13-05-04		COLUMN STENDERS VROEG Waar ben ik in Godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een gruwelijk tijdstip? Het lijkt wel of het er mee te maken heeft dat dit de terminale week is van Stenders Vroeg bij de VARA. Overal dood,verderf en gruwelijke toestanden. Allemaal breeduit op televisie vertoond. Wat dat betreft kan je beter naar de ochtendradio luisteren. Want de tv begint 's ochtends met het recapituleren van het belangrijkste nieuws van de vorige dag en start dan met de nauwelijks censureerde versie van de executie van de Amerikaan Berg. Goedenmorgen, de kop is er af. Even later rijden er opgewonden types op een brommer door Gaza met een zak vol Israëlische legeronderdelen en dan hebben we het over ledematen. De aanblik van een door de stad razende pizzakoerier zal nooit meer hetzelfde zijn. De president van Tsjetsjenië heeft de beste plek op een tribune in het stadion van Grozny. Een verwarmd e plek, een zeer verwarmde plek, want daar vliegt hij al de lucht in. De camera's registreren een zwaar bloedende president die als een Jigsaw-puzzel uiteengereten is in een stukje Tsje, nog een stukje Tsje en nog wat nië, want knieën kan je het niet meer noemen. Over opgeblazen figuren gesproken, ik zag, ook al weer op die fijne tv, een zwaar vervette peuter, die alleen nog kon waggelen van de eettafel naar de tv. Het joch keek 10 uur per dag televisie. De therapeute ging hem nu duidelijk maken dat er geminderd moest worden. Hij mocht nog maar drie uur per dag kijken. Het vetbommetje krijste het uit. Ook kwam zijn moeder in beeld, eveneens een duizendponder met de voortgang van een mank nijlpaard. Haar werd geleerd anders te koken. Onbeschrijfelijk was de verbazing op haar gezicht toen ze voor het eerst een tomaat zag. Nee, het was geen vrolijke week. Echt zo'n week om je onder leiding van Patty Brardt op Ibiza helemaal leeg te gaan zitten schijten. Trouwens, dikhuiden krijgen hulp van de supermarkten. Die gaan in hun reclamebeleid en in hun schappeninrichting rekening houden met de strijd tegen overgewicht. Het verst hierin gaat Laurus, die snijden zelfs in hun eigen personeel. En om het blokje dik en hopeloos af te ronden, nou ja, blokJE, nou ja, AFronden, goed nieuws voor André Hazes: in Nederland is de eerste geslaagde levertransplantatie van een levende donor uitgevoerd: een beetje getransplanteerd! Nog een laatste asjonieuwtje uit Tokki-Tokki-land: Er is in een Maastrichts woonwagenkamp weer eens een hennepkwekerij opgerold. De inwoners riepen tijdens het oprollen dat burgemeester Leers Adolf Hitler was. Dus dat spul werkt wel! Ik zou tijdens mijn laatste column alhier zo graag wat leuke nieuwtjes behandelen, zoals over dat computervirus, wat een gezeik, het heet niet voor niets Sasser, maar er is teveel ellende. Mijn hoofd, dat er gelukkig nog op zit, loopt er van over. Ze hebben me al aan geraden om een lekkere wandeltocht te maken, bijvoorbeeld in de bergen. Ja, nee, daar heb ik intertrek in. Maar dan wel met Rebecca Loos als gids, want dan bereik je de top zonder te bevriezen. Wat heet, inderdaad wat heet, voor je het weet zit Rebecca op de top. Want top, zo kan je het presenteren van het SBS-shownieuws wel noemen. Sommige mensen klagen dat zij de nederlands niet helemaal goed gespreken deed, maar daarmee val je bij het SBS-shownieuws niet uit de toom. Zij vertelde voor de zoveelste keer hoe Beckham haar had beklommen (codewoord engelsen?D'rop!) en hoe vereerd zij was geweest dat hij haar had gekiesd. Een mooi nieuw woord, dat de woorden gekozen en gekeesd en gespiesd in zich verenigt. Een toppertje, die Rebecca, die ook nog van vrouwen houdt, haar favoriete Engelse citaat is dan ook: To be or not to be. En dat brengt ons weer bij de gruwelijke realiteit: we hebben een dode! Nederland doet mee aan de oorlog, maar is wel geschokt als er een dode valt. Condoleanceregisters, herdenkingen, straks misschien een stille tocht. Je vraagt je af hoe ze daar in de TweedeWereldoorlog met zijn miljoenen doden toch allemaal tijd voor hadden. Het is waar, de mensen zijn niet meer zo aan de dood gewend. De dood dat is iets voor in stoere ketchupfilms, de dood is een weeffoutje van de schepping, maar met behulp van de eeuwigjongproducten uit de consumptiemaatschappij kunnen we ons de dood een hele tijd van het lijf houden. Maar de dood blijkt alive and kicking te zijn en toont zich met behulp van de massamedia in zijn meest gruwelijke gedaanten. De mensen zijn niet beter of slechter dan vroeger, er zijn alleen meer camera's. Zie de pittoreske series uit het Amerikaanse gevangenisleven over de wedstrijden Irakezen stapelen en tennissen met gevangenen (new balls please). Eén troost, beelden van Nederlandse soldaten die zo te keer gaan, zullen we niet zien, al was het alleen maar omdat de rolletjes door het ministerie van Defensie zullen moeten worden ontwikkeld, met het bekende gevolg. Ook deze column is er hier nu even geweest, maar zal binnenkort elders herrijzen! En blijf mij vooral volgen op www.marcelverreck.nl Laat ik tenslotte Boris citeren, overigens niet de enige artiest met een aangepaste neus, lijkt goed voor je carrière maar het blijft een gok, Idol Boris dus die sprak en zeide: keep de soul alive! Laten we ons best doen. Of, zoals er vanaf de tribune naar de zielige stierenvechter geschreeuwd werd: Tot horens! Marcel Verreck