Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? Nou luisteraars, in het land waar de voorzitter van het parlement Frans Weisglas heet. Of zoals hij bij Barend en van Dorp aan tafel door Spong en Hammerstein werd genoemd: Frans Wijnglas. Maar dat was waarschijnlijk omdat de beide advocaatjes te zeer gebiologeerd waren door hun drankjes, maar laat ik daar verder niets over zeggen, want voor je het weet word je aangeklaagd wegens het aanzetten tot drinken!
Frans Weisglas, de wethouder Hekking van het Binnenhof, beleefde zijn finest hour en er zullen nog vele fijne uren volgen. Het zal wel even wennen zijn voor Frans Weisglas, dat hij de camera nu gewoon opeens recht op hem gericht krijgt. Frans Weisglas was namelijk wel vaak op televisie, maar dan voornamelijk omdat hij zich tijdens een interview met een politiek kopstuk op de voor ­of achtergrond wist te wurmen. Dat hoeft nou niet meer, Frans, je mag frontaal in beeld, met dat hele markante Rembrandt-hoofd van je, waar over allerlei soorten haartjes op onnavolgbare wijze heen gedrapeerd zijn. Frans Weisglas, de man met de hamer, zelf vaak genoeg de Kop van Jut door allerlei oliedomme rechtse uitspraken en nou mag hij zelf gaan meppen. En dat heet dan 'nieuwe politiek', ik moet zeggen: wij van het cabaret slaan de ontwikkelingen met dankbaarheid gade.
Frans Weisglas, zijn naam kan niet genoeg genoemd worden, Frans Weisglas, Frans Weisglas, Frans Weisglas is gekozen. Nota bene door links. Het lijkt net zo bizar als de herverkiezing van FIFA-fraudeur Sepp Blatter, die voor het WK begonnen is al zijn eigen ballen heeft laten rollen. In de zakken van de respectievelijke bondsbestuurders. Frans Weisglas, met zijn rode neus de ideale Pipo, versloeg na een hilarisch debat Annemarie Jorritsma, een leuk mens, maar dat bouwbedrijf van haar man zal er nog een enorme klus aan hebben gehad om die plaat voor haar kop te bevestigen. En zou dat zonder fraude gebeurd zijn? Maar laat ik daar verder niets over zeggen, want de heren Spong en Hammerstein weigeren niemand als cliënt. En Wijnglas versloeg Jimmy Janssen van Raay, een enorme naam voor een enorme man. Hij was, vertelde hij, huzaar, je zou er een aardig slaatje van kunnen maken, maar als hij voetballer was geweest dan had-ie zijn hele achternaam met gemak op de achterkant van zijn shirt kunnen printen. In enorme letters. Zo'n metertje of drie: Jimmy Janssen van Raay. Hij doet mij denken aan die ene oom die tijdens het familiediner een urenlange speech houdt, vol vettige lachjes, en die, als zijn pens hem niet in de weg zat, ook veel kneepjes zou geven in de konten van allerlei loslopende tantes. Janssen van Raay heeft ooit van oud-minister Vredeling een asbak naar zijn hoofd gekregen. Je gelooft het niet als je dat harses van die Janssen van Raay ziet, maar Vredeling miste en er ging een spiegelruit van 15 mille aan diggelen. Persoonlijk had ik op hem gestemd, want sinds de 'nieuwe politiek' kan het mij niet dol genoeg zijn. 'Hollandse nieuwe', die komt er ook aan, want zaterdag zwemt de haring zonder kilometerheffing de Scheveningse haven weer binnen. Dan is het Vlaggetjesdag en de grote vraag is: zal Vlaggetjesdag ook gevierd worden ten huize van de heer en mevrouw Duisenberg. Want daar wordt gevlagd bij het leven. Naar voorbeeld van onze vorstin, kun je ook daar aan de vlag zien of er iemand thuis is. Zien wij het Palestijnse vaandel wapperen dan is mevrouw Duisenberg thuis, is de balkonrand leeg, dan is meneer Duisenberg in the house. Sommige buren hebben daarover gemekkerd, maar tot mijn verbazing is er nog geen aanklacht ingediend door de heren Spong en Hammerstein wegens het aanzetten tot vlaggen. En dan is ons Bart ontvallen, die arme, moedige, grappige, toch wel bijzondere Bart. Je zou, ginnegappend in zijn geest, kunnen zeggen dat hij nu wel heel ver is gegaan om Pim Fortuyn in zijn stalkshow te krijgen. Maar misschien is dat op dit moment toch een te ongepaste grap. En ja, we weten het: de heren Spong en Hammerstein staan op scherp.

Marcel Verreck