26-08-04		COLUMN STENDERS VROEG ZILVER! Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een weemoedig tijdstip! Weemoedig ja, want de Olympische Spelen zijn al weer bijna afgelopen en dan duurt het weer vier jaar en hoe zal de wereld er dan uit zien. Hoeveel verschillende LPF-en zullen er dan bijvoorbeeld nog zijn? Of heb je dan helemaal geen scherfje LPF meer. Ook dat stemt weemoedig en dan bedoel ik niet stemmen in een stemhokje. De LPF, ongetwijfeld opgehitst door de prestaties op de Spelen breekt ook record op record, alleen het record positief in de boekhouding staan, dat ligt ver buiten bereik. De LPF, die ons altijd zo trouw door de komkommertijd helpt. Die een uitkomst is voor het journaal, als dat tenminste kan worden uitgezonden omdat niet alle journaallezers vanwege een schnabbel afwezig zijn. Er zijn erbij die tonnen verdienen met het voorzitten van vergaderingen van het UWV, de instantie die zoveel weet van uitkeren. Wel begrijpelijk dat ze werden ingehuurd, want de UWV heeft onlangs een nieuw kantoor betrokken, en er moest natuurlijk veel vergaderd worden over hoe dat kantoor moest worden ingericht. Maar goed de LPF, altijd goed voor rumoer, maar ook hier dreigt naar analogie van de toestand in Noorwegen de vraag te rijzen: waar is de schreeuw? Het beroemde schilderij van Munch werd uit een Osloos museum gestolen, overigens zonder zelf één kik te geven. Ach ja, de LPF, komt het nog goed? Je zou zeggen: nu in zee gaan met de LPF staat gelijk aan het inchecken in een Russisch vliegtuig of een leuke deal met Legiolease afsluiten. De verwachtingen zijn hoog en in het begin stijg je ook nog, maar daarna volgt onherroepelijk een pijnlijke fatale val. Dat brengt ons weer bij de Spelen. Gisteravond zag ik diverse landgenoten op hun bakkes gaan. De hordenstrompelaar Gregory Sedoc dacht op de 110 meter horden een snellere weg te hebben gevonden en begon onder de horden door te kruipen. Net zoals de springruiters die brons dan wel zilver konden winnen, zij probeerden zelfs met paard en al onder de hindernissen door te kruipen. Ook zag ik ze vaak in de sloot terechtkomen, want luisteraars, ik zie alles, nou dan hadden ze beter in Nederland kunnen blijven oefenen, want ons land is dezer dagen één grote sloot. Er dreigt een augustusrecord aan natheid volgens de meteorologen, er is ooit nog één nattere augustus geweest, dus het weer zal wel opklaren, want dit is Nederland, dus dat wordt weer een tweede plaats. Onze zilveren wielerheld Theo Bos bewees dat niet alleen in het schaken een hangpartij voorkomt en knalde tijdens de keirin-wedstrijd met een Griekse renner op de baan onder het weemoedige motto 'Bos zoekt hout.' Zijn kleding zag er uit als die van een stageaire van Ruud Lubbers na een onderonsje met Ruud, of laten we zeggen een onderhemmetje. En wie zagen we van de week nog meer een duikeling maken? Onze Inge natuurlijk, ook in de sloot, maar dat hoort er bij. Zij won goud op de 50 meter vrije slag, waarschijnlijk omdat ze in Amerika traint. Want bij de meeste Nederlanders gaat het nogal eens fout als er echt op leven en dood gestreden moet worden om de eerste plaats. Na afloop zijn ze dan blij zijn met die tweede stek en dat is toch wel typisch iets voor een gezellig land als het onze, waarin sport toch vaak spel is en geen overleving. Je merkt het al aan onze sportliederen. Wat willen we winnen? de Zilvervloot! De tweede plek dus. En als we zilver hebben gewonnen, dan laten we hem in een taxi liggen, zoals de roeier Diederik Simon en dat is een voor -en een achternaam, voor de duidelijkheid, want er zijn genoeg roeiers die alleen van hun voornaam al Diederik-Simon heten. De Griekse taxichauffeur gaf die plak trouwens meteen aan de roeier terug, want hij snapte dat het uiteindelijk gaat om goud. Misschien dat die Diederik Simon zijn medaille beter door zijn eigen roeispaan kan laten piercen, dan raakt hij hem niet meer kwijt en bovendien heeft hij er de leeftijd voor. Want jonge kinderen mogen vanaf binnenkort niet meer het geliefde zilver door hun kreukelzones laten jenzen. Een vriend van mij is leraar op het vmbo, die heeft niets tegen piercings, maar zou willen dat ze per stuk of tien door beide lippen van zijn altijd lawaaierige leerlingen zouden worden aangebracht. Opdat zilver ook even zwijgen betekent. Zilver! Theo Bos werd dus tweede, al deed hij het geweldig, maar met een beetje kwade wil denk je: het was een hommage aan Joop Zoetemelk. Mia Audina komt uit Indonesië maar is inmiddels zo geïntegreerd dat ze ook tweede werd. Maar gelukkig was daar gisteren Ankie. Zij zegevierde met Salinero. Goud. En dat was een geweldige prestatie, vooral als je bedenkt dat dit typisch Nederlandse paard voortdurend de meest rare struikelbewegingen maakte. Marcel Verreck