Waar ben ik in Godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een onfilmbaar tijdstip? Maar vooral in wat voor een barre tijden! Want terwijl haar zuster Christina haar eigen blablabla kweelde, hep de Majesteit gesproken en haar woorden waren niet mis: het land is in nood! De economie stagneert, de prijs van tweedehands-Bentleys daalt, want er komen er te veel op de markt en de hele dag rosé met tapas op het terras nuttigen is er ook al niet meer bij, vooral natuurlijk ook omdat het herfst is. En als het herfst is, dan komen de eikels!
Als ik zou analyseren zoals de nieuwe politiek dat doet, dan waren we snel klaar. Sinds Balkenende met zijn LPF-ridders aan de macht is gaat het kut met het land! Dus maken wij deze Pimse gevolgtrekking: Weg met de regering! Onder paars hadden we het tenminste goed en konden we zeiken over onbelangrijke dingen. En toen ging het ook een stuk beter met Prins Claus. Toen had Patricia Curriepie haar eigen tanden nog. Toen konden we nog lekker wegenbouwen nadat we er in het bordeel een boom over hadden opgezet. Toen was Het Parool nog een onbedreigde krant. Toen hadden we nog geen oorlogsdreiging onder leiding van de olieboer Bush. Toen hadden we nog die leuke Clinton, die weliswaar voortdurend werd aangevallen door de rechtse machten in zijn land, maar die uiteindelijk toch níet de sigaar was, op één moment na dan, maar dat was in het kader van een stagebegeleiding.
Vroeger toen de nobele Wim Kok ons land nog bestuurde werd er door onkundige ministers wel heel vaak sorry gezegd, waarna ze bleven zitten, maar ze zeiden tenminste nog 'sorry'. In het nieuwe 'normen en waarden'-kabinet valt er niet aan te beginnen om telkens maar sorry te zeggen. Dan zou je met deze proefballoncowboys aan de gang blijven. Nee vroeger in Paars, toen kon Annemarie Jorritsma zich nog wel eens iets herinneren, niet veel natuurlijk, maar nog altijd meer dan nu bij de bouwfraude enquête. Alleen Korthals is in dit kabinet vooruit gegaan. Vroeger wist hij niets, maar nu weet hij in ieder geval dat hij het toen niet wist.
Vroeger onder paars waren er creatieve oplossingen om de wachtlijsten in de gezondheidszorg kleiner te maken, want toen was de Haagse verpleegkundige Lucie de B. nog aan het werk. Deze vrouw hoefde maar naar een patiënte te kijken en er was weer een bed vrij.
Vroeger, onder paars, stierven de Chinezen van de honger, nu door fastfood. Dat gebeurt er als je de zaak over laat aan het bedrijfsleven. De markt vecht het uit, ook in China tegenwoordig en dat gaat gepaard met lattengif. Dat is het Chinese woord voor rattengif.
Vroeger toen hoefde Beatrix niet zo nodig de markt op met haar imago. Dan was een hoedje genoeg. Zoals bij de SP-senator Dolle Driek van Vught, die in de Ridderzaal geen half stilleven op zijn knar droeg zoals de meeste dames, maar een petje met een tekst tegen de oorlog.
En waar zit Wim Kok? In zijn eigen pyramide van Cheops, waar het raadsel bewaard blijft. Net Kok, je boort er een gat in uiteraard na vooroverleg in het bordeel en je stuit op weer een nieuwe deur. In de nieuwe regering zijn zogenaamd geen geheime deuren. Alleen maar ingetrapte deuren, vooral heel veel open deuren en een enkele Dikke Deuren, zoals Nawijn, de Minister van Deportatie.
Desalniettemin moet ik afsluiten met een compliment aan de Bende van Balkenende. Ze gaan veel sneller dan paars. Want Paars deed er maar liefst acht jaar over om de zogenaamde puinhopen te creëren. Deze regering heeft daarvoor aan acht weken genoeg.

Marcel Verreck