29-09-05		COLUMN STENDERS VROEG OP Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? Of liever waar had ik in godsnaam terecht kunnen zijn gekomen? Want het zijn onzekere tijden. Er lekte onlangs een lijstje uit met allerlei aanslagen die zouden zijn voorkomen. Of die om andere redenen niet zijn uitgevoerd: de terrorist van dienst had autopech, de bus kwam niet en hij was nog niet op de juiste halte, de aanslagpleger zag een minister voorbij komen maar had net even te weinig speeksel, het gekaapte vliegtuig was van Onur Air en haalde de wolkenkrabber niet eens en de geplande aanslag in de Amsterdamse Noord-Zuidlijn is met jaren vertraagd en zal voorlopig alleen een financiële aanslag zijn. Het onrechtvaardige is dat aanslagen die voorkomen worden geen aanslagen zijn. Dat is het lullige als je bij de geheime dienst werkt, je hebt weinig eer van je werk. Misschien dat zich daar dan ook niet altijd de meest eerzuchtige types melden. Maar ook dat weet je niet. Je weet alleen wanneer de Big Brothers van onze open samenleving gefaald hebben en Theo van Gogh levenloos in de Linnaeusstraat ligt, zoals nu al weer bijna een jaar geleden. Men wil hem nu gedenken met een cactus-standbeeld, wat een duf plan voor zo'n vitale man, en als we niet uitkijken dan wordt het doek eraf getrokken door Peter-Jan Rens, de echte Meneer Cactus. Laat desnoods een chinees een standbeeld maken, aan het André Hazes-beeld op de Cuyp kun je zien dat ze daar ook met dit soort posturen goed raad weten. Het staat bij mij op de hoek en is heel levensecht, ik riep: hee Dré, maar het beeld bleek net zo doof als het origineel. Hoe zou de wereld eruit hebben gezien als Theo van Gogh niet was vermoord. Je weet het niet, je kan het niet weten, maar wat is het goed om even in dat gedroomde parallelle universum te vertoeven. En nu is een andere regisseur, mijn vriend Willem van de Sande Bakhuijzen overleden. Hij was een lieve, veelzijdige, hoogbegaafde man die in zijn korte leven met grote bezetenheid prachtige dingen heeft gecreëerd. Ik heb een aantal theaterprogramma's met hem mogen maken, in ons beider begintijd, en toen al was ik onder de indruk van zijn vele talenten. We hebben enorm veel gelachen, want pret maken was ook een van zijn specialiteiten, hebben drie weken lang door Indonesië gereisd en hij was mij nabij toen mijn vader op veel te jonge leeftijd kwam te overlijden. Had de aanslag van de kanker die Willem velde niet voorkomen kunnen worden? Blijkbaar niet. Het is het lot. Je moet geluk hebben. Vorig jaar werd ik zelf op een haar na gemist door de tsunami, dit voorjaar voorzag ik mijn net aangeschafte BMW van een zogeheten Jos Verstappen-behandeling maar stapte ongedeerd uit het wrak en afgelopen weekend was ik met mijn bruid in Parijs. We zagen helicopters boven de stad cirkelen en militairen in de metro. Nu begrijpen we waarom. Weer een ramp die niet doorging. Zo had Claudia Melgers ook niet ontvoerd kunnen worden. Maar was er dan wel aandacht geweest voor de schrijnende problematiek van de duizenden landgenoten die tegen hun zin worden vastgehouden in een troosteloos bungalowpark. Het is maar wat het motto van zo'n verblijf is: ontvoering of verplichte vakantie met partner en kinderen? Want het huwelijk, ik heb zelf dan geen klagen, is niet altijd een garantie voor vreedzame coëxistentie. Hoe vaak heeft een der partners, of allebei, niet gedacht: had deze ramp niet voorkomen kunnen worden? Om de haverklap raken er hele gezinnen kwijt en als die dan boven water komen is dat helaas nogal eens met een dreg of een spade. Nogal wrang in het kader van de recente honkbalsuccessen van het Nederlands team was de man die zijn slapende vrouw in de echtelijke sponde met de knuppel om het leven bracht en daarna zijn kinderen wurgde. Om er vervolgens van tussen te gaan met een Poolse seksvriendin, want zij was heel anders dan zijn vrouw en dat is wat hij zocht: een tegenpool. 'Had ik het maar niet gedaan,' brulde hij bij de rechter. Maar hij zal flink moeten brommen, dat wordt voor deze laffe slagman voorlopig geen homerun. Laten we er ons maar aan vasthouden dat het meerendeel van de mensen hun gekte en hun moord en doodslagneigingen weet te beheersen. Hoewel dat ook betrekkelijk want het had hier ook Gaza of Bagdad kunnen heten. Of Flevoland, want daar gebeuren de gekste dingen. In Lelystad heeft iemand 6500 euro betaald om een dag met Annemarie Jorritsma te mogen doorbrengen. Zou ze het zelf geweest zijn. En in Almere kan je zelfs Of Almere waar je zelfs als koningin niet kan ontsnappen aan een potje vuistvrijen met Ali B. Dat heeft de ALIVD niet kunnen voorkomen. Waarom deden ze zo mal? Waren ze eerst naar een ssssssjchoolfeessjt geweessssjt? (hips) Maar laten we dankbaar zijn voor de dingen die hadden kunnen gebeuren, maar die zijn voorkomen. Ik heb nog geen kinderen maar had ik die enkele jaren geleden al gehad dan had ik dit gedichtje kunnen schrijven: Je verzint een leuke naam voor je zoontje Lekker Hollands en toch ook een beetje gek Een vlotte jongensnaam, niet zo heel gewoontjes Want je achternaam is immers al Verreck Ook je vrouw vindt: nee die naam kan echt niet beter De families zijn ook helemaal tevree En het knaapje komt wanneer je roept: Jan-Peter Maar wie wordt er dan toch plotseling premier? Nee! Jan-Peter! Jan-Peter! Jan-Peter! Ach mijn arme kleine jongen Waarom noemden wij jou niet Zonder malle bokkensprongen Naar mijn vader: gewoon Piet Of Kenneth, Jan, André of Boris Melvin, Angelo of Bob Krelis, Knillis, Karel, Kloris Fred, Jeroentje, Jelmer, Rob Op het schoolplein zit hij stil Op een lege 100 vierkante meter Straks moet-ie misschien een bril Ik roep hem fluisterend: Jan-Peter! Jan-Peter! Jan Peter! Dat is dus niet gebeurd, nu ben ik gewaarschuwd. Desalniettemin kun je niet alle tegenspoed vermijden en voorkomen. Zo is het, ik kan niet anders dan afsluiten met het motto dat ook de titel is van Willems film die gisteren in premiere ging: Leef! Marcel Verreck