Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? Ik roep dat hier nu al meer dan een jaar op dit bizarre tijdstip, maar wie ben ik eigenlijk om deze kreet te slaken als ik mijzelf vergelijk met onze betreurde Prins. Want als er iemand reden had tijdens zijn leven 'waar ben ik in godsnaam terecht gekomen?' te roepen, dan was het wel Prins Claus.
Ik zag hem staan, in een van die prefab herdenkingsfilms (die lagen al een tijdje op de plank, waarschijnlijk heel erg voor het grijpen, en ook de eerste Prins Claus is dood-prentenboeken en andere merchandising artikelen zullen waarschijnlijk niet lang op zich laten wachten), ik zag de jonge prachtige Claus met Bea op de ski's omringd door tientallen fotografen. Je zag hem denken shit! of waarschijnlijk scheisse, want het woord k.u.t. zal hij wel nooit in zijn mond genomen hebben, maar alledrie de woorden waren op zijn plaats. Gevolgd door die niet uitgesproken, maar zeker wel gedachte zin: 'waar ben ik in godsnaam terecht gekomen?' Inmiddels interviewen verslaggevers dan maar die twee waxinelichtjes op de Dam en kun je in Delft in één keer al je beursverliezen goedmaken door je balkonnetje te verhuren.
Prins Claus, what a guy! Populair, ondanks zijn eruditie en diepgang, maar vooral dankzij zijn tragiek. Want Nederlanders houden van trieste helden. Van eeuwige tweeden zoals Joop Zoetemelk, winnaars worden doorgaans argwanend bekeken in het het polderland. Losers kunnen op onze sympathie rekenen, hier in de studio zie ik opeens blije gezichten, al moeten ze het niet zo bont maken als Harry Wijnschenk en consorten. Er is een kritische ondergrens, ook voor dit soort stakkers. Prins Claus heeft het ruziënd buurtcommité van de LPF dan nu even het zwijgen opgelegd door te overlijden, ik hoop wel dat ze volgende week dinsdag op die begrafenis ook stil zullen zijn. En niet als de kist plechtig op de historische bijzettafel wordt geplaatst luidruchtig gaan applaudiseren en leuzen roepen als 'Claussie bedankt' en we hebben de P, de R, de I, de N, de S, de C, de L, de O, de U, de S, want zonder spelfouten zal het wel niet kunnen. Laat ik om het demoniseringsevenwicht te bewaren stellen dat het bij de PvdA ook sukkels zijn, maar nog niet zodanig dat het al veel stemmen oplevert.
Nederlanders houden dus van slachtoffers en dat heeft de wereldberoemde zangeres Anneke Grönloh ook geactiveerd. Nadat zij door Paul de Leeuw als dronken seksverslaafde werd neergezet, op zich een prestatie op haar leeftijd, wil ze een kwart miljoen euro schadevergoeding. Een bedrag, waar je zelfs in de huidige periode van inflatie nog wel even een leuk feestje van kan geven. Bram Peper kan als zijn vordering op de KPMG wordt toegewezen drie van zulke feestjes organiseren. Maar goed, Anneke, ik snap dat het niet leuk is voor haar, zij is een hele aardige vrouw is en een zangeres die haar sporen heeft verdiend, maar waar is ze toch bang voor? Dat mensen echt denken dat ze echt zo is? Nou, dat kunnen we dan wel even uit de wereld helpen. Let op, daar komt-ie: Anneke is niet zo hoor! En Anneke, als je je droevig voelt, denk dan maar eens aan Prins Claus, die jaar in jaar uit als Kop van Jut heeft mogen fungeren.
Natuurlijk heb ook ik grappen over hem gemaakt. Toen Emily als huwelijkskandidaat voor W.A. was afgevallen, onthulde ik de reden: de verkeerde naam. Je moet een naam hebben waar je iets naar kan noemen: Het Koningin Wilhelminafonds, daar geef je geld aan, de Julianalaan, daar ga je wonen, het Prins Clausplein, daar sta je iedere avond vast met je auto, een goed gekozen naam, maar ik ken maar één Emily-hoeve en dat is een afkickcentrum. En dat de prins zijn zoon in het watermanagement begeleidde was logisch aangezien hij zelf een gemaal was. Etcetera. Maar grappen maken, dat hoort erbij en zeker als het gaat om een lid van onze royale familie Knots, maar ik hoorde Balkenende voor het eerst sedert lange tijd weer eens iets zinnigs zeggen, toen hij stelde dat iedereen van Prins Claus hield. En om voor de verandering maar eens een duits spreekwoord te citeren: waß sich liebt daß neckt sich. Oftewel: iemand die je mag die plaag je.
En Prins Claus bleek zelf, dat zag je op die filmpjes een excellente comedian, al had hij op het laatst vanwege zijn ziekte steeds meer moeite met het stand up-aspect. Tijdens het bekijken van zijn necrologieën in beeld heb ik enige malen hard gelachen om zijn uitgestreken grappen, de traagheid waartoe zijn ziekte hem noopte, kwam gek genoeg zijn timing van iedere claus zeer ten goede. Zoals Johan C. dat zegt: elk nadeel heb se voordeel. Je zou willen dat de bedachtzame kalmte van de prins in deze gekgeworden wereld meer navolging zou krijgen. En waar hij dan nu in godsnaam terechtgekomen is, ik hoop dat hij het er fijn heeft.

Marcel Verreck