Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een bizar tijdstip? Alhoewel, dat laatste is voor mij niet meer zo bizar, nu het wereldkampioenschap voetbal in het verre Oosten is begonnen. Dan klim je toch op ongedachte tijdstippen uit je koffer om te kijken naar Tunesië-Slovenië, China-Costa Rica of Paraquay-Saoudi-Arabië, allemaal voetbalgrootmachten die schitteren in de rijzende Zon, daar waar ons aller Oranje absent is en Guus Hiddink een gevierde gast is in menig hondenrestaurant. Achteraf kun je zeggen dat het misschien goed is dat Oranje zich liet uitschakelen, want zo vlak na de Pim Fortuyn-hysterie nog een volksoproer, het moet hier natuurlijk niet Argentinië gaan worden. Als kijker rest je niets dan te hopen dat traditionele vijanden steken laten vallen. Zo zagen wij met genoegen hoe de Portugezen die ooit het gore lef hadden Nederland uit te schakelen er met boter en suiker ingingen tegen de Verenigde Staten. Voor het eerst sinds hele lange tijd was ik weer eens voor de Amerikanen, waarschijnlijk omdat voetbal zo ongeveer de enige sport is waarin ze nooit wat zullen winnen. En korfbal natuurlijk, maar dat wordt alleen in Nederland gedaan. Nederland dat niet op het WK is, omdat het door de mand viel, en dat is hartstikke goed in het korfbal, maar niet in het voetbal. Dus zitten wij nu niet met oranje koppen in oranje leggings in oranje geverfde huizen, maar kijken we meewarig naar onze Turkse buurtgenoten als zij door een onterechte penalty van de Brazilianen verliezen. Op zich goed voor de integratie, Turken die verliezen door een penalty, daar kunnen de Nederlanders zich heel veel bij voorstellen. Dat is trouwens wel een opluchting, laten we dat met zijn allen constateren: de kans dat Nederland dit WK door middel van penalties wordt uitgeschakeld is nul komma nul. Elk nadeel heb ze voordeel. Bij Turkije verscheen nog bijna Hakan K. in de basis, omdat er tijdens een amnestiewet verschillende penalties door elkaar waren gehaald, maar deze beruchte afmaker is inmiddels uit het vrije veld geplukt. Dit onder meer door de dreiging dat onze kroonprins met zijn Maxima niet in Turkije op bezoek zou komen. De tijden zijn toch wel veranderd. Vroeger ging de grootste dreiging uit van een Willem-Alexander die wel op bezoek zou komen. Dat heeft ons menige sportmedaille gekost. Dan stond hij met Erica Terpstra, het duo E.T. en W.A. (we hebben er niet voor niets een verzekering naar genoemd) langs de zijlaan klaar om Oranjesporters te bespringen bij winst. Je zag die hockeymeisjes angstig kijken, bevreesd om verpletterd te worden. En ook de reeksen strafschoppen die er gemist zijn moeten in dat licht bekeken worden. Je zal toch maar deze twee Soldaten van Oranje bovenop je krijgen. Maar die tijd is voorbij, de kroonprins stort zich enkel nog op een enkele Argentijnse speelster, deze uitspraak liever niet in de Privé anders krijg ik het drietal Claus, Spong en Hammerstein achter me aan, terwijl het begrip Soldaat van Oranje verder wordt uitgehold. Het deel 2 van de beroemde film wordt voorlopig niet gemaakt en dat is jammer want ik zou daarin de hoofdrol spelen. (Bekakt) 'Ik had al helemaal op de juiste wijze leren praten.' Het vervolg van Soldaat van Oranje zou spelen in de jaren na die spannende Tweede Wereldoorlog. Daarin ontwikkelt de voormalige verzetsheld zich tot een enorme lul, een loser, een sukkel. Vandaar dat ik als eerste werd gebeld. Bij de auditie speelde ik Rob Stenders helemaal weg. Maar goed deze rol van loser wordt nu gespeeld door alle aandeelhouders van de film, die hun geld kwijt zijn. Dat noemen wij een koekje van eigen deeg. Een koekje van eigen deeg, dat is eigenlijk het motto van deze week. Gisterenmiddag, tien voor half vier. De Duitsers staan met 1-0 voor tegen de sympathieke Ieren. Er zijn nog twintig seconden te spelen. We spreken hier dus van Een Zuivere Laatste Minuut. En van Duitsers. En wat gebeurt er? De Ieren scoren. In die laatste minuut. Waar moet dat heen als zelfs de duitsers geen duitsers meer zijn. Wie ook een koekje van eigen deeg krijgen zijn alle verworpenen der aarde die op ome Pim hebben gestemd. Want Pims eigen LPF timmert nu met de smiechten van VVD en CDA een rabiaat rechts regeerakoord in elkaar, waardoor zij harde klappen zullen krijgen. Van hun centjes moeten er JSF-straaljagers worden gekocht. Op het journaal zei men: de F16's blijven tot 2006 in de lucht. Dat is maar helemaal de vraag. Met straaljagers. En het Engelse volk tenslotte gaf de eigen koningin ook een cookie from own deeg. Ze zongen massaal 'All you need is love' en inderdaad, als je dat stijve paardenhoofd zag, dan was het duidelijk dat ze in haar leven wel iets meer liefde had kunnen gebruiken. Zelfs Prins Charles, haar eigen muppetzoon , vond dat ze er oud en onbewogen uitzag en zo sprak hij haar ook aan: mummie!

Marcel Verreck