24-11-05		COLUMN STENDERS VROEG OP Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een ontevreden tijdstip? Want er is een hoop ontevredenheid in de wereld. Man, man, man. En Johan Cruijff is niet altijd bij de hand, dat wil zeggen hij is altijd bijdehand, maar niet altijd aanwezig, om de zaken op te lossen. Afgelopen maandag bij Barend en Van Dorp, dat sinds Talpa een beetje in het Alzheimerhoekje van mijn tv zit, maar ja Cruijffie, dus je kijkt weer eens, afgelopen maandag lostte JC het fileprobleem op: allemaal 140 rijden, dan ben je eerder thuis. Ik zou hier aan willen toevoegen: allemaal keihard tegen elkaar aanrijden, dan krijg je een stuk minder automobilisten. Dat zijn dingen wie je weet. Voor dit soort verkeersoplossingen zal Johan wel niet de Machiavelli-prijs krijgen, maar die gaat ook al naar meester Pieter van Vollenhove, die daar wel oren naar had. Nooit grappig. Deze nepprins heet een veiligheidsexpert te zijn, maar heeft minstens vier zonen, dus van veilig vrijen heeft hij in ieder geval geen verstand. Maar goed, Cruijffie dan, dat hardrijden van Johan moet dan wel voor 1 januari want daarna ga je als hardrijder een hogere boete betalen. En dan kan je ook weer zeggen: allemaal 140 rijden en met de boetes gaan we het fileprobleem te lijf. Maar ja, stel je voor dat het fileprobleem opgelost zou zijn, dan is er weer een reden minder om ontevreden te zijn. Hoewel alleen maar ontevreden, het is bekend dat veel mensen het heerlijk vinden in de file: eindelijk even alleen, geen gezeur van werk of gezin, de ruimte om de Playboy raad te plegen met één hand aan het stuur, Stenders Vroeg op op de radio, maar ook de totale mogelijkheid om de meest verschrikkelijke winden te laten. Dat kan gerust met het raampje open want de hele snelweg stinkt toch al. Of laten we zeggen geurt net zoals de integriteit van de burgemeester van Urk (de echoput: waar vertelt de burgemeester geheime informatie aan een frauderende schurk: Urk). Maar het meurt ook als de integriteit van de organisatie van Domino D-day. Eerst een mus gekilld, okee, dat kan nog, maar nou ook nog stiekum met de voet wat stenen omgestoten. Dan zou ik zeggen: had dat die mus laten doen. Of zoals ze bij de Duitse uitzending van Domino D Tag zeiden: dass muss der muss sein. En toen werd de muss tot moes geschoten. Zo is ontevredenheid, gek genoeg, een van onze maatschappelijke motoren. Nu zijn de Ajax-supporters weer ontevreden. Deze groep, waarvan een aantal leden bekend staat als lichamelijk en geestelijk inaktief komt opeens in aktie. De auto van voorzitter Jaakke is met beits overgoten en dat is niet uit hulpvaardigheid en wel onder het motto 'Klussen met boze kijkers'. Hij heeft aangifte gedaan, daar waren ze vroeger bij Ajax minder goed in, met name op belastinggebied, maar hij mag eigenlijk nog blij zijn dat deze fans geen kranten lezen en niet uit de Franse voorsteden weten wat je ook met een auto kunt doen. Trouwens ook een oplossing voor het fileprobleem. Of het nou het voetbal is of de auto van de voorzitter, niets bij Ajax wil nog vlammen. Let op: ik zeg niet dat ik dat zou toejuichen, handen af van mensen en goed, maar ik zeg het nog maar een keertje expliciet, want voordat je het weet ben je een Fortes Rodriguesje, onze nationale zondebok. Fortes Rodrigues heeft gezegd dat scheidrechter Temmink iets weg heeft van een lijder aan het syndroom van Down. Nou heb ik toch veel interviews met voetballers gezien, maar ik heb nog nooit zo'n speler de sjieke woorden het syndroom van Down in de mond horen nemen. De doorsnee voetballer zegt gewoon 'je bent een mongool', dat zeggen ze namelijk ook de hele tijd tegen hem, vaak met reden, dus dat zegt hij dan ook maar. Fortes Rodrigues heeft nu in één klap alle geestelijk gehandicapten beledigd, volgens de pers, altijd op zoek naar ontevredenheid, en bovendien ook alle G-voetballers. G-voetballers, dat zijn niet de jongens die elftal A t/m F niet hebben gehaald, maar geestelijk gehandicapte spelers, die heerlijk voetballen, met meer josti- dan gescheurde enkelband, via de regel dat het om het plezier gaat, vandaar ook dat hun wedstrijden worden gehouden op zogenaamde G-plekken. Die storen zich echt niet aan de woorden van zo'n Fortes Rodrigues, Fortes wie? Blijft de vraag waar deze speler zijn medische kennis vandaan heeft. Laatst zag ik de allerschattigste televisiebabe Ellemieke V. , zoals bekend uitvindster van het buskruit, voor hem langs de lijn staan, misschien dat hij zich daarom in deze terminologie heeft verdiept. Terug naar de ontevreden Ajax-fans. Weliswaar won Ajax met 2-0 van FC Twente, heel gemakkelijk, ze lieten zelfs een doelpunt door de tegenpartij maken, en heeft het ook de volgende fase van de Champions League bereikt. Maar dat is allemaal niet genoeg voor de supporter van vandaag de dag. Een club steunen in voor -en tegenspoed is er niet bij. Als volwaardige consumenten worden er dingen geëist. Wij eisen dat we winnen. En dat er mooi gevoetbald wordt. Met het Ajax van heden is dat eenzelfde eis als: Wij eisen mooi weer. Of wij eisen een Elfstedentocht. Of wij eisen dat Hirsi Ali eens iets genuanceerds gaat zeggen. Of wij eisen dat Balkenende leiderschap uitstraalt. Of wij eisen dat er in Duitsland eens een lékker wijf Bundeskanselerin wordt. Of wij eisen dat we het Songfestival gaan winnen. Allemaal hopeloze eisen. Behalve de laatste, want als de meisjes van Tremble mogen meedoen, dan zullen we veel meer kans maken bij al die onverstaanbare voormalige sovjetrepublieken. En bovendien mogen we wel weer eens wat mooiers exporteren naar deze Oosterse streken. De Nederlandse zakenman Van Anraath staat terecht voor hulp aan genocide. Hij leverde bestanddelen voor mosterdgas, waarvanwe hier nog maar weer eens het recept geven. Het is een oosterse specialiteit die naar het westen is komen overwaaien. U neemt wat blauwzuur, een potje Franse mosterd uit de voorsteden en een aantal gedroogde afrikaantjes, persoonlijk neem ik altijd de Ethiopische, droger kan je ze niet krijgen, en dan kunt u de zaak naar eigen smaak afmaken. En dat is natuurlijk ook een geweldige oplossing voor het fileprobleem. En voor de ontevredenheid. Marcel Verreck