02-06-05   COLUMN STENDERS VROEG OP

Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een verwarrend tijdstip? Want ik heb gisteren voor de Europese grondwet gestemd, en ja, nu kan ik ook eindelijk voor het eerst in mijn leven ervaren wat het is om bij de losers te horen. Want daar had ik natuurlijk nog helemaal geen ervaring in. Want ik ben een echte winnaar, hoor mensen. Kijk alleen maar naar mijn foto's op www.marcelverreck.nl. Wat een parade van glorie. Hoe ik de tijd heb getrotseerd. En dat allemaal zonder de pillen van Vanessa, puur natuur. Daar schijnen rare dingen in die pillen te zitten waardoor je vreemde lippen krijgt. Had de wielrenner Marc Lodz in plaats van Epo die middelen maar genomen, dan had er sowieso geen dopingbekentenis tussen zijn lippen kunnen ontsnappen. De loser.
Dan denk ik toch even aan mijn tijdelijke mede-verliezer, ook met zwoele Zeeuwse lippen, die natuurlijk net zoals ik de uitstraling van een echte winnaar heeft: onze premier JP Balkenende. Hij bekende onlangs dat hij als kind al minister-president wilde worden. Minister-president willen worden, het is een bizarre ambitie. Alle jongetjes willen toch voetballer worden of brandweerman of de zoon van Ron Brandsteder of minstens astronaut. En laten we eerlijk zijn, was Balkenende astronaut geworden, dan hadden nu misschien al contact gehad met aliens, omdat die in hem iets bekends meenden te ontdekken.
De kleine Jan-Peter wilde premier worden, dat was al vreemd, maar dat hij het geworden is, dat is natuurlijk nog veel wonderlijker. Daarom willen de Nederlanders Europa niet, want in ons land is het onmogelijke mogelijk.
Maar ondertussen zit ik wel met Balkenende in hetzelfde schuitje. Waarom heb ik dan toch ja gezegd? Natuurlijk om even te oefenen, want ik ga binnenkort in een ander bootje, waarvoor een ja-woord is vereist. Romantisch hè. Volgens mijn aanstaande schoonfamilie ook weer een bewijs dat in ons land alles mogelijk is.
Ik ben nu bezig met het uitzoeken van een mooie huwelijksreis en ik overweeg te boeken bij Onur Air. Voor de prijs van een charter krijg je daar een survivalreis. En ze zijn bij Onur Air milieuvriendelijk, ze lozen hun kerosine niet in de lucht, dat doen ze gewoon al op het vliegveld. Misschien een kleine geruststelling voor al die nee-stemmers die tegen de toelating van Turkije zijn, met Onur Air zullen de Turken hier niet komen.
Maar goed, veel Turken zijn hier natuurlijk allang. Ze hebben ook meer kinderen dan autochtone Nederlanders en we weten nu waarom: ze komen sneller klaar. In 3,8 minuut, terwijl wij gemiddelde 5,1 minuut aan het zwoegen zijn. Maar misschien gaat dat gemiddelde omhoog nu de pillen van Vanessa uit de handel worden genomen.
Ik hoor trouwens de hele dag radioreclames over mannen met erectiestoornissen. Is dat nieuws, dacht ik, een man is toch een wandelende erectiestoornis. Maar dit gaat, vertelde men mij, over mannen die hem nu juist niet omhoog kunnen krijgen. In vliegtermen het syndroom van Onur Air. En die moeten dan met zijn allen naar een erectieplein of zoiets. Waar ze dan Live Aid zouden kunnen krijgen. Zouden ze niet beter gewoon naar de bosjes kunnen gaan, want wie kan zijn Hollandse Nieuwe nou gestrekt krijgen terwijl iedereen alles open en bloot kan zien. Op het erectieplein. Dan krijg je erectiepleinvrees.
Of moet men in arrenmoede zijn toevlucht gaan nemen tot de bejaardenporno van ouderenomroep Max met haar Keyle programma's onder leiding van ervaringsdeskundige Catherine. Bejaardensex, ook weer zo'n trend uit Amerika, waar zich deze week een Deep Throat meldde van 91 jaar. Dat was even slikken.
De man bleek een belangrijke rol gespeeld te hebben in de Watergate-affaire. Dat was 30 jaar geleden en weet je wat het erge is: ik kan me dat nog helemaal herinneren. Na 25 jaar waren er weer eens krakersrellen op het Rokin, de vorige op 30 april 1980 heb bijgewoond. 25 jaar na zijn overwinning in de Tour de France heeft Joop Zoetemelk een standbeeld gekregen in zijn geboortedorp Rijpwetering. Het beeld stond eerst op een andere lokatie, maar ja, bij Zoetemelk hoort een tweede plek. Ik kan me nog herinneren dat ik de dag na zijn huldiging door Rijpwetering fietste. Er hing een spandoek: met veel bravour won Joop de Tour. Bravour, ach die malle Joop met zijn hoge stemmetje. Toen had je geen epo maar eppo.
Ik kan me nog herinneren dat Michael Jackson op tv kwam omdat hij een plaat had gemaakt. Dat je als schoolkind gewoon ongewapend naar je school ging. Dat ze in Frankrijk heel andere opvattingen hadden dan in Nederland. Ik ben rijp voor Max.
En voor Live Aid, dat straks wordt gereanimeerd met allerlei oude sterren. Live Aid Max en waarvan ik me de eerste versie nog angstaanjagend goed kan herinneren.
Dat was bijna een leven lang geleden, maar die honger en die ongelijkheid zijn er nog steeds. Je bent geneigd te denken aan het hier, nu, je eigen belang, je eigen ergernis, je eigen shownieuws, je eigen spulletjes en je eigen genot, 5,1 minuut lang. Maar wat is de lengte van een mensenleven in het licht van de geschiedenis en de problemen die moeten worden opgelost. Misschien heb ik daarom voor Europa gestemd.
Maar het was eigenlijk het mooiste geweest als we 'tja' hadden kunnen stemmen.
En zou Balkenende werkelijk gedacht hebben dat het in de laatste minuut toch nog goed zou komen? Dan had hij de laatste tijd toch iets vaker naar Nederlandse voetbalelftallen moeten kijken.

Marcel Verreck