Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen, luisteraars? Maar laat ik om te beginnen duidelijk maken dat ik breedbeeldtelevisie ook heel erg vind. Ik kijk even om me heen, maar de kust is veilig. Van de verscherpte veiligheidsmaatregelen die sinds 11 september op het Mediapark van kracht waren is nog maar weinig over. Dus voor je het weet ben je een dag gegijzeld, bijvoorbeeld door iemand die zich irriteert aan de plaatjes van Erik Dikeb je kan het je niet voor stellen, maar het schijnt voor te komen- en die naar de studio van Stenders Vroeg is gekomen om zijn eisen kracht bij te zetten. Maar laat ik niemand op een idee brengen.
Maar ja, dan zit je dus wel uren opgesloten met deze heren, die ik natuurlijk zeer liefheb, vooral als het samenzijn maar een uurtje hoeft te duren. Nee stel je voor dat wij hier gijzeling worden gehouden. En dan bedoel ik de moderne gijzeling zoals die in de Rembrandttoren: het werk gaat gewoon door, het enige vervelende is dat de kantine dicht is, zodat de soepmachine al voor 4 uur 's middags helemaal leeg geslurpt is.
Drie uur lang moeten we hier dan AVRO's Arbeidsvitaminen meemaken en dan krijgen we Henk Leefbaar Westbroek. Dat maakt de zaak er niet beter op, want wat horen wij Henk zingen: O was ik maar een gijzelaar!
Nu we het toch hebben over de poëzie van Henk W., de man heeft dit weekend zijn geniaalste rijmpje tot nu toe afgescheiden. Het ging over de nieuwste lijsttrekker van Leefbaar Nederland, de morsige boevenlatenontsnapper Fred Teeven. En het dichtwerk luidde: Fred heeft het. Ik ga het nog een keer herhalen, pak papier en pen erbij, als je kan schrijven als Leefbaar Nederland-aanhanger: Fred heeft het.
Fred heeft het. Ik heb dat altijd wel vermoed. Als ik die man op televisie zag schuiven, dan dacht die man die heeft iets. Wat, dat weet je niet. Maar die man moet iets hebben. Anders ben je niet zo. Fred heeft het. Je weet het niet, maar ik denk toch dat het iets ernstigs is. Fred heeft het. We hebben hier ook een Fred. Die heeft het ook wel eens. Maar daar doen we niet lullig over. Daar gaan we Fred niet mee zitten stangen. Zo van Fred, heb je het weer? Of, zo Fred, heb je het nog? Dan doen we niet. Soms heeft Fred het, maar daar zwijgen we over op de radio. Het is al erg genoeg, hè Fred. Maar Henk Westbroek, die kennen we, die neemt geen blad voor de mond en die zegt gewoon waar heel Nederland bijstaat: Fred heeft het.
Fred Teeven. Het klinkt wel iets anders dan Pim Fortuyn. De grote Pim Fortuyn, inmiddels zelfs groter dan de VVD, naast wie de paarse lijsttrekkers verschrompelden en de kleine Balkenende helemaal opbloeide. Je zag de CDA-rakker glimmen in dat debloedbadje: hij mocht Pim zeggen en heeft vast na afloop een handtekening gekregen of misschien wel een nieuw exemplaar van Pims Gids voor een Beter Nederland (vertaal dat maar niet in het duits) waardoor de Boekenweek zo'n voortvarend start had. Iedereen wilde dit boek aanschaffen, zelfs voor de verschijningsdatum, de paarse partijen schijnen toen gretig een dummy bemachtigd te hebben. Daar konden ze mee overweg, want in die partijen wemelt het van de dummies.
Nee, stel je voor, jongens, dan zitten we dus gegijzeld met Henk Westbroek, Pim Fortuyn en Fred heeft het Teeven, dat is al geen pretje en je mag van de gijzelnemer, die er op zich heel verstandig uitziet, ook niet als troost een CD van Erik Dikeb draaien. Dan vraag je toch wel even af: waar ben ik godsnaam terecht gekomen?
Breedbeeldtelevisie, ik durf het bijna niet te zeggen maar als Wiegel en Fortuyn dadelijk met die bolle koppen samen gaan regeren dan zal je dat hard nodig hebben.
Dijkstal en Melkert passen samen nog wel op het oude scherm, maar ja, als die electoraal succes willen boeken zullen ze wat tips moeten inwinnen bij Robert Mugabe, die van zijn eigen verkiezingen een soort Paralympics heeft gemaakt. De race wordt gehouden, maar niet alle leden doen mee. Zo'n beetje als Nikos Machlas wanneer hij de zestienmeter binnenkomt. Toch begrijp ik die Griek wel want als ik in Griekenland ben lig ik ook het grootste gedeelte van mijn tijd.
Deze taferelen doen mij allemaal denken aan eergisterennacht, luisteraars, toen ik van het Boekenbal naar huis schenkelde. Uiteraard was ik op het bal der Geweigerden geweest, een grote gijzeling van losers, kneuzen en kansarmen in de literatuur. In de nacht weerklonk een laatste bon mot: Breedbeeldtelevisie, zwarte balken op het scherm. Laat het CDA dat oplossen. De lijstrekker heeft de juiste naam: Balkenende.

Marcel Verreck