| 16-5-02 | COLUMN STENDERS VROEG
Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? Dat roep ik hier al meer dan een
half jaar op dit tijdstip en dan begin ik een tirade over kleine ongemakken,
lokaal leed en andere bespottelijkheden in ons rustig voortpolderende
landje. Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? Riep ik dan op hoge toon,
maar wat er vorige week hier op een paar meter afstand is gebeurd zet alles
in een heel ander perspectief. Waar zijn wij vorige week met zijn allen in
terecht gekomen? En was dat in godsnaam? Maar laat ik op mijn woorden
passen, want het CDA is sinds gisteren bijna almachtig. Waar zijn we
terechtgekomen? Ik weet het eigenlijk nog steeds niet. Het is Paul Rosenmüllers kruin Het is een nieuw recept van Wouke Van weer een taart voor Pim Fortuyn Het is de blik van Fredje Teeven (en daarbij keek ik dan enorm scheel in de camera) Het is weer Hans met saxofoon Het is een oude SGP'er Met een mobiele telefoon Het zijn 6 kerels op een rijtje In Hennie Huismans Soundmixshow Na 10 seconden afgebroken Voor een wasmiddel of zo Maar ja, als er echt gemoord wordt dan kan je met je fijne cabaret op het dak gaan zitten. Gisteren zou ik in het Kurhaus bij RTL het verkiezingsprogramma opleuken met een aantal spitse columns. Ook daar is uiteraard mijn aandeel geschrapt. Want elke vorm van grappenmakerij is op dit moment smakeloos. Je hoort ook in de laagste café's geen grappen over deze gruwelijke misdaad. Terwijl het toch al meer dan week geleden is, genoeg in deze amechtige tijd, waar Bush twee dagen na 11 september , volgens de vaste jongens de bar, al zat te schaken met torens. Haha. Ik zou ook nu niet weten wat ik zou moeten zeggen. Moet ik een leuke opmerking maken over de afgang van Melkert, over het feestgedruis van het CDA, de teleurstelling van Groenlinks en over dat het fijn is voor Fred Teeven dat hij daar straks niet helemaal in zijn eentje moet zitten. Moet ik heir de naam van Gerard Joling laten vallen? En wat moet ik over de lijst Fortuyn zeggen. Een paar weken geleden, in die spannende maar toen nog onbekommerde verkiezingstijd, heb ik gezegd, toen in de LPF enkele vrouwelijke kandidaten door medeleden besprongen werden, dat het de grootste uitdaging was voor Pim Fortuyn om nog kandidaten genoeg over te houden voor het aantal zetels dat-ie ging halen. Hoe wreed worden die dingen dan waarheid! Moet ik dan nu nog eens iets grappigs gaan zeggen over de dag dat maar liefst drie LPF-types het leidersschap van hun partij opeisten? Waardoor ik daarna dan ook 24 uur per dag een zwaarbewapende kleerkast voor mijn deur zou hebben staan. Want als deze verkiezingen één economische impuls hebben opgeleverd, dan is het wel de groei van de werkgelegenheid in de beveiligingsindustrie. Of moet ik laf grapjes maken over allerlei andere dingen, want de wereld draait tenslotte door, en Feyenoord heeft de cup. En dat Ajax de dubbel heeft en dat de supporters weer dubbel zien, zodat het Leidseplein weer wordt verbouwd. En dat die grensrechter ook dubbel zag en buitenspel niet heeft gezien en dan een brief schrijft dat hij het zielig vindt voor Utrecht en waarschijnlijk ook inmiddels beveiligd wordt en dat die man ook nog eens Kloeg heet, wat weer de verleden tijd van klagen is enŠach hou toch op. Wat is het allemaal onbelangrijk. En dan is ook nog eens Martin van Amerongen overleden, en Ab Harrewijn, ook een geweldige kerel, een goeie volksvertegenwoordiger met wie ik een paar dagen voor zijn dood heb zitten te praten. Volgende week, luisteraars van Stenders Vroeg, vanaf volgende week zal ik weer grappen maken. Want dat moet gebeuren. Men zegt: het land moet weer opgebouwd worden. Dat geldt ook voor het rijk van de humor. Marcel Verreck |
|
 |