Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En het maakt eigenlijk niet eens uit wat voor een onmogelijk tijdstip het is. Het gaat om de plaats. Nederland. Weer was ik een weekje naar de zon, ik kom terug, zet 2 Vandaag aan en opeens blijkt dat de lijst-Pim Fortuyn in peilingen op 20 zetels staat. 20 zetels! Krijg zo'n lijst maar eens vol. Heeft die man wel voldoende kennissen om die zetels te bezetten? Kiezers heeft hij klaarblijkelijk genoeg. Maar hoeveel daarvan zijn geschikt om Kamerlid te worden? Maar laat ik nou eens niet gaan beledigen of discrimineren, hoewel dat wel mijn taak is. En laat ik blij zijn dat ik zwaar gebronsd als ik ben het land nog binnen mocht.
Pim Fortuyn, de media kunnen niet meer zonder hem. Zei de columnist op radio 3. Voor de zoveelste keer. Ik vind dat die verzameling tekentjes boven in beeld waaraan je kunt zien of je naar een geweld-, sex- dan wel anderszins voor peuters ongeschikt programma zit te kijken moeten worden uitgebreid met twee symbolen: een kale kop en een kale kop met een kruis erdoor. Betekenis: dit is een programma met of zonder Pim Fortuyn. Al zal dat laatste symbool zelden gebruikt hoeven te worden.
Maar goed, al dat gescheld en gerel over en weer, het kan toch ook anders. En bovendien valt er over Pim Fortuyn toch op zijn minst één goed ding te zeggen: wat niemand lukte, waar menigeen al jaren op hoopte is hem gelukt: hij heeft er voor gezorgd dat Hans Kraaij senior weg is als Studio Sport-analist. Hans Kraaij junior wegdweilen lijkt een moeilijker geval, aangezien die een wandelende misstap is, maar die zit bij een zender waar nagenoeg de hele zendtijd met onverkwikkelijkheden wordt gevuld. En daar is Hans Kraaij junior, als platte stotteraar al jaren de houder van de Harry heppie de peppieVermegen-trofee zelf een Erkende Onverkwikkelijkheid. Maar laat ik ophouden met beledigen en discrimineren.
Er moet een oorzaak zijn voor de rare dingen die in Nederland gebeuren. In Den Bosch had een zaaddonor een hersenafwijking. En nou is dat al een vooroordeel. Want de zaaddonor staat al in een verdacht hoekje. Iemand die voor het heil der natie één keer per maand in een muf ziekenhuishokje boven een foto van de klapschaats van Tonny de Jong een jampotje met eigen smurrie staat te vullen, wordt maar al te vaak voor vies, voos en gek versleten. Onterecht en beledigend zou ik zeggen en daar wil ik geen ruk mee te maken hebben. Het was overigens minder prettig nieuws voor de ouders van de door hem geleverde kinderen. Het ziekenhuis, genoemd naar Jeroen Bosch deed er drie jaar over om de boodschap over te brengen, voor politieke begrippen nog vrij snel, maar ja men kan er niets aan veranderen dat sommige van die kinderen er straks uit zullen zien als de figuren die de aloude Jeroen Bosch schilderde.
Het zijn rare dingen die in Nederland gebeuren. Het is dat dat parkeerdek van van der Valk al twee weken geleden instortte, anders was dat zeker met deze storm gebeurd. Ja, de Van der Valkjes zijn vaak haantje-de-voorste, behalve natuurlijk als het gaat om belastingbetalen of vergunningen aanvragen.
De storm maakte ook duidelijk dat de NS nog niet helemaal op het juiste spoor zitten. Zelfs treinen die de wind mee hadden, zorgden nog vaak voor een uur vertraging. En in Limburg, het hoogst gelegen gedeelte van Nederland regende het weer overstromingen. Het is overigens niet zeker dat de onmiddellijk opgerichtte partij Houdt Limburg Blank aansluiting zoekt bij de lijst-Fortuyn. Maar laat ik mij verre houden van beledigingen en discriminatie.
De Olympische deelnemers werden gehuldigd en die huldigingen zijn levensgevaarlijk. Voor het lichaam de niet stuk te krijgen Gretha Smit kon pas door een huldiging tot een blessure worden gedwongen maar ook geestelijk. Al die debi.., wacht ik zou niet gaan beledigen, al die in vrolijk oranje uitgedoste fans, dragen die bij aan ons geestelijk welzijn. In en intreurig zijn altijd die mannen in pak van de sponsor, die worden aangekondigd als vice-corperate communication strategy development manager van pakhembeet Brinta, of een andere titel waarna je geen pap meer kan zeggen. Zo'n vergadersukkel moet dan aan de sportheld zo'n kinderachtig grote cheque uitreiken waarop naam van het bedrijf en het lulbedrag waarvoor de papindustrie zijn publieke tv-zendtijd heeft gekocht. Maar goed, laat ik niet beledigen, al is het moeilijk. De vraag blijft: waarom gebeuren al deze vreemde dingen? Waar zijn wij in Godsnaam in terecht gekomen.
Toen ik gisterennacht naar de hemel keek, luisteraars, wist ik het antwoord. Volle maan. De maan was voller dan vol. Dus niet alleen Nederland is vol, zoals je weleens hoort zeggen, maar zelfs de maan. En ik keek naar die maan, die bleke knikker en opeens herkende ik het hoofd van ja, ja, ja, zeg het maar jongens, of zal ik het niet zeggen, de maan heeft flaporen gekregen en de maan wordt bij voorkeur van achteren benaderd en ik huilde als een weerwolf, als de Erwin Kroll van de duisternis, hoeoeoeoeoeoeoeo, maar laat ik niet beledigen en discrimineren heoeoeoeoeoeoe Wat denken jullie jongens, zou ik zelf ook last hebben van die volle maan?

Marcel Verreck