20-01-05		COLUMN STENDERS VROEG OP Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een grappig tijdstip. Grappig, want het is precies hetzelfde tijdstip als bij jullie, kwart voor negen, maar dan 's avonds. Want ik ben in Nieuw Zeeland, de ideale plek om een Nederlandse ochtendshow vanuit te presenteren. Elke dag uitslapen, wat dachten jullie ervan, en dan ben je vanzelf veel slimmer en sneller dan je gasten en de rest van het land. Nieuw Zeeland is een schitterend land, waar je één met de natuur kunt zijn, en dat ook meestal bent, alleen al omdat je verder niemand ziet. Verkeer is er niet. Afstanden wel. In Nederland heb je geen afstanden maar doe je er dankzij het verkeer net zo lang over. Waar een klein land groot in kan lijken! Veel dingen zijn hier in NZ precies omgekeerd. Ik rijd hier langs de ronde, groene, hier en daar borrelende vulkanen op het noordereiland en vergaap me aan de schitterende kusten met prachtige namen als Bay of Islands, Helena Bay en Sandy Bay. Er is hier godzijdank geen Mohammed B, al heb je hier wel een overschot aan kleine hoefdieren, en dat schijnt op bepaalde extremisten toch een aanzuigende werking te hebben. En zeg niet dat Nieuw Zeeland geen multiculturele samenleving heeft. Het is het land van de Maori's die het de naam Aotearoa gaven: het land van de lange witte wolk. En daar bedoelden ze zeker niet Geert Wilders mee. Die zou hier als briesend geisertje in dit vulkanische landschap met de geur van rotte eieren volledig onopgemerkt blijven. Ook voor Hirsi Ali en ik begrijp ook Job Cohen is het in deze streken momenteel goed toeven. Ik zwom in Australië dwars door het Great Barrier Reef, nou, mooier onderduikadres is er niet. En misschien ook voor Balkenende, in het ondenkbare geval dat zijn charisma ooit uitgewerkt zou raken. Hij zal zich hier prettig voelen, het is niet voor niets Nieuw Zeeland. En als hij ook onder wil duiken: je kan hier ook heel goed baden. Vanwege de vulkaniteit zijn er veel thermale bronnen en spa's (zoals de duitsers zeggen). Spa, een prachtig woord, je ziet het overal, ik reed gisteren nog over een weg met de schitterende naam: Spa Road. Voorts wordt Nieuw Zeeland bevolkt door de nazaten van de Engelse kolonisten en inmiddels zie je er ook veel Aziaten, met, maar ook -en dat is een nieuwtje- zonder een camera. En dan hebben we natuurlijk de Nederlanders, en dan bedoel ik niet de afritsbroektoeristen, maar zij die hier een nieuw zeeuws bestaan hebben opgebouwd. Ze zijn hier waarschijnlijk gekomen omdat de benzine zo goedkoop is. Maar om van dat voordeel te genieten moet je eerst wel tonnen kerosine verbruiken. De eerste Hollander die hier arriveerde was de ontdekkingsreiziger Abel Tasman, maar die verloor bij die gelegenheid 4 personeelsleden, en ging boos verderop om Tasmanië te ontdekken. Ontdekken betekent afpakken van de originals en er je eigen naam op plakken. Jullie kennen dat mechanisme wel vanuit de platenindustrie. Inmiddels zijn hier zo veel Nederlanders dat ze in Auckland hun eigen bejaardentehuis hebben geopend, dus dat is goed nieuws voor sommige segmenten van de Nederlandse showbizz. Kom naar Nieuw Zeeland, er is hier publiek (maar genoeg over Gerard Joling). Zoals gezegd, veel dingen zijn hier precies omgekeerd. Het is hier hoogzomer, de sterren aan de hemel 's nachts zien er heel anders uit en als je naar het zuiden rijdt heb je de zon in de rug. En ze rijden hier links, al merk je daar in de praktijk weinig van, vanwege het gebrek aan verkeer. Alleen bij die tegenligger elk kwartier is het even nadenken. Ik had trouwens getraind in Engeland, in links rijden, want daar komt het natuurlijk door, dat ze dat hier ook doen. Dat maakte de bouw van de Kanaaltunnel indertijd tot zo'n linke zaak. Want in Frankrijk rijden ze er aan de rechterkant in en dan is het halverwege natuurlijk kedeng kedeng. De Engelsen waren toen ook bang dat er van het continent allerlei enge bacillen en viri door die tunnel zouden komen. Nou, het schijnt dat de Franse ratten kokhalzend zijn teruggekeerd. In Nieuw Zeeland is er aan de grens ook strenge controle en eventueel quarantaine. Ik had in Australië een tamme blinde skippy geaaid en moest daarom bij de Nieuw-Zeelandse douane op een mond-en-klauwzeer-matje dansen. Deze isolatie vertaalt zich ook in een verminderde interesse in het vaderland. Ik lees af en toe iets op internet en vernam dat Frits Bom alweer geschiedenis heeft geschreven. Hij heeft nu niet alleen het allerslechtste tv-programma, maar ook het allerberoerdste reclamespotje op zijn naam staan. Bravo Bom! Vandaar dat je zo populair bent in Irak. En Louis van Gaal gaat bij AZ zijn zoveelste cirkel rond maken. Verder las ik, met permissie, de opschepverhalen over hoe heel Nederland weer geweldig geld heeft gegeven tijdens een geweldige televisie-uitzending voor de slachtoffers van de tsunami en dat ons reddings- en identificatieteam op Phuket weer veruit het beste was van alle landen. Alsof het hier een soort Spel Zonder Grenzen betreft. Maar dan met een volkomen op drift geraakte waterbak. Dat geld geven is natuurlijk allemaal heel mooi, en ook in dit deel van de wereld staat er in elke winkel een collectebus voor de slachtoffers en wordt er volgens briefjes aan de muur een substanteel van de omzet afgedragen. Maar voor de permanente ramp die de Derde Wereld heet, worden de beurzen al jaren veel minder getrokken, waarschijnlijk omdat homevideos met spartelende landgenoten meer indruk maken dan het zoveelste filmpje met uitgebeende negerkindertjes en de onvermijdelijke vliegjes. En Toyota gaat zijn nieuwe model, de Tsunami, een andere naam geven. Moet Volkswagen nu ook zijn Golf gaan terughalen? Ik denk aan jullie en als je me wilt volgen lees op www.marcelverreck.nl, pagina 'nieuws', kopje 'marcel op reis' mijn avonturen. En verder geniet ik hier van de rust en van de schitterende leegte. Een leegte die je in Nederland alleen nog vindt, zo begreep ik, in het hoofd van Kelly of in de bolletjes van de gebroeders Van de Kerkhof. Tenslotte, hoe is het de humor in Nieuw Zeeland? Nou, daar gaat ie: het is groen en het speelt piano? KiWibi Soerjadi. Marcel Verreck