Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een onbegrijpelijk tijdstip. En dat moet toch ondertussen ook Máxima gedacht hebben. Van de week besloot zij haar kennismakingstournee in Assen en dat was helemaal terecht. Ik ben zelf ook wel eens op tournee in Assen geweest en dan dacht je na afloop ook: laat ik er maar eens mee ophouden.
Onze toekomstige koningin kan zich nu in alle rust laten behandelen aan de RSI, die zij tijdens de folkloristische excursies aan het wuiven en handenschudden heeft overgehouden. Maar ja, dat is nu eenmaal wet: ben je een Oranje, dan moet je zwaaien. En dat is een lange traditie, al zwaaiden de prinsen Bernhard en Hendrik met hele andere lichaamsdelen.
Arme Máxima, pootje in het gips, arm ongetwijfeld uit de kom, ik vraag mij of haar rontgenfoto's ook zo glamourous zijn. Ze is namelijk samen met Willempie bij een glamourfotograaf geweest. Het resultaat: schitterende foto's, maar je denkt wel: wie is die snelle bink die daar naast Maxima staat. Zo kennen we de prins niet. Hij heeft zich toch ooit geprofileerd als een stevige bierhappende rolmops in een oranje shirtje die zich samen met Erica Terpstra boven op een stapeltje gouden hockeymeisjes liet ploffen. Maar goed, laat ik niets zeggen over mannen die zich op hockeymeisjes werpen, anders komt mijn baantje hier in het gedingetje. Hè Rob.
Waar ben ik in Godsnaam terecht gekomen? Dat denkt ook de kleine sympathieke tovenaarsleerling Harry Potter als hij voor het eerst op Zwijnstein, de kostschool voor magische kunsten, terecht is gekomen. Tja Harry Potter, hij is verfilmd en iedereen wil er heen. Nu de sprookjes van het boze Taliban-rijk in de CNN-soap een steeds chaotischer wending aan het nemen zijn, heeft de Westerse mens zo tegen kerstmis weer eens behoefte aan een overzichtelijk avonturenverhaal.
Ik heb één Harry Potter-verhaal gelezen en ik moet zeggen: het was betoverend. Je gaat de magie van de alledaagse dingen zien. Je gaat werelden ontdekken die er strikt gesproken niet zijn, je fantasie gaat met je op de loop, kortom, je hebt opeens alle begrip voor Tara Singh Varma.
Ik las dit Harry Potter-verhaal op een strand op het Canarische eiland La Gomera. Mijn vrienden waren aan het kano-en en aan het spetteren in het water, maar ik kon daaraan niet deel nemen. Er was namelijk een kayak tegen mijn grote rechterteen aangeknald en de teennagel was onmiddellijk in de Heil Hitlerstand geschoten. Een pose die overigens op het strand geen opzien baarde, aangezien de meeste touristen in hun Jugend die pose al meer dan genoeg hadden gezien dan wel hadden uitgevoerd. Want Duitsers heb je overal, binnenkort zelfs in Afghanistan. Officieel goedgekeurd door de Grünen, het Groen-rechts van Duitsland.
Afijn, ik moest naar het lokale Centro Medico, daar werd de teennagel verwijderd. Dat deed wel even pijn, maar het leverde de eerste woordspeling van de week op: Tenerief Teneraf!
Na het lezen van Harry Potter ben je geneigd dit soort simpele voorvallen als tekens te zien. Waarom krakte ik mijn teen? Uiteindelijk omdat ik rust nodig had. En Harry Potter moest lezen. Om daar vandaag over te kunnen berichten. Zo zijn veel gebeurtenissen in de wereld te verklaren door eenvoudige magisch details. De naam van de Belgische flapdrolminister die Reve de koninklijke ontvangst van zijn prijs ontzegt, spreek je uit als Ansjoo. En wat betekent Ansjoo: laten zien. En het laten zien van bepaalde dingetjes is nou juist waar hij over valt. Magisch!
Ander voorbeeld. In Denemarken winnen de rechtsen, die maar een beperkt aantal asielzoekers in het land willen toelaten. De Deunse Pim Forteun, de baas zeg maar van Leufbaar Deunemeurken heet Rasmussen. Omdat sie wohl van het richtige Ras mussen sein. Nee, Harry Potter heeft mijn leven veranderd. Overal zie ik toverkunst en dan heb ik het niet over de goocheltoeren van de KPN, die 5000 mensen wil laten verdwijnen, maar wel een hele zwik nieuwe aandelen tevoorschijn tovert. En als ik Osama Bin L. een toespraak zie houden, dan denk ik, wacht maar tot je Harry P. tegenkomt. En als ik George W. Bush met zijn verbijsterde konijnenhoofd in de camera zie loenzen, dan denk ik: dat is een dreuzel. Zoals bekend uit Harry Potter vormen de dreuzels de fantasieloze meerderheid der bevolking die geen talent heeft voor de magie. En als ik tenslotte Tineke Netelenbos allerlei achterhaalde en waanzinnige stellingen over onze mobiliteit hoor verkondigen dan denk ik: ja Tineke jij hebt makkelijk lullen, jij hoeft straks niet in de auto of de trein, jij gaat dadelijk gewoon op je bezemsteel naar huis!

Marcel Verreck