18-03-04		COLUMN STENDERS VROEG Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een killing tijdstip. Want zo kunnen we de tijden wel omschrijven. Na de verschrikkelijke gebeurtenissen in Madrid ga je nog bijna hopen dat de NS internationaal school zullen maken. Want als treinen niet meer komen, kunnen ze ook niet ontploffen. Dood en verderf was het deze week. Werd vorige week Albert Mol ten grave gedragen, deze week was het weer raak. Ralph Inbar overleed. Of moeten we zeggen: zou zijn overleden. Want je weet het nooit met die Ralph, die iedereen steeds maar weer poetsen bakte. Het is natuurlijk een heel oneerbiedige gedachte, maar hij zal bij sommigen in de aula toch wel opkomen. Dat je naar die kist zit te kijken en dat die plotseling opengaat en dat Ralph Inbar, uiteraard gekleed in arabierenpak met een smeulende pijp in zijn hand uit de kist stapt. En dat hij dan zegt: de pijp uit, dat nooit! Je mag het niet denken, maar toch gaat even door je hoofd: heeft Ralph een verkeerd arabierenpak aangetrokken, bijvoorbeeld eentje van een zelfmoordpalestijn. Of dat je toch even stiekum denkt: heeft die dakgoot het eindelijk toch begeven. En ook: zolang aan zo'n dakgoot hangen, dat kan niet goed voor je hart zijn. Maar laat ik dit zeggen: ik vind het natuurlijk heel erg dat Ralph Inbar er niet meer is. Erg voor de familie, erg voor TROS, de grootste familie van Nederland, maar ook erg voor het land. Nooit meer die geruststellende gedachte: nou, daar zal Ralph Inbar wel achter zitten. Zoals Bush die weer eens wilde lachen en dacht laat ik die Jan Klaasen uit The Netherlands nog een keer op bezoek vragen. Hello Jan Pieter, leuk dat je er weer bent. En ons verwilderde opperkonijn trad de oral room binnen, waar ooit dingen plaatsgrepen die hij nooit zal kunnen begrijpen. Je ziet het weer gebeuren en je denkt: O maar dat is niet de echte Bush, dat is een acteur. En Balkenende denkt dat hij werkelijk op bezoek is bij het Amerikaanse staatshoofd, maar dadelijk gaat er een deurtje open en wie komt daar binnen in arabierenkledij: Ralph Inbar. O gelukkig, het was bananasplit! Hoewel een arabier in het Witte Huis, dat zou waarschijnlijk zelfs Balkenende te denken geven.Trouwens, het zou voor Balkenende wel een oplossing zijn: TV Masqué. Dat hij vermomd op tv kon. Vermomd als stoere, overtuigende, charismatische premier. Maar ja, dat zit er niet meer in. Van Bobo het konijn bij Bush naar Bobo's in the Bush. Een serie die tot doel heeft onterecht bekende Nederlanders in de jungle kwijt te raken. Dat lukt slecht. Een van de Z-artiesten die mee was heet Mental Theo, maar waar dat 'Mental' in zijn geval op slaat blijft onduidelijk. Deze Theo moest een varken kelen, een soort broedermoord dus, maar hij deed dat zonder vrees en met een speer, dus niet zo netjes als de massamoordenaars in de nederlandse slachthuizen. Varkens zijn behoorlijk intelligent en hebben een orgasme van een half uur en dat zijn dingen die je van Theo niet hoeft te verwachten. Er kwam helaas geen arabier aan een liaan het beeld ingeslingerd, wat begrijpelijk was, want arabieren hebben niet zoveel met varkens. En dan ook nog eens Mental Theo er naast. Er zijn jihads voor minder uitgeroepen. Ja, het was deze week ook dood en verderf in de dierenwereld. Vorige week bespraken wij hier uitgebreid het beruchte incident in Utrecht waarbij het begrip paardje rijden van een geheel nieuwe inhoud werd voorzien. De dader was een Marokkaanse man, maar als je het hoort dan denk je: zou die man in die arabische kledij niet gewoon...maar goed. Nog een ding over die dierensexzaak. LPF en SP wilden een totaalverbod op dierensex. Het CDA wilde het alleen verbieden, als het welzijn en de gezondheid van het dier geschaad zouden worden. Dat moet een handreiking naar de achterban zijn. Ralph Inbar wordt gemist, nu al. NAC moet een beslissende penalty nemen tegen FC Twente. De trainer wijst de penaltynemer aan: Seedorf, weliswaar de neef van de grote Clarence, maar strafschoppen nemen kan hij net zo goed. Je kijkt in de dug out want je verwacht dat de trainer gekleed gaat in arabierenkostuum. Ze willen gas gaan boren in de Waddenzee. Er wordt serieus over gesproken. Maar je verwacht elk moment...nee niet Robert Ten Brink met zijn Arabische Liga, maar een man in arabierenpak. Dutroux heeft de sleuteltjes van zijn eigen handboeien. Minister Donner zegt dat ambtenaren escortdames mogen bellen om ze preventief te fouilleren. Er komt een man in beeld die zegt dat er nog steeds te weinig tv-zenders op de kabel zijn. De oranjes houden op wintersport een fotomoment waarop de kleine Amalia nu met bevroren kwijl mag worden gekiekt. En je vraagt je maar een ding af: Waar is die man in dat arabierenpak. Laatste scene: Je zit in de trein en er komt een man binnen in een arabierenpak. Met een koffertje, waar rook uit komt, maar niet van een pijp. Je zou willen dat het Ralph Inbar was. Marcel Verreck