(verschenen in Den Haag Centraal van 10-5-18)
De Ronde van Italië is dit jaar in Jerusalem begonnen. Dat klinkt exotischer dan het is, want alleen al in Nederland is de wielerronde deze eeuw driemaal van start gegaan. In Apeldoorn (2016), in Amsterdam (2010) en, in 2002, in Gironingen.
Wie de voorrijkosten betaalt, mag zijn stad in het roze hullen. In Israël hadden ze voor drie dagen wielerplezier 27 miljoen over, waarvan een zeer substantieel deel voor de beveiliging. Afgezien van het feit dat er in dit niet erg varkensvriendelijke gebied vast wat argwanend tegen de roze uitstraling van de koers wordt aangekeken, is de connectie van het Bijbelse Land met de wielerkoers snelgemaakt.De Via Dolorosa zal menig afziend coureur bekend voorkomen en ook het begrip ‘eindschot’ is in Israël immer actueel.
Mozes kennen wij als een van de eerste klimmers en had ook een wonderbaarlijke ontsnapping (door de Rode Zee) in huis. In het Heilige Land schijn je over het water te kunnen lopen, dat is goed nieuws voor Chris Froome, wanneer hij weer een gekreukelde fiets heeft of vanwege een plotselinge astma-aanval even een stukje wil afsteken.Op het gebied van doping zijn de mogelijkheden in dit Bijbelse universum ongekend.
Water kan zo in wijn worden veranderd, mensen staan op uit de dood en bij een collectieve hongerklop zijn vijf broden en twee vissen voldoende om het peloton ook nog eens heel Palestina rond te laten rijden.
Al zal dat op praktische bezwaren stuiten. Kennen wij uit de Belgische klassiekers de Muren van Huy en Geraardsbergen, in Israël heb je muren waar je niet overheen kan. Wat wel weer prettig voor ‘in het pak gestoken’ en ‘gelinkebalde’ coureurs is, dat ze zich na afloop kunnen vervoegen bij de Klaagmuur.
Vooralsnog was de stemming opperbest, onze Tom Dumoulin schoot uit de startblokken en won de proloog. Ik zag hem schichten langs de Jaffa Poort en dacht: jammer dat hij zo hard gaat, er zijn hier zoveel interessante dingen te zien.
Vervolgens reed ik mijn eigen tijdrit.
Die bracht mij dertig jaar terug in de Heilige Stad, waar ik met mijn vader ronddwaalde. Het was een niet altijd makkelijke reis, in een theaterverhaal gebruikte ik het woord ‘kruistocht’. Dat heb je met een vader en een zoon misschien al snel. Toch fijn die ik die reis met hem heb mogen maken. De Giro was drie dagen in Israël, de koers met mijn vader had veel langer mogen duren.