13-02-02 |
|
COLUMN STENDERS VROEG
Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En dat zeg ik met reden, want ik
kom net met een verse jetlag binnenvliegen uit het beruchte socialistische
paradijs Cuba. Voor mij is het nu dus eigenlijk kwart voor drie 's nachts en
op zich ben ik dan op mijn best, zeker in vergelijking met wat ik hier
aantref. Desalniettemin ben ik behoorlijk in de war. En ik weet ook echt
niet wat er de afgelopen twee weken hier gebeurd is. Nederlands nieuws
hebben ze op Cuba niet. Ik probeerde tijdens mijn rondreis één keer met een
aantal militairen te praten over Leefbaar Cuba, maar dat gesprek was heel
snel afgelopen. Of zoals de in camouflagekleding gehulde bebaarde soldaat
met het grootse geweer tegen mij:
Quepuedes-decirlodelarepublica-revoluccion-vivehastesiempre-entonces-vamos-a
Guantanamo-bay! Met andere woorden als ik niet snel mijn Hollandse muil
hield dan wist hij nog wel een Amerikaanse hotelletje voor me in Guantanamo
Bay. (Oranje kleding verplicht).
Over de vrijheid van meningsuiting ben ik maar niet begonnen, want als je
daar al iets in Nederland over zegt, zo heb ik zojuist begrepen, dan zijn de
rapen gaar. De splijtzwam Pim Fortuyn, die nu blijkbaar ook zelf is
gespleten, is op Cuba niet bekend, want daar kennen ze geen homo's, ook al
houden ze net als Pim van een stevige bruine roker. Maar deze inderdaad
enorme sigaren worden op Cuba voor zover officieel bekend alleen aan de
bovenkant van het maagdarmkanaal geconsumeerd.
Om deze anale lyse van afwijkend rookgedrag maar even af te ronden, er is op
zich tussen Cubaanse billen voldoende ruimte voor de grootst mogelijke
sigaar, want mijn hemel, je kan veel zeggen over Cuba, maar niet dat er
geen reet aan is. Dikwijls heb ik, terwijl ik mijn huurterreinwagen over
het bekraterde wegdek manoeuvreerde, luid uitgeroepen: billen, waar gaat u
met die mevrouw naar toe? (Daar konden Jennifer Lopez, Shaqira en zelfs
Patty Brard in rondwandelen)
Als je daar iemand in een bruidsjurk zou moeten steken, om maar eens een
willekeurig voorbeeld te geven, heb je zeker een meter extra sleep nodig.
Zeg, dat huwelijk van die prins, is dat nog door gegaan, jongens? Zeker geen
onvertogen woord of klap gevallen, schat ik. Daar is Nederland inmiddels
burgerlijk genoeg voor. Nou, op Cuba leefde de Tweede Februari in het
geheel niet. Het zijn heel andere data die daar op grote borden langs de
kant van de weg staan. Ik heb ze niet allemaal onthouden, maar zeker is dat
de revolutie vele luisterrijke dagen heeft gekend. En dat al 43 jaar. Maar
2 februari stond er niet bij. Je ziet sowieso geen werkende klok in Cuba,
maar dat is misschien omdat ze daar toch nog in een andere tijd leven. En
bovendien, zo merk je niet dat iedereen altijd wat later is. Want dat is
iedereen daar meestal. Ook al omdat je er wel veel bushaltes heb, maar
nauwelijks bussen. En als er bussen zijn, gaan die naar Deventer of Arnhem
Kronenburg, want het Nederlands streekvervoer heeft zijn oude barrels op
Cuba gedumpt. Toch grappig als je tussen de suikerrietpluimen opeens een
gele NZH-bus richting Amstelveen ziet stuiteren. Stuiteren, want ja: de
Cubaanse wegen. Er zijn opmerkelijk veel poncheras oftewel bandenplakkers in
dit land. En ze hebben werk zat.
Voorts is het natuurlijk een prachtig land, bijzonder, behoorlijk arm, maar
het gaat hier en daar toch steeds meer op de rest van de kapitalistische
wereld lijken. Ook hier, net als in ieder touristenoord, zie je steeds meer
T-shirtjes met de beeltenis van Che Guevara. Maar ikonen als Alex en Maxima
zijn in de republiek Cuba totaal onbekend. Het enige nieuws dat wij
toevalligerwijze opvingen was het bericht dat prinses Margeret van de
stal-Windsor over de Eeuwige Prairies mag gaan galopperen.
O ja, ik snap niet dat hier in Nederland zo hysterisch gedaan wordt over
zo'n Gouden Koets, op Cuba reist het hele land met paard (en eventueel wagen
en eventueel wielen). Maar goed dat huwelijk is dus doorgegaan, jongens? En
wat had hij aan? Toch niet een uniform dat-ie uit de verboden verkleedkist
van zijn opa had gegrabbeld. Praat mij bij.
En waar was Pappa Zorro? Hing hij in een stiekem vliegtuigje boven de stad?
Of durfde hij dat niet aan omdat hij bang was daar te worden uitgepleurd. En
waar is het middeljonge paar naar toe op huwelijksreis? Toch niet naar de
sneeuw, hè? Dat wordt nog een klus voor de security, ik zag een glimp van de
Olympische Spelen en daar hobbelden allemaal skieërs rond met een geweer op
hun rug. Af en toe gingen ze in de sneeuw liggen en legden ze aan om van
grote afstand in hele kleine roos te raken. Nou dan moet prins
Willem-Alexander geen probleem zijn.
Anders moeten de echtelieden hun wittebroodsweken maar in een motel bij
Tiel gaan doorbrengen. Dan ben je zeker veilig. En aan gekreukelde auto's is
de prins al gewend.
Maar goed ik weet er niets van en ben geïnfecteerd met republikeinse
praatjes van Cubaanse makelij. En bovendien ben ik in de war vanwege de
jetlag. O ja, er schijnt Olympisch schaatsen te zijn. Heel gek dat ze daar
op Cuba nou helemaal geen aandacht aan besteden. En nu naar huis, mijn
Valentijnsbrievenbus leegscheppen en dan slapen.
Marcel Verreck
|