11-03-04		COLUMN STENDERS VROEG Oewaar ben iek in de naam van Dieu terekt gekommen? Et, dans quelle point de temps matineux ? Op welke bar vroeg tijdstip. Want het is Boekenweek, semaine de livre en het thema, le thema, is deze keer: Gare du Nord. Gare du Nord. Het Parijse Noord-station, ik was er kort geleden nog en verbleef in een hotel met uitzicht op dit prachtige Gare. Bij mij thuis in de Pijp heb ik alleen maar uitzicht op halve garen. Het is een fijn station, hier raken Parijs en Nederland elkaar. Als je uitstapt voel je de Franse zon, ruik je de Parijse geuren, hoor je door de luidsprekers een chansonniere in kwinkelerend Frans de vertrektijden der treinen zingen en word je opgenomen in de kosmopolitische chaos van de metropool Paris. (Deze zin laten we Frielip Freniks zeggen). Jullie horen het, je bent in Parijs en het is meteen literatuur. En als je de trein weer instapt, dan ben je gelijk weer in Hoogeveen of Meppel: 'Nou, we zijn drie keer op Eifeltoren geweest, we hebben alles gelopen, want in de metro word je toch maar beroofd en de prijzen zijn hier heel duur, we zaten te eten in een restaurant bij de Tuilerijen en toen zei ik tegen die ober: geeft u er ook nog maar voor een tientje mayonaise bij.' En straks is Parijs nog dichterbij als de HSL, in bouwkringen bekend, beroemd en berucht als de Hete Sex Lijn, naar Amsterdam is voltooid. De tunnel onder het Groene Hart is inmiddels gegraven, met behulp van een mechanische mol, en daar hebben we hem dan, de eerste verwijzing naar de ons ontvallen Albert. Albert Mol onder de grond. Albert Mol nu eindelijk in zijn eigen hol. Roept u maar. Albert definitief door Magere Hein (niet Albert) gemold. De familie komt op de begraafplaats en zoekt naar het graf, waar bij een grappige oom zegt bij een trio zerken: Wie van de drie? Mogen we de bordjes dan nu zien. Albert eindelijk weer eens in de dark room. Hahaha. We hebben veel om Albert gelachen in de jaren zeventig, maar dit is allemaal nooit grappig. Albert Mol was een veelzijdig man, maar in de media werd met name de achterzijde belicht. Hij was ook schrijver en publiceerde een aantal boeken over Amsterdamse hoeren, waar Paul Verhoeven een succesvolle film van maakte: Wat zien ik? En zo zien je maar dat je met niet-grammaticale zinnen toch veel succes ken hebben in de literatuur. Er komen heel vele nieuwe boeken uit in de boekenweek, maar ik kijk traditiegetrouw naar de gemiste kansen. Welke boeken hadden geschreven moeten worden? Een leuke Agathie Christie-achtige thriller over de Hells Angels in Limburg, iets ala de tien kleine negertjes, maar dan natuurlijk geen negertjes. De tien Harley Davidsons. Waarvan er steeds weer eentje in de beek ligt. Als de Angels in dit tempo blijven slinken, dan beginnen ze zowaar op Leefbare partijen te lijken. Die van Arnhem ligt nu weer onder vuur, men heeft voor een beslissend raadsdebat geld aangenomen van Vitesse (kan niet veel geweest zijn) en gaat dus verder door het leven als Omkoopbaar Arnhem. Volgende boek. Een spannend reisverslag 'Vader Abraham naar Irak: enkele reis graag' Want Pierre Kartner wil in navolging van Freek gaan optreden in oorlogsgebied. Zelf had ik Vader Abraham veel eerder naar Irak willen sturen. Tijdens de oorlog al. Ik denk dat als hij het smurfenlied voor Saddam Hoessein had gezongen, dat die zich onmiddellijk had overgegeven. Alleen weet ik niet of ze daar in de woestijn de zin 'kunnen jullie door een waterkraan' helemaal hadden begrepen. Maar de smurfen, die kennen ze wel, door het gas van de Saddam stikte het in Koerdistan van de blauwe mannetjes. Misdaad en straf, altijd een goed thema voor een boek. Er zijn in Nederland nu twee mannen die het betreuren dat ze de gevangenis uit moeten, te weten de bajesdirecteuren die kritiek hadden op Donner. Hij liet hen niet vrij, maar ze konden wel vertrekken. De titel van hun boek: 'Lik of niet lik, that is the question' Dan de roman 'De Lokfiets'. Over een lokfiets en een lock is dan geen slot. Die wordt in Amsterdam neergezet om fietsendieven te pakken. Alsof niet elke fiets in Amsterdam een lokfiets is. Ja, maar deze heeft een gsm-zender. Nou dan zal-ie wel helemaal snel gejat worden. Tenslotte, in het genre van 'De Paardenfluisteraar' komt er een heftiger variant uit: 'De Paardenverkrachter.' In Utrecht is een man waargenomen die zich, naar voorbeeld van Gerard Reve die literair een ezel beminde, aan een paard wilde vergrijpen. De omstanders riepen: Wat zien ik! Een passende straf lijkt mij dat het paard iets vergelijkbaars bij die man mag doen. Dan hoeft hij niet te zitten, dat kan hij dan trouwens helemaal niet meer. Ik heb mijn buik nu al vol van die boeken. Ik zet deze week wel een CD-tje van Krezip op of van Ilse de Lange, zo lang dat nog kan. Au revoir! Marcel Verreck