20-10-05		COLUMN STENDERS VROEG OP Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een verwarrend tijdstip? Want ik heb van de week op televisie de bevalling gezien van de Big Brother Baby. Ik was na het voetballen blijven zappen, had er bij Ajax twee in zien gaan, trouwens bij het BNN-programma 'Slikken en spuiten' gingen er ook een paar in, maar bij Big Brother zag ik er opeens eentje uitkomen. En het gekke is: het deed me helemaal niets. Normaal gesproken kun je me wel snotterend aantreffen als er op televisie weer eens in beeld en geluid kond wordt gedaan van de komst van nieuw leven, maar nu dacht ik alleen: nou, lekker, arme kleine meid, succes met die moeder van je. Ik kon me voorstellen dat het wicht huilde en paars aanliep van de schaamte. Meteen in je blote reet op Talpa. En dan zo'n moeder. Ja sorry hoor, wat een vervelend wijf die Tanya. Moet ze ook maar niet met haar kop en kont in dat afgeragde Big Brother-programma willen komen. Met al die andere slome hangjongeren in hun badjassen en hun wezenloze praatjes. Tanya wilde tijdens de bevalling niet gillen om de anderen niet te storen. Alsof er dan zinvolle communicatie verloren zou gaan. Het was wel in een opzicht een geheel nieuwe bevalling: het was een rookbevalling. Maar ja, bij een showprogramma horen rookwolken. Ik moest meteen denken aan Toppops Ad Visser, die ook prompt bij Barend en van Dorp te gast was met een lied van negen uur lengte, want wie er in de rijke pophistorie ook in rook zijn opgegaan, Adje niet. Bovendien, wat is negen uur bij Frits en Henk, daar is het al jaren hetzelfde liedje. Aldaar zat ook Big Brother Tummie van de Honnekreek en een trotse Frits, want het was ongetwijfeld familie van hem: deze Tanya barend. De aanstaande moeder was dus een kettingrookster: toen de verloskundige begon over puffen greep zij naar haar pakje sigaretten. Ik miste bij dit spektakel trouwens de vader van de baby, het kan haast niet anders dan dat hij het beroemde pakje sigaretten is gaan kopen. Nadat hij zichzelf heel snel had genomineerd. Aanwezig was wel de moeder van Tanya en die sprak op intieme toon dat ze zo veel respekt voor haar dochter had. Respect - het meest uitgekauwde en uitgeholde woord van de laatste tijd. Negenduizend nieuwe woorden zijn er in de van Dale bij gekomen, maar iedereen bleef maar wauwelen over respect. Arm woord dat het op zich zo goed bedoelt. (De Koningin gebruikt het, haar macroknuffel Ali B., de suffe internetterroristen, en het is natuurlijk ook het stopwoord van slappe mismanagers uit het middensegment die meer bezig zijn met behouden van hun positie dan met het doeltreffend aansturen van hun personeel). Het eerste wat Tanya zei na gedane arbeid was natuurlijk: ik wil een sigaret. Dat het wurm Joscelyn Savannah heet verbaast me, Belinda had meer voor de hand gelegen. Maar goed, dat zal nog wel gebeuren, als straks de eerste sponsoren bekend gemaakt worden. Want het blijft commerciële televisie: Tanya heeft negen centimeter ontsluiting, maar nu eerst de boodschappen. Negen centimeter ontsluiting, het lijkt veel, maar Robert Jensen haalt het iedere avond moeiteloos. Maar goed, die bevalling deed mij dus geen hol. En dan zeggen jullie: logisch, jij bent de beul van de donderdagochtend, de schaamteloze schaamlap van Rob Stenders, de hulpsinterklaas van de media-inquisitie, maar nee, zo ben ik niet. Ik ben normaal gesproken een hele gevoelige jongen. Zo vind ik het ook heel zielig voor de Hell's Angels. Al die lege clubhuizen. Ik denk dat ik me als lid ga opgeven. Ik heb wel geen motor, maar de andere angels kunnen voorlopig toch ook niet op hun brommers rijden. Ik vind het ook zielig voor Big Willem, die zo door de politie geïntimideerd wordt. Ik zou bijna zeggen, politie toon eens een beetje respect voor Big Willem, tenslotte was hij ook bezig met het buiten gevecht stellen van criminelen. De politie is sowieso dom bezig, de Hells Angels waren zelf net zo lekker doende hun ledenbetand wat op te schonen. En dan Samir A. , ook een sneue stakker. Maker van Samir's funniest homevideo en daarom werd hij opgepakt. Maar goed, dat die anti-terreurwetten tijdens de begintijd van 'All you need is love' niet werkzaam waren. Maar meer gaat mijn gevoel uit naar de mensen in het Caraïbisch gebied, waar weer een nieuwe cycloon aan het razen is. Daar zal een legendarische uitroep van Fred Flintstone vaak te horen zijn: Wilma open the door! En het dak en de rest van het huis. Ook zielig, de dappere Pechtold, die Balkenende maar blijft te dissen als ware hij een columnist en naar wie ze in Amsterdam al een basisschool hebben genoemd: de Kleine Reus. Gek genoeg wordt deze school bedreigd door een vreemde straling, maar waarschijnlijk ook door de vogelgriep, want inmiddels zijn op het speelplaatsje de wipkippen geruimd. Over wipkippen gesproken, Estelle Gullit is boos op Jort Kelder, ik hoef niet eens te weten waarom, dat ik het weet is al zielig genoeg. Dat wij tenslotte bij al deze treurnis ook nog eens uit een onderzoek zijn gekomen als minst stressgevoelige europeanen, hebben we waarschijnlijk te danken aan de kalmerende invloed van de grootste van al onze brothers Johan Cruijff: 'Kijk, een goed doel, dat is dus een doel, met een net met mazen wie zo groot zijn als de wet, waar je dus een hoop in ken opvangen, dat weet je, dat is een gegeven, en als je dus echt wilt presteren, dan moet je dus de belasting wegnemen, maar da's logisch, dat zijn dingen wie je weet.' Marcel Verreck