17-04-03		COLUMN STENDERS VROEG Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een schitterend opgewekt tijdstip? Ik bevind mij, luisteraars, op het prachtige Waddeneiland Vlieland, waar ik in totale isolatie, met behulp van een jerrycan zonnebrandcrème, enige goede boeken en platen en bourgondische voeding, één probeer te worden met de natuur, de duinen, de naaldbossen, het strand en de zon, en dit allemaal zonder hulp van prinses Irene of welke andere esotherische dolfijnenpoephapster dan ook. En ik kan jullie verzekeren, het is helemaal niet eenzaam hier in apartement Eureka 24. Ik vind het helemaal geen probleem dat ik hier in apartement Eureka 24 niet gestoord wordt door medemensen, zoals goede vrienden die met mij een glaasje zouden willen drinken op het prachtige de hele dag zonovergoten terras van van apartement Eureka 24. Of vriendelijke, mooi uitgevoerde dames die je voorstellen komen doen als: zal ik jou eens even komen verwennen in apartement Eureka 24, gelegen in het bos iets buiten het dorp Oost-Vlieland? Nee hoor, ik heb het hier heel goed naar mijn zin. Maar ik had eerlijk gezegd wel gehoopt op enige echte eenzaamheid, dit omdat ik al meer dan een jaar probeer te begrijpen hoe onze minister-president Balkenende zich nou eigenlijk voelt. Altijd wel omringd door getrouwen, zoals de sluwe pastoor Maxime Verhagen of de nogal met zijn achternaam in tegenspraak lijkende Joop Wijn, maar toch zie ik die Balkenende vooral als een triest eiland. Maar wat voor een eiland? Denk je aan een triest eiland, dan denk je aan Urk of Schokland: bultjes christelijkheid, maar wel ingepolderd, maar dat al jaren niet in de gaten hebbend. Nu weet ik hoe het zit: Balkenende is een Waddeneiland (alleen veel lelijker en met een hele rare begroeiing bovenop) en Wouter Bos is het naastgelegen Waddeneiland. Ze lijken op elkaar, ze kunnen elkaar zien, maar ze zullen nooit tot elkander komen. Want Waddeneiland wandelen wel, maar heel langzaam. En ze zijn gescheiden door het water, laten we zeggen de VVD-stroom, vol Zalm en andere vissenkoppen, voor wie het in de verkiezingen soms eb is en dan weer vloed, maar die beter bij het eiland past omdat het eiland pas een eiland is wanneer er water om heen is. En vooruit, nog een zandplaatje erbij om de zaak af te maken, bijvoorbeeld de LPF, waarvan de leider, het muurbloempje Herben, al zo op een zonnebadende zeehond lijkt. Volgen jullie mijn beeldspraak nog? Ik lees hier namelijk nog al veel boeken. Of heb ik toch iets te lang met mijn kop in de zon gezeten? Maar goed, ik heb deze week via krant, radio en televisie (heb je hier allemaal wél) het nieuws gevolgd en dan valt op dat dit eiland juist zo rijk is, omdat er zo veel níet is. Je hebt hier bijvoorbeeld wel een museumpje, maar geen hysterische museumnacht, waarbij zich honderdduizenden Nederlanders naar binnen proppen. Trouwens, dat is nog niets vergeleken bij de museumnacht in Bagdad. Daar was echt een run op het museum, je kan veel van de Iraki 's zeggen, maar niet dat ze niet in mooie dingen geïnteresseerd zijn. Verder mag je op dit eiland nog gewoon lachen, want er is hier geen SARS. In Z.O.-Azië is lachen daarom nu verboden, moeilijk voor de Aziaten, want lachen moet van de cultuur, maar na dit gerochel zal het lachen hen wel vergaan met die SALS, zoals de Chinese naam luidt. Er schijnen nu al diverse varianten te zijn, het is net zoals de Chinese keuken, voor je het weet heb je 244 verschillende nummels en vraagt de obel: SALS bij? Er worden hier ook geen baby's van een flat gegooid, want je hebt hier geen flat. Ja, een vlet, maar dat is een bootje en bootjes heb je hier, want het is een eiland, althans soms, en soms niet, want dan is er geen water. Dan is het hier net Irak. Daar lijkt het hier trouwens wel vaker op. Op Irak. Want wat je hier wel hebt is de Nederlandse luchtmacht, die de Vliehors bombardeert. En die luchtmacht zie je weer niet in de rest van de wereld, waar ze misschien harder nodig zijn, terwijl ze hier toch oefenen in het nog platter maken van zandvlaktes. Alleen in het weekend gaan ze naar huis, dat is natuurlijk het verschil met een echte oorlog. Maar er moet ernstig bezuinigd worden op Defensie, dus misschien wordt de Vliehors nu gesloten. En op die zandvlakte, omgeven door onontplofte projectielen zal een klein huisje blijven staan, niet Eureka 24, maar een eenzame, geïsoleerde, laten we zeggen onleefbare plek, maar wel veilig voor het schuim van de natie, want over een jaar of twaalf moet Volkert toch ergens kunnen wonen. Marcel Verreck