22-09-05		COLUMN STENDERS VROEG OP Leden van de Staten-Generaal, Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een maf tijdstip? Ik zit hier op een troon in de Ridderzaal met een leip hoofddeksel op en iedereen kijkt me aan alsof ik de Koningin ben. Nou goed, dan ben ik maar de Koningin en dan zal ik jullie eens vertellen wat de Koningin eigenlijk had willen voorlezen. Ja, JP, ik ga iets heel anders vertellen dan die voortijdige uitgelekte pseudo-jubeltoespraak van jou. Dat wordt misschien wel een echte kreunrede en ik kan zien dat het je dun door de broek loopt. Mijn man zaliger zat er ook altijd zo bij. Ja, ik zie het aan je trillende neusvleugels, het liefst zou je die autobandhoed van Krista van Velzen van de SP over je kop trekken. Als je nou man was geweest, die iets met magie had, dan had je je een hoedje kunnen schrikken. Of onder je stoel je eigen racehelm tevoorschijn halen, want ja, Jan-Peter, je rijdt zoals je praat, veel te snel, met onbegrijpelijke schakelingen en een hoop onverstaanbaar gepruttel. Maar je bent wel de enige in Nederland, bij wie na het afzetten van zijn helm zijn haar onmiddelijk weer in model is. Maar goed, jammer JP, hier is mijn Kroonrede. En ik hoop dat Hans Hoogervorst nu zijn vinger uit zijn keel haalt, anders belandt hij in zijn eigen zorgstelsel. Leden van de Staten-Generaal, in wat voor een land leven wij eigenlijk? In een rijk land. We gaan er volgend jaar bijna allemaal op vooruit, behalve dan in de file. Pittoreske armoede zal blijven bestaan, gelukkig voor de vele televisiezenders, die grossieren in programma's waarin sukkels met behulp van gesponsorde liefdadigheid toch een beetje verder de consumptiemaatschappij in worden gezogen. Ze bouwen in drie weken een huis voor je, dat na uitzending binnen twee dagen in elkaar dondert door vochtplekken die zelfs de tsunami en de waves van Katrina niet hadden kunnen veroorzaken. Daar zijn ook de oksels van Dick Advocaat niets bij vergeleken. De temperatuur stijgt in dit land, maar dat resulteert nog niet in superorkanen als Rita, de nieuwste natuurramp die onze Amerikaanse vrienden zo treffend genoemd hebben naar onze minister van Vreemdelingenzaken, die voortaan door het leven zal gaan als Rita Verdronk. Er zijn nu al zoveel stormen geweest dat men door de namen heen begint te raken. Er wordt nu gesuggereerd om de cyclonen Abdul, Rachid of Osama te noemen, aangezien zuiver wetenschappelijk onderzoek van ons eigen Openbaar Ministerie heeft aangetoond dat deze windhozen worden gesponsord door Al Qaida. En wie zijn wij om het OM niet op zijn woord te geloven. Nee, landgenoten, wij zijn een gezegend land. Gelukkig niet zozeer door het Vaticaan, dat helpt een Kroatische oorlogsmisdadiger te verbergen en is voorts niet van plan het misbruik van jonge priesterstudenten in de V.S. te vervolgen, omdat ze anders helemaal geen geestelijken meer kunnen krijgen. En er is nog steeds geen toestemming om bij deze activiteiten bijvoorbeeld de Clinton-Lewinski condooms uit China te gebruiken. Die worden overigens geleverd met saus bij. Gezien zijn ervaring met rubberboten verwacht ik binnenkort ook Piet Paulusma-condooms op de markt, al vrees ik dat die zullen lekken. Duitsland, onze grote broer, is momenteel meer in de war dan wij. En dat is toch ook alweer meer dan een halve eeuw niet gebeurd. De uitslag van de verkiezingen is zo ingewikkeld, dat politiek alles mogelijk is. En dat in Duitsland politiek alles mogelijk is, weten wij maar al te goed, al kunnen wij het aan Simon Wiesenthal sinds kort niet meer vragen. De Duitsers zijn zelfs zo in de bonen dat zij Sylvie Meis schijnen te hebben gevraagd om televisieprogramma's te presenteren. Und warum eigentlich nicht, want Sylvie is sinds haar volgesmeerde bruiloft bruiner dan ooit. Ook zal zij met haar man Rafael optreden in een Knorr-reclame, omdat dit een huwelijk is dat hoe dan ook in de soep zal lopen. We wonen in een rijk land, landgenoten. Vooral de mensen met kinderen die al goed verdienen krijgen meer. Het is jammer dat mijn vader, prins Bernhard, dit niet meer mee kan maken, want die viel behoorlijk in die categorie zoals wij gisteren in de Telegraaf konden lezen. Het volledige overzicht van Vader Bernhards nakomelingen volgt binnenkort in een speciale bijlage en dan mag de Telegraaf blij zijn dat ze nog geen tabloid zijn. Nu kinderen zo profijtelijk zijn, lijkt het soms wel of het hele land bevolkt is met kinderen. Dan heb ik het niet alleen over de eeuwige jonge fitnessbejaarden van Max Praatvermogen of de infantiele lieden die wij televisieprogramma's zien presenteren. De televisie, spiegel van de natie, vertoont tegenwoordig vooral gewone mensen. Veel heel gewone mensen. Die niets bijzonders te vertellen hebben. Of bekende mensen die niets bijzonders te vertellen. We zien een scala aan snel verveelde, door overvloedig mobieltelefoongebruik versufte gijzelaars van de consumptiemaatschappij die op luxueuze bankstellen bespionneerd door nauwelijks verborgen camera's cliché's uit wisselen, waarbij de geringste tegenslag meestal in de vorm van een nominatie, dat is erger dan de doodstraf, leidt tot dramatische emotionele uitbarstingen die inderdaad doen denken aan een verwend kind dat zijn zin niet krijgt. Murw geslagen door deze verdovende sentimentaliteit kijkt de rest van het electoraat toe, niet meer in staat het mooie, bijzondere en goede wat dan soms om elf uur 's avonds wordt uitgezonden nog te herkennen. Economisch gaat het beter, zegt men dan hoopvol. Want de eerste drive-in-supermarkt is geopend. Vroeger noemde je dat gewoon een ramkraak. Zelfs minister Donner krijgt binnenkort een eigen website. Ik ga hem verbieden dat hij daar een weblog op bij gaat houden. Ik vind het al erg genoeg om te weten wat hij in werktijd doet. Ik waarschuw hierbij de regering voor de laatste maal, jij ook Jan-Peter, want anders gaat het roer om en geef ik het volk de premier die het verdient: Ton van Roijen. En dan ruilen die Bianca van jou in voor Heleen. En die Ton van Roijen wil vast wel, want zo'n kabinetsformatie is erger en ranziger dan de meest helse bevalling. Ja racecoureur JP, met zo'n Ton van Roijen ben je voor je het weet wel uitgescheurd. Marcel Verreck