09-10-03		COLUMN STENDERS VROEG Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een hectisch tijdstip? Maar de situatie hier ter plekke is nog niets vergeleken bij wat ik deze week in mijn buurt mocht meemaken. Ik woon namelijk in de Amsterdamse Pijp op een steenworpafstand, dat is trouwens een oude Palestijnse lengtemaat, op een steenworpafstand van de supermarkt van Dirk van den B., want hangende het onderzoek vermelden we alleen de initialen. Omdat Albert Heijn zich al jaren AH laat noemen, hadden we natuurlijk al lang moeten weten dat ze verdacht waren. En als je daar over nadenkt: hoe koosjer zijn dan eigenlijk C&A, V&D en de NS. De NS, die in de herfst dus nu met vierkante wielen gaan rijden, dan vraag je volgens mij om problemen. Of is het zo dat ze bij de NS het wiel nog niet hebben uitgevonden. Verdacht die initialen. Net zoals bijna alle politieke partijen (CDA, VVD, PvdA) en alle omroepen en Balkenende die zich MP laat noemen: alles en iedereen is suspect. Terug naar de Pijp. Ik ben gewend aan televisiecamera's, maar dit sloeg alles. Nadat onze verslaafde, aan Aids lijdende buurtgenote Anja door een aantal iets te wakkere supermarkt medewerkers (toevalligerwijze Marokkanen dus daarom is de hele integratie mislukt, in die termen wordt er meteen gesproken), nadat Anja, van wie ik ook weleens een daklozenkrant kocht, zodanig bewerkt werd dat zij overleed, was het aantal televisieploegen dat onze buurt binnenstormde niet te tellen. Het leek de ring van Utrecht wel, alleen zat er voor Anja geen prepensioen meer in. Kijk, het is heel erg en het had niet mogen gebeuren. Natuurlijk worden wij, de mensen die in onze buurt hun zaakjes wel goed op een rijtje hebben, en die heb je echt wel al zie je dat er vaak niet altijd aan af, soms strontziek van de overlast die al die junks en drankverslaafden veroorzaken. Ze bedelen, ze bepissen deuren en muren, ze schreeuwen en ze spelen soms een soort van gitaar dat zelfs de jury van Idols nog niet voor zijn kiezen heeft gehad. Maar onze buurt is niet kinderachtig en ook niet vijandig tegenover deze dolende zielen. Wij kunnen wel een stootje hebben, maar die Anja, die kon dat met haar uitgeteerde lijf duidelijk niet meer. De cameraploegen dromden als in ene rugbyscrum samen op de plaats van het misdrijf, daar werd een zogenaamde wake gehouden, met de gebruikelijke waxinelichtjes, die echter door een bijna vergeten fenomeen, de regen, werden gedoofd. Het was een treurig beeld: een handvol niet al te florissante zwervers en zeventien cameraploegen, met de wanhopige opdracht hun rubriekjes met allemaal dezelfde beelden te vullen. De grootste losers van de buurt lieten zich gretig interviewen, daklozen maar ook hersenlozen met wel een dak boven hun hoofd en zij sierden de volgende dag zowaar de voorpagina's van de kranten. Want nu waren ze opeens wél interessant om aandacht aan te besteden. Het zal me niet verbazen als Iwan, de altijd bezopen schreeuwende buurtindiaan met stip binnenkomt op de Sterrenbeurs. Zoals het hoort in een ruwe, grote stad rolden ook al heel snel de eerste grappen door de straten. Zoals: Heeft Dirk van de Albert Heijn niet alleen de klanten afgepakt, maar nu ook nog het personeel? En: Hoe kan dit nou gebeuren, prins Bernhard zat toch met Rik Felderhof veilig opgeborgen tussen de neushoorns in Afrika! En: Als ze een Breezer had gejat, dan was het zover niet gekomen, want die had ze als zelfverdediging als handgranaat kunnen gebruiken. En tenslotte: Je kan het je niet voorstellen: Anja toch de Pijp uit. Het voordeel van deze gehypte commotie is dat het even niet gaat over Mabel en haar zeilvriendinnetje Ottolien 'klaar om te wenden' Lels. Zíj zou dus degene zijn die zich meermalen had bemoeid met het opzetten van de mast van Klaas B. Jaja, het is nu eenmaal bekend dat mooie jonge vrouwen op slechte mannen vallen. Tja, Rob, daar zit je dan met je prachtige hockeyheldin. Mooie vrouwen vallen op slechte mannen. Ik heb me daar me als goedmoedige sukkel al jaren mee verzoend. Mooie vrouwen vallen op slechte mannen.Vandaar ook het succes van Arnold Schwarzenegger. Californië ligt aan zijn voeten, maar hij schijnt een groot gedeelte van de vrouwelijke kiezers dan ook persoonlijk te hebben gekneed. Daar kan de eendenwereld nog een puntje aan zuigen. Maar ja. Terug naar de Pijp. Verslaggevers hebben de hele buurt ondervraagd, zelf werd ik binnen de kortste kerendoor twee tv-programma's om commentaar gebeld. Toen het later op de avond wat rustiger werd, de camera's waren opgeborgen, de straalwagens waren weggereden en alles alweer bijna vergeten was, zag ik twee alcoholisten vergeefs morrelen aan de deur van de supermarkt. De Dirk was, aldus een bordje 'wegens omstandigheden' al om zes uur dichtgegaan. De dorstige zwervers vloekten solidair: 'Klote, die hele toestand, want nou moeten wij helemaal naar Albert Heijn om duur bier te kopen.' Ja, het leven is hard in de grote stad. Marcel Verreck