28-10-04		COLUMN STENDERS VROEG OP Waar ben ik godesnaam terecht gekomen? Of moet ik zeggen in de naam van die hele coole toffe opperknakker die over jou waakt, want er is een nieuwe bijbelvertaling en ik wil ook graag modern zijn. Vandaar dat ik mij afvraag waar ik terecht ben gekomen en op wat voor een angstig tijdstip. Want de Nederlander is bang. De Nederlander is weer eens sociaal-cultureel onderzocht, de thermometer van het Planbureau is als een klysma in het achterdeel van de natie gegleden en wat er nu uit de Nederlander gulpt, dat is angst. Angst voor de toekomst. We kunnen volgens Jomanda zelfs niet meer veilig gecremeerd worden. De volgende nummers zullen dus gaan duikelen in de uitvaarttoptien: 'Candle in the wind" en 'Disco inferno'. Over zijn huidige bestaan is de Nederlander gek genoeg wel tevreden, maar de dag van morgen zal niet zijn zonder zorgen. Ik hanteer even het Nederlands van Fransje Bauer, die volgens de AVRO-kijker zorgde voor het allerbeste Nederlandse tv-programma. Het verslag van het ozo gewone leven van een Nederlandse ster, en dan heb ik het niet over de sterretjes van de sterren in Patties prachtprogramma, een aardige, hartelijke, redelijke simpele ziel met een lieve vrouw, ja, dat is pas een attractie op de buis. Kun je nagaan wat een gekkenhuis die televisie geworden is. Zo staat bij de verkiezing der grootste nederlanders Pim Fortuijn momenteel nummer één. Pim Fortuijn, tragisch vermoord, verschrikkelijk natuurlijk, dit programma is niet voor niets gevlucht uit die levensgevaarlijke 3FM-studio, maar verder was Pim toch niet meer dan een hysterische columnist, een circusattracties die het leuk deed op tv en in de diverse dark-rooms. Voorstanders menen dat Pim de natie hoop gaf, nou een natie die dat soort hoop nodig heeft, is bang. Pas op, luisteraars, we krijgen nu een stukje inhoud.Vorige week hield ik een preekje bij Rondom Tien, een naam waarbij ik altijd moet denken aan de vrolijke vleesberg Tineke Negenvinger die inmiddels Veronica heeft verruild voor het minstens zo eervolle Tellsell in de nachtelijke uren. Even een kort resumé van mijn toespraakje: Pim Fortuijn noemde, en dat was een van zijn betere uitspraken, deze samenleving verweesd. Massaal heeft de Nederlander zijn geheel opnieuw vertaalde God afgezworen en zich daardoor het vooruitzicht ontnomen op een beter leven na dit leven, namelijk in de hemel. Die hemel moet nu op aarde bereikt worden, door toedoen van veel kicks en andere materiële genoegens en daar is weinig tijd voor, want op je veertigste ben je al oud en kan je in de ratrace om aandacht, geld en succes alleen nog maar overleven als cultfiguur. Er komen steeds meer dikke kinderen, gymnastiek op school is er niet meer bij, maar als ze het in de toekomst willen redden zullen ze toch wat elleboogoefeningetjes moeten blijven doen. Want je moet zorgen dat je houdt wat je hebt. Toon haast, agressie en hufterigheid. In ons nieuwe paspoort komt een vingerafdruk. Van welke vinger? De middelvinger! Want de toekomst, die ziet er somber uit. Meent de Nederlander. Aan mij de taak een en ander te relativeren. Want zonder de lach kunnen wij de toekomst niet aan. Het Europarlement protesteerde met succes tegen de benoeming van de homofobe Italiaan Buttiglione. De regie van Nederland, voorzitter van de EU, werd node gemist. Volgens zegslieden omdat Balkenende problemen genoeg had met zijn eigen poot. Buttiglione wordt nu columnist bij het tijdschrift Expreszo, want als er iemand is die homoseksualiteit op de kaart weet te zetten dan is het deze vrome Italiaan wel en ik denk niet dat hij van het toneel wil verdwijnen. En zeker niet door de achterdeur. Geweld dan. Ook altijd lachen. Een Amsterdamse taxichauffeur werd twee maal door zijn hoofd geschoten en heeft daar dagenlang niets van gemerkt. Er was ook niets beschadigd. De Telegraaf bracht het nieuws als iets opzienbarends, mij verbaasde het niks. Twee gaten in je lijf erbij, prins Bernhard zou er voor tekenen. De fysiotherapeuten hebben onderling slaande ruzie en je weet hoe die de strijd aangaan: door heel hard te knijpen. In België is een meisje na uren bevrijd uit een rotsspleet. Is weer eens wat anders dan uit een kelder. Haar commentaar: 'Het was inderdaad een rot-spleet.' De NS wil conducteurs schrappen op verlieslijnen. Ja, dan kopen we zeker een kaartje om het verlies te verminderen. De zeehond Hannes is ontsnapt uit het uitzetcentrum van Lenie 't Hart. Het zou me niets verbazen als hij binnenkort op theatertournee gaat, want aan elke circusattractie die in het nieuws verschijnt kan geld verdiend worden. Zo lopen de Tokkies momenteel binnen, a 1775 euro ex BTW per verschijning en -let wel- 100 euro consumptiekosten. Laten we ze voortaan de Slokkies noemen. Misschien dat Bert en Marja uit de Diamantbuurt zich ook in dit circuit kunnen gaan begeven. Ze zijn toch al noodgedwongen on the road. Maar van zo'n tour langs de diverse hangplekken in het hele land kunnen ze vast wel een nieuw huis bij elkaar sparen. Zeker als er een realitysoap over hen wordt gemaakt. Die de AVRO-kijkers zullen bekronen. In Hongkong wilde een DJ onsterfelijk worden door ruim 81 uur lang karaoke-liedjes te zingen. Het gevolg: iets verderop in Japan beefde de aarde van ellende. En in Sydney voer een schip de kade bij het Opera House aan barrels. Herinneren jullie je dat bericht van die twee blinden die een boottocht rond de wereld gingen maken? Nou, in Sydney zijn ze aangekomen. Kees van Lede is de machtigste man van Nederland. Wie? Precies, je weet nooit wie er aan de touwtjes trekt, maar deze unknown Kees heeft wel leed in zijn naam. Dinsdag wordt bekend wie de machtigste man ter wereld wordt. Bush of Kerry. Men voorspelt een close finish. Maar goed dat die verkiezingen niet in Irak gehouden worden, want dan is het behoorlijk ongepast om te spreken van een nek-aan-nek-race. De Nederlander heeft het dus goed, maar is bang dat hem alles zal worden afgepakt. Minister Verdonk heeft er geen geld voor, maar misschien moeten ook de autochtone Nederlanders weer eens taallessen krijgen. Dan leren ze meteen de mooiste Nederlandse woorden: rust en vertrouwen. En natuurlijk: liefde. Dat hadden duitsers ook bijna tot hun mooiste woord gekozen. Liebe. Maar ze vonden het te gewoon, dus ze kozen voor Habseligkeiten. Oftewel: spulletjes. Wat dat betreft zijn de toekomstverwachtingen gunstig: spulletjes hebben we dadelijk niet meer en wat blijft er dan over als mooiste woord? Liefde. Of zoals ze het in Den Haag zeggen: 'Ik hou van jou, mooie hoer!' Marcel Verreck