Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een onwaarschijnlijk tijdstip. Maar één ding is aan dit tijdstip positief: we hebben het overleefd ! Ook na 11 september 2002 staat de wereld nog overeind. Misschien alleen een tegenslag voor de door bouwfraude zo getroffen bouwondernemingen. Er komen voorlopig geen nieuwe projekten om ondershands te verdelen. Tja, en dat dat dan dus allemaal in een bordeel gebeurde.
Dat men elkaar daar de lekkere hapjes toeschoof, terwijl er wufte muzie klonk: 'Blablabla' (door prinses Christina) of 'Hou me vast' maar dat kan ook een bezoeker geweest zijn. Dat het daar een gaan maar vooral een komen was van bouwfraudefiguren. Dat je in de seksclub moest zijn voor de beslissende inns en outs. En dat dat dan ook nog in het bordeel 'Le Papillon' te Abbenes plaatsgreep.
Ik ken dat bordeel wel. Niet van binnen, zeg ik er eerlijk bij, maar het ligt precies op de plek waar A44 en A4, beide leidend naar mijn geboorteplaats Den Haag, bij elkaar komen. Ik had als regelmatig reiziger tussen Den Haag en mijn woonplaats Amsterdam dikwijls de lampjes van het bordeel zien branden. En dan dacht ik altijd: Een seksclub tussen de koeien, wat moet die daar? Je hebt daar niets in de buurt behalve wegen. Achteraf is dus alles logisch.
In deze zwoele omgeving konden ambtenaren en ondernemers zich gezamenlijk bezighouden met het oprichten van hun eigen Twin Towers, onder het motto: doe een bod en ga er gelijk overheen.
Ander onderwerp. Prinses Laurentien. Ik weet dit is een hele harde overgang. Prinses Laurentien heeft een campagne tegen het analfabetisme in Nederland gestart. Want behalve ­ zo leren wij uit de bouwfraude-enquête- dat er in Nederland heel vreemd gerekend wordt, blijken ook velen de taal niet schriftelijk te beheersen. Deze mensen moeten nu bereikt worden. Ze zullen waarschijnlijk worden aangeschreven.
Het is ook heel goed dat Prinses Laurentien in een geblondeerd charme offensief zich met dit iniatief inlaat. Dat het iemand van het Koninklijk Huis is en iemand die ook nog kan lezen en schrijven.
Laat de schrijfleerlingen trouwens een voorbeeld nemen aan het heldere maar voorspellende taalgebruik van het woonconcern IKEA. Enige weken geleden stond er op de voorpagina van de zaterdagkrant de volgende advertentie: IKEA morgen open. En ja hoor, die avond ging het zo regenen dat het dak instortte, met inderdaad als resultaat: IKEA open! Aan de bovenkant! Alleen kon je er na afloop alleen nog waterbedden kopen. En dobberden de Billies, Björnen en Benno's door de straten van de Bijlmer als waren zij touristen in Zuid-Frankrijk. De straten in de Bijlmer heten toevalligerwijze ook nog dreven.
Brengt ons op de grootste rampenoefening in ons land ooit gehouden in Best. Alhoewel de grootste rampenoefening, laten we de concerten van wijlen Volumia dan maar even buiten beschouwing laten. In Best hebben de NS samen met de bouwfraude-ondernemingen een nieuwe spoortunnel gemaakt. Er worden trouwens de laatste tijd in Nederland opvallend veel tunnels geboord. Zouden die allemaal ontstaan zijn uit inspiratie tijdens bordeelbezoek? Of zoals mijn zus zei toen ik haar met deze problematiek confronteerde: is het nu bordeel of boordeel? Ik ben niet de enige grappenmaker in de familie. Maar bij die rampenoefening in die tunnel ging er heel veel mis. Op zich logisch, het is een ramp, dan hoort het mis te gaan. Je wordt toch gek als je denkt aan de controlefreakende functionarissen die kwaad worden omdat een ramp niet volgens de regels verloopt. 'Ja kijk als dat vliegtuig zich niet aan die afspraak houdt en op een hele andere verdieping die flat binnenkomt vliegen, dan kan je het natuurlijk wel schudden wat betreft een ordentelijk verloop van de ramp.' Of: 'We hebben met die rivier een deal gesloten, tot zo ver en niet verder, maar ja, als dat water zijn grenzen niet kent, dan is er maar één conclusie: de natuur is volkomen onbetrouwbaar.' Of dat er na afloop van een ramp een parlementaire enquête wordt ingesteld, die gaat uitzoeken waarom de ramp zich niet naar behoren voltrokken heeft. En dat ze dan de ramp gaan verhoren en dat die ramp dan opeens een heel slecht geheugen heeft.
Afijn, 11 september bracht en brengt een groot westers probleem aan het licht. Wij denken dat we alles kunnen controleren. En dat kan niet. Het leven en de gebeurtenissen op aarde zijn voor een groot gedeelte onbeheersbaar. Wat dat betreft is niet alleen het driftleven van Xander, maar ook het kabinet-Balkenende daarvan een mooie weerspiegeling. Maar hier stop ik, want het is me totnutoe gelukt om een column te schrijven waarin een bepaalde nieuwe politieke partij helemaal niet voorkomt. Dat had ik zelf nooit durven hopen en dat maakt 12 september 2002 ook tot een bijzondere, zeg maar gerust volstrekt unieke dag.

Marcel Verreck