Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen? En op wat voor een onwaarschijnlijk tijdstip! Maar ja, ik ben er, en dat is meer dan je van menige NS-trein kan zeggen. Ik heb laatst nota bene een trein gemist, omdat-ie op tijd kwam. Daar reken je helemaal niet op. Maar meestal ga ik tegenwoordig met de auto, al is dat slecht voor het milieu. Bezorgde actievoerders hebben het voor elkaar gekregen dat er eens in het jaar een ouderwetse autoloze zondag is en die valt dan op zaterdag. Een schamele maatregel, mondiaal gezien, we lopen toch ver achter bij de VS, daar hadden ze laatst een vliegtuigloze week. Maar goed, dat zijn ze in Afghanistan nu aan het inhalen.
Okee, ik zit dus vaak in de auto, en hoor dus bij degene die er voor gezorgd hebben dat de CO2-uitstoot met 30 % is vermeerderd. Hoewel, ik sta trouwens zelden in de file, want alleen maar kan als je een beroep hebt met hele vrije werktijden, zoals bij UPC of binnenkort bij de KPN of zoals de ex-burgemeesteres van Leeuwarden, maar daarover dadelijk meer. Nee, ik sta zelden in de file. Neem vanochtend, dan rijd ik van Amsterdam naar Hilversum en dan zie je aan de andere kant van de weg een onafzienbare rij koplampen, en ik moet zeggen , daar word je dan ondanks het onwaarschijnlijke tijdstip toch weer vrolijk van.
Vaker lig ik op dat tijdstip in mijn bed. En dan naar de fileberichten luisteren. Dat is het mooiste wat er is. Soms staan er zoveel files dat de filelezer het zelfs niet in verkorte vorm kan zeggen. Dan klinkt het somber: Het is een puinhoop op de Nederlandse wegen. Er zijn nu zelfs files in Drenthe. Of de filelezer gaat uit pure wanhoop waanzinnige dingen zeggen, zoals: er is een interessant ongeluk gebeurd, zoveel kilometers file, en aan de andere kant staat twee kilometer file vanwege kijkers. Dat is natuurlijk onzin, want als je twee kilometer verderop staat, dan kan je niet eens wat zien.
Maar goed, 30 procent meer CO2-uitstoot, ik moet zeggen ik had het al een beetje zien aankomen. Want wat blijkt, ondanks alle narigheid in de wereld, is onze kooplust weer terug. Na de aanslagen van 11 september wilden de mensen niets meer kopen, omdat ze zo geschrokken waren. Of omdat ze op Lower Manhattan woonden, daar hoefden ze niets kopen, want daar konden ze gewoon plunderen.
Maar nu, anderhalve maand later, kan de consumentenvlag in top, de zogeheten koopbereidheid is weer op het oude niveau. En nu blijkt dat die consumptietoename de afgelopen tientallen jaren veroorzaakt is door met name één groepering. Let op kippenhok: dat is namelijk de vrouw. Zij is the big spendster. En binnen deze vrouwen met koopkracht -en lust neemt er een vrouw een hele bijzondere plaats in: ex-burgemeester Van Maren van Leeuwarden, ik noemde haar al. Een miljoenenvrouwtje, die er voor zorgt dat een aloud spreekwoord weer van een geheel nieuwe inhoud wordt voorzien: spreken is zilver, zwijgen is goud.
Maar om mevrouw van Maren meteen verantwoordelijk te stellen voor die 30% extra CO2-uitstoot gaat mij te ver. Al zou het kunnen zijn dat de Friezen haar daar wel van verdenken, die CO2 uitstoot veroorzaakt een broeikaseffect en dus een klimaatsverandering en dus nooit meer een Elfstedentocht, dus weg met die burgemeester. Een theorie waarvan je op het eerste gehoor zegt: 't kan net.
Maar goed, als deze gedachte behoefte heeft aan een ondersteunend rapport, is er altijd wel een CDA'er te vinden die zo'n rapport desnoods weet te vervalsen, net zoals ze bij de ondergang van Jaap de Hoop Scheffer. Nederland wil weer kopen, maar tevreden is de natie niet. Dat blijkt wel aan de wonderlijke populairiteit van de klamvochtige rebel Pim Fortuyn, de beoogde voorman van Kleefbaar Nederland. Hij schijnt de taal van het volk te spreken, maar dan wel met een heel andere uitspraak. Maar goed, laat ik geen uitspraken over iemands anders uitspraak doen, dan laat ik wel aan Pim Fortuyn over. Izze goete Pim. Laten we hopen dat deze professor in de Tweede Kamer komt, want het kamerlidmaatschap betekent volgens Rick van de Ploeg een uitholling van de intellectuele capaciteiten en wie weet waar dat in het geval van kabouter Pim goed voor is.
Waar ben ik in Godsnaam terecht gekomen, zal hij zich wellicht na enige maanden al afvragen, maar goed, voorlopig ben ik minder geinteresseerd in Leefbaar Nederland dan in Leefbaar Afghanistan. In Ameria ruzieën de verzekeraars of er nu een of tweemaal 3,5 miljard dollar moet worden uitgekeerd aan de eigenaar van de Twin Towers. De verzekering zegt eenmaal, de eigenaar claimt twee maal, want er waren immers twee aanslagen. Uiteindelijk gaat het blijkbaar allemaal over geld, dat geldt, nu met dt, zelfs tot in de hemel, want de Djeroen Krebbie*-film 'De ontdekking van de hemel' kon pas gemaakt worden na een aantal belastingtechnische interventies van met de makers bevriende staatspersonen. Vandaar dat wij deze film ter plekke omdopen in: De ontdekking van de fiscus. Nu in de bioskoop, op het juiste moment, want iedereen gaat er heen, want het geld rolt weer ! Alleen ontdekken zij een heel andere hemel dan de Afghanen iedere avond weer.

Marcel Verreck

(*= Amerikaans voor Jeroen Krabbé)