Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Het gebeurt niet zo vaak dat vlak onder je raam een flink stuk van de stad op de schop gaat. Natuurlijk, in elke straat ligt wel eens stoepje open of staat er plotseling een parkeermetertje (dat vervolgens nooit meer wordt weggehaald), maar in deze maanden is de Fahrenheitstraat in totaal ontklede staat te bezichtigen. Vanuit mijn werkkamer heb ik een mooi uitzicht op de grootscheepse activiteiten. En als ik niet kijk, dan voel ik wel wat er gebeurt. Machtige machines verpulveren het asfalt en denderen met manshoge rioolbuizen op de vork door de straat. Hup, die moeten daar. Het huis staat te schudden als een Groningse boerenhoeve.
In de vroege ochtend van de eerste werkdag heb ik gefascineerd staan kijken hoe een gretige grijper, achteloos aangestuurd door een pookjesvirtuoos, in een half uur tijd het plaveisel bij mijn pleintje verwijderde. Het wegdek werd opengeritst als de voltooide legpuzzel die weer in de doos moet.
Diepe kuilen ontstonden in het weggehapte zand en de coulissen van ons luxebestaan kwamen bloot te liggen. Niet de medische wetenschap maar de aanleg van het riolenstelsel heeft ons de meeste levensjaren extra opgeleverd.
De choreografieën starten om acht uur ’s ochtends en men gaat voortvarend te werk. Dat moet ook wel om het drama voor de toch al zo geteisterde winkeliers te beperken. Verder is het passen en meten op de overgeschoten stukjes stoep. Nu wordt pijnlijk duidelijk wie er bereid is met een ander rekening te houden en wie er alleen geïnteresseerd is in zijn eigen voortgang.
Nou ja, ter hoogte van Halfords en Schoenenreus was het al een stuk minder druk. Bij de Blokker zijn ze nog niet begonnen, maar de kans bestaat dat tegen die tijd deze winkel ontpruld is en nog slechts enkele zuilen bevat waarop je producten via internet kunt bestellen. In de ‘Fahrenheit’ is geen Vroom en Dreesman, maar als des avonds de graafmachines als slapende dieren op het zand van de middenweg staan, dan oogt de straat als een V&D bij dag.
Maar ziet, rondom de enkels van de groente- en de viskraam rukt de nieuwe bestrating op. Het zou me niets verbazen als eind van de maand de Laan van Meerdervoort is bereikt. Inmiddels ligt de productiviteit van de straatwerkers veel hoger dan de mijne.
Er is te veel te zien.