22-05-03		COLUMN STENDERS VROEG Waar ben ik in Godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een zangerig tijdstip? Want, lieve luisteraars, we bevinden ons aan de vooravond van de jaarlijkse versie van de Gay Games, het Eurovisie Songfestival. Dat prachtige evenement waarvoor alle niet-heteroseksuele radio -en televisiepersoonlijkheden van heel Europa zich hebben verzameld in het knusse Riga in Letland, hoe toepasselijk: het achterdeurtje van Europa. Ze verzamelden zich op Schiphol en nooit werd de aldaar heersende preventieve fouillering met zoveel enthousiasme ontvangen. Want zoals de vergrijzing van de samenleving de bezoekersaantallen van klassieke concerten doet opstuwen heeft de emancipatie der homoseksuelen het songfestival gered. Nou, ik ga er zaterdagavond voor zitten, want het blijft een spektakel van jurken en malle uitdossingen, dat absoluut aan kracht wint als af en toe het geluid wordt uitgeschakeld. Jammer dat er nog geen Aziatische deelnemers zijn, want dat zou toch decoratief zijn, zo'n achtergrondkoortje met mondkapjes. In Taiwan hebben ze sinds deze week ook SARS, want als ergens in de wereld iets wordt uitgevonden, dan maken ze het in Taiwan onmiddellijk bekend na. Maar goed, het Songfestival, jammer dat wij geen ijzers in het vuur hebben met de Erik Dikeb-compositie 'Blue skies are for free'. Het zou de grote doorbraak van Erik worden in heel Europa, met heel veel optredens uiteraard 'not for free', en dan niet alleen in Jipsingboermusselkanaal, Wouwse Plantage en Steutenoptbiljart-Binnen en in de blokhutten van Krönen auf den Alm und Spritzemichinsgesicht am Pizzasee of hoe die apresski-afwerkplekken allemaal ook mogen heten. Erik als ononvertroffen entertainer zou gloriëren in het Ijslandse Reijkjapik, het Portugese Paracetamollerariera en natuurlijk in het Servische Strumstrovniestjkaja, alleen al omdat de zanger van dit dorp momenteel in Den Haag ondervraagt wordt door het Joegoslavië Tribunaal. Erik niet, maar Gordon ook niet. Misschien kan deze sympathieke altijd vrolijke late nicht zijn heil beter in België gaan zoeken. Daar is hij heel erg populair en daar hebben ze een hele goeie tip voor hem, ik las naar aanleiding van de verkiezingen dat er in België een blijvende behoefte is aan 'Gordon Sanitaire'. Esther Hart gaat ons land vertegenwoordigen met het oernederlandse lied 'One more night', maar ik vrees, zoals ieder jaar, dat het na één avond wel afgelopen is met haar. Wie gaat het dan wel winnen? De Russen zetten twee tienerlesbiennes in, maar aan hun zangkwaliteiten te horen, hebben deze kleine potjes geen grote oren. Verder weet ik niets van de andere deelnemers, maar ik weet wel wie er niet meedoen, behalve Erik & Gordon en dat brengt mij tot een opsomming van de gemiste kansen. Zo had ik de heer S., directeur van de Pedofiele Sport Vereniging uit Eindhoven, ook wel bekend als … graag zien meedoen met het lied 'Let the children come' met in het achtergrondkoortje een aantal kromstaande en moeilijk kijkende mannelijke nachtegaaltjes. Of de Maastrichter Staar met het prachtige lied 'Heb jij je wietplant al op het balkon gezet?'. Of Anja Meulenbelt die niet zoals vroeger vastzat op een minnaar, maar in de Gazastrook en daar misschien nog wel even zal blijven met het oude succes 'Ik zit hier heel alleen Kerstfeest te vieren.' Want in de Gazastrook word je ook met de dag allener, getuige de Palestijnse inzending die een vertaling is van het Oudhollandse lied 'Dan liever de lucht in!' JP Balkenende had met eindelijk eens een andere pruik kunnen scoren met de Mie Ketelkamp-klassieker 'Waarheen leidt de weg'. Boris Dittrich, een geboren Songfestivaller, met het lied van Heintje Davids 'Draaien altijd maar draaien.' En de geheel gerestylde Paus JP 2, die dankzij een fruitdieet weer een paar decimeter omhoog is gekomen, zou begeleid door een houseband met woest klokkenspel kunnen toeslaan onder de artiestennaam 'De Heilige Papaya'. Toch moet ik nog even wijzen op enige gevaren van zingen in het openbaar. In Manilla is een karaokezanger die niet wilde stoppen door het publiek doodgeschoten. Om dit gevaar in te tomen mogen Songfestivalliedjes niet langer dan drie minuten duren. Maar owee, als zo'n winnaar later doorbreekt, al is dat sinds ABBA niet meer gebeurd, en bijvoorbeeld hier bij 3FM moet komen optreden. Want op deze levensgevaarlijke lokatie hoef je niet eens een Filippijnse karaokezanger te zijn om de parkeerplaats niet levend af te komen. En dan de arme Afghaanse herdersknechten die door de Amerikanen op Cuba als Al Qaida-terroristen gevangen worden gehouden. Zij schijnen te worden gemarteld met voor hen vreselijke muziek, zoals liedjes uit Sesamstraat. De meeste gevangenen houden het nog vol, maar de beulen willen de genadeklap zaterdag uitdelen: dan zal het Songfestival live in Guantanamo Bay te horen zijn. En als de weerstand van de gedetineerden dan nog niet gebroken is, dan zet Amerika zijn laatste wapen in en zal de internationale doorbraak van Erik Dikeb én zijn moeder een feit zijn. Marcel Verreck