Waar was ik in godsnaam terechtgekomen afgelopen dinsdag? In Amsterdam en wat was het er leeg en koud! Mijn gebeden waren verhoord. Mijn oproep aan de provinciën om Koninginnedag in eigen plaggehut of hunebed te vieren had succes gehad. Zelfs de NS konden het stroompje lallende koninginnedagasielzoekers moeiteloos aan. Op straat zag ik slechts een aantal deerniswekkende figuren, die met hun troosteloze oranje mutsen rondkeken als ware zij een lijsttrekker in de Soundmixshow. Zelden leek Jan Peter Balkenende meer op een konijn in het licht van een koplamp. Pim Fortuyn werd door het soundmixpubliek uitgeroepen tot winnaar, waarschijnlijk omdat ze in hem een soundmix-versie zagen van Frits Wester. Of van Sugar Lee Hooper.
Dat was toch een leuke opsteker voor Pim, die verder door iedereen wordt tegengewerkt. Want nu is ook het haargroeimiddel van Vanessa verboden. Vanessa en haargroei-middel, ik blijf het een vreemde combinatie vinden, ik denk dan onmiddellijk aan heel veel borsthaar.
En wat was een goor weer in Amsterdam afgelopen dinsdag. Wat een avondje in de sauna met Marion de Hond toch allemaal niet vermag. Ze regelt een lagedrukgebied waar je bijstaat.
Ja, het was verrassend stil in de straten van Amsterdam, zonder dat daar de jeugdafdeling van een Duitse schietvereniging aan te pas was gekomen. Op het Museumplein was het drukker, daar gaf een soort van Queen een soort van concert . De aanwezige MTV-kids kenden de bijbehorende muppets niet, maar 'We are the Champions' en Trijntje Oosterhuis, die kenden ze wel. Dat zag ik allemaal op de buis, want ik had mij voorzichtigheidshalve in mijn huis verschanst. Uit mijn raam zag ik een eenmansguerilla van onze kebabspecialist, Shoarma Arafat, die grote blauwe wolken van zijn brandertje liet ontsnappen. Een fijn oriëntatiepunt voor de keuringsdienst van waren. Verder lag er veel rotzooi op de straat. Eens per jaar ruimt de Amsterdammer onder het motto 'vrijmarkt' zijn zolder op.
Er was voor mij geen enkele reden om buis en haard te verlaten. Zo heb ik weer gefascineerd naar het koninklijk gehannes in Drenthe gekeken. Sinds we uit zijn biografie weten dat de gekortwiekte gevleugelde vriend Pieter van Vollenhove door Beatrix en haar pappa eigenlijk niet gewenst was, snap ik beter, waarom die kerel zich al die jaren zo verschrikkelijk heeft laten vernederen op zeephellingen, in klompendansen en hopeloze gospelhoempapa. Tenslotte, het was Maxima's eerste koninginnedag. Daar liep ze dapper glimlachend in een vlavlipkostuum. Ik denk dat ik wel weet wat Willem-Alexander van te voren tegen haar heeft gezegd:
'Schatje, als we nou dadelijk aankomen in Assen of hoe heet het, Meppel, dan moet je niet schrikken als we de auto uitkomen, want dan gaan we namelijk ons volk zien. Onthoud gewoon bij alles wat je ziet, en dat zal niet mis zijn, ze zijn niet gevaarlijk.
Je moet je ogen maar eens goed de kost geven. Nee, het is niet helemaal zoals het carnaval van Rio, daar hebben wij in Holland de heupen niet voor. Ja, die heb jij wel, dat weten we, en dat weet het volk ook sinds dat videofilmpje van die bruiloft waar jij je zo lekker liet gaan. Ja, dat was een beetje dom, hè? Maar dat vinden we in dit land leuk. Dan zien ze dat je een gewoon mens ben, met fouten, dat is heel belangrijk in Nederland. Als je populair wilt zijn dan moet je eigenlijk blunderen. Mijn opa en oma, Benno en Juul, die begrepen dat goed. En ik kan er ook wat van. Maar moeder heeft dat, denk ik weleens, niet helemaal door, die wil altijd alles perfect doen...'
'Nou schatje, we zijn er, sterkte, let op de spandoeken met een woordspeling op het woord 'Maxima' en toespelingen op 'ooievaar', dat zullen er hier in EmmenŠsorry MeppelŠzo'n 300 zijn en bij de oudhollandse kinderspelen één keer meehinkelen, met je goede beentje, maar het kiptrekken op de balk boven het water kan je rustig laten schieten. Daar sturen we oom Pieter op af. Die is daar ooit voor aangenomen.'
'Kom op, denk als een stewardess, blijven lachen, wees niet bang, je ziet toch die kleerkasten van de beveiliging. Mocht er iemand raar gaan doen, dan grijpen ze discreet in. Wat er met zo'n druktemaker dan gebeurt? Die brengen ze twee dorpen verder zonder fiets en hij krijgt een boete. Ja, lieverd, in Argentinië doen ze dat heel anders, maar in jouw níeuwe land gaat dat zo.' En na afloop gingen ze naar Paleis Soestdijk om prinses Juliana te vertellen wat ze hadden meegemaakt. En die keek alsof ze dat voor het eerst hoorde.

Marcel Verreck