Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
In mijn semi-keurige straatje hangen warempel oranje vlaggetjes! Men beweert dat de WK-thermometer te langzaam stijgt, maar ik zie dat toch als stilte voor de storm. In Duindorp kennen ze geen aarzelingen. Al tijden kleuren daar de hofjes en labyrinten oranje en ritselen de vlaggetjes in de wind. Het Wereldkampioenschap Voetbal betekent feest, in ieder geval drie wedstrijden lang.
Vreemd, die economische bezorgdheid over het beperkte aantal oranje-uitwassen. Persoonlijk heb ik na één Roy Donders-buigpak al gegeten en gedronken. Duiders van de publieke moraal wijzen erop dat een goede maar onbetekenende overwinning in een oefenduel, een voor de verandering eens lachende bondscoach en/of enige glimmende akties van Kabouter Wesley het laatste duwtje zullen geven om het land oranjedronken te maken.
Zo ingewikkeld is het helemaal niet. We leven in een feestmaatschappij, dus zal er geparty’d worden. Dat is nou eenmaal het doel in ons leven. Het hiernamaals is afgeschaft, in reïncarnatie hebben we geen vertrouwen, dus we YOLO’en tot de zon weer opkomt. De aanleiding is secundair.
De rekwisieten staan gereed, langzaam maar zeker wordt de consument slachtrijp gemaakt. Door omstandigheden (die kunnen ook best leuk zijn) was ik voor het eerst in mijn leven in een bekende groothandel in Leidschenveen. Zelfs deze abominabele winkelaar was onmiddellijk verloren. Het begint al bij het formaat van het winkelwagentje. Een verkleinwoord is eigenlijk volkomen ongepast.
In de groothandel was het hypotiserend rustig, de schappen waren overzichtelijk, de gangpaden kamerbreed, de prachtig uitgestalde produkten lagen kalm te wachten op grijpgrage en kortingsgeile bezoekers.
Gelukkig was er een strikt boodschappenlijstje als bescherming tegen de verleidingen, maar uit voorzorg heb ik hele afdelingen overgeslagen. In zo’n omgeving lijkt alles opeens voordelig, vooral ook omdat de prijzen zonder BTW worden geannonceerd. Het geringe aantal medeklanten (wie hier komt, gaat met veel weg) is zalvend voor de ziel. Ik aarzel al tijden om een stukje te schrijven over de hilarische toestanden in mijn eigen Fawlty Towers-supermarkt, die om onbegrijpelijke redenen hoort bij een keten die tot de beste van Nederland is uitgeroepen. Ik heb prachtige verhalen, maar ja, ik moet er ook boodschappen doen en er zijn zeker enige medewerkers die de kunst van het lezen machtig zijn.
Ook in de groothandel lagen de oranje artikelen massief, dreigend maar onweerstaanbaar opgetast. Nog even en het feest kan beginnen.