorlijk in de war. En ik weet ook echt niet wat er de afgelopen twee weken hier gebeurd is. Nederlands nieuws hebben ze op Cuba niet. Ik probeerde tijdens mijn rondreis één keer met een aantal militairen te praten over Leefbaar Cuba, maar dat gesprek was heel snel afgelopen. Of zoals de in camouflagekleding gehulde bebaarde soldaat met het grootse geweer tegen mij:
Quepuedes-decirlodelarepublica-revoluccion-vivehastesiempre-entonces-vamos-a Guantanamo-bay! Met andere woorden als ik niet snel mijn Hollandse muil hield dan wist hij nog wel een Amerikaanse hotelletje voor me in Guantanamo Bay. (Oranje kleding verplicht).
Over de vrijheid van meningsuiting ben ik maar niet begonnen, want als je daar al iets in Nederland over zegt, zo heb ik zojuist begrepen, dan zijn de rapen gaar. De splijtzwam Pim Fortuyn, die nu blijkbaar ook zelf is gespleten, is op Cuba niet bekend, want daar kennen ze geen homo's, ook al houden ze net als Pim van een stevige bruine roker. Maar deze inderdaad enorme sigaren worden op Cuba voor zover officieel bekend alleen aan de bovenkant van het maagdarmkanaal geconsumeerd.
Om deze anale lyse van afwijkend rookgedrag maar even af te ronden, er is op zich tussen Cubaanse billen voldoende ruimte voor de grootst mogelijke sigaar, want mijn hemel, je kan veel zeggen over Cuba, maar niet dat er geen reet aan is. Dikwijls heb ik, terwijl ik mijn huurterreinwagen over het bekraterde wegdek manoeuvreerde, luid uitgeroepen: billen, waar gaat u met die mevrouw naar toe? (Daar konden Jennifer Lopez, Shaqira en zelfs Patty Brard in rondwandelen)
Als je daar iemand in een bruidsjurk zou moeten steken, om maar eens een willekeurig voorbeeld te geven, heb je zeker een meter extra sleep nodig. Zeg, dat huwelijk van die prins, is dat nog door gegaan, jongens? Zeker geen onvertogen woord of klap gevallen, schat ik. Daar is Nederland inmiddels burgerlijk genoeg voor. Nou, op Cuba leefde de Tweede Februari in het geheel niet. Het zijn heel andere data die daar op grote borden langs de kant van de weg staan. Ik heb ze niet allemaal onthouden, maar zeker is dat de revolutie vele luisterrijke dagen heeft gekend. En dat al 43 jaar. Maar 2 februari stond er niet bij. Je ziet sowieso geen werkende klok in Cuba, maar dat is misschien omdat ze daar toch nog in een andere tijd leven. En bovendien, zo merk je niet dat iedereen altijd wat later is. Want dat is iedereen daar meestal. Ook al omdat je er wel veel bushaltes heb, maar nauwelijks bussen. En als er bussen zijn, gaan die naar Deventer of Arnhem Kronenburg, want het Nederlands streekvervoer heeft zijn oude barrels op Cuba gedumpt. Toch grappig als je tussen de suikerrietpluimen opeens een gele NZH-bus richting Amstelveen ziet stuiteren. Stuiteren, want ja: de Cubaanse wegen. Er zijn opmerkelijk veel poncheras oftewel bandenplakkers in dit land. En ze hebben werk zat.
Voorts is het natuurlijk een prachtig land, bijzonder, behoorlijk arm, maar het gaat hier en daar toch steeds meer op de rest van de kapitalistische wereld lijken. Ook hier, net als in ieder touristenoord, zie je steeds meer T-shirtjes met de beeltenis van Che Guevara. Maar ikonen als Alex en Maxima zijn in de republiek Cuba totaal onbekend. Het enige nieuws dat wij toevalligerwijze opvingen was het bericht dat prinses Margeret van de stal-Windsor over de Eeuwige Prairies mag gaan galopperen. O ja, ik snap niet dat hier in Nederland zo hysterisch gedaan wordt over zo'n Gouden Koets, op Cuba reist het hele land met paard (en eventueel wagen en eventueel wielen). Maar goed dat huwelijk is dus doorgegaan, jongens? En wat had hij aan? Toch niet een uniform dat-ie uit de verboden verkleedkist van zijn opa had gegrabbeld. Praat mij bij.
En waar was Pappa Zorro? Hing hij in een stiekem vliegtuigje boven de stad? Of durfde hij dat niet aan omdat hij bang was daar te worden uitgepleurd. En waar is het middeljonge paar naar toe op huwelijksreis? Toch niet naar de sneeuw, hè? Dat wordt nog een klus voor de security, ik zag een glimp van de Olympische Spelen en daar hobbelden allemaal skieërs rond met een geweer op hun rug. Af en toe gingen ze in de sneeuw liggen en legden ze aan om van grote afstand in hele kleine roos te raken. Nou dan moet prins Willem-Alexander geen probleem zijn.
Anders moeten de echtelieden hun wittebroodsweken maar in een motel bij Tiel gaan doorbrengen. Dan ben je zeker veilig. En aan gekreukelde auto's is de prins al gewend.
Maar goed ik weet er niets van en ben geïnfecteerd met republikeinse praatjes van Cubaanse makelij. En bovendien ben ik in de war vanwege de jetlag. O ja, er schijnt Olympisch schaatsen te zijn. Heel gek dat ze daar op Cuba nou helemaal geen aandacht aan besteden. En nu naar huis, mijn Valentijnsbrievenbus leegscheppen en dan slapen.

Marcel Verreck