Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
‘Nu FC Groningen de KNVB-beker heeft gewonnen zal het spoedig afgelopen zijn met de aardbevingen in de provincie-Groningen. Dat verwacht een door de NAM ingestelde commissie, die na eigen onderzoek heeft geconcludeerd dat de aardschokken waarschijnlijk zijn veroorzaakt door massaal stampvoeten van gefrustreerde Groningen-supporters. Nu de club de eerste prijs in haar geschiedenis heeft behaald en de supporters in gelukzalige toestand verkeren, is de kans op aardbevingen tot een minimum gedaald, aldus de NAM-commissie. Zij adviseert de NAM en de minister dan ook de winning van aardgas met volle kracht te hernemen. De afgelopen dagen zijn nog een paar schokjes geregistreerd, aldus een woordvoerder, maar die waren volledig te wijten aan de hossende menigte op de Grote Markt.’
Ik heb dit bericht maar even tussen aanhalingstekens gezet om duidelijk te maken dat hier sprake is van satire (De laatste zin is trouwens niet verzonnen!). Voor je het weet heb je een advocaat aan je broek. Want ook in dit land rukken ze op, de professionele schriftgeleerden die aan het exploiteren van de letter van de wet een dikbelegde boterham verdienen.
Kijk uit wat je zegt, want de gevolgen zijn niet mals. KRO-boegbeeld Fons de Poel verslikte zich in een slechte grap, maar de slechtste grap was toch wel dat hij uit zijn functie ontheven werd. Je hebt als omroepleiding toch wel erg weinig vertrouwen in je eigen intelligentie als je denkt dat iemand die al zo lang voor jouw omroep werkt, zo dom is dat hij het op televisie opneemt voor een bank waar hij wel eens een klusje voor heeft gedaan. Overigens met instemming van die omroep. Dat Fons de P. geen gedroomde beeldbuiskomiek is, had je ondertussen ook wel kunnen weten.
Vertrouwen is het sleutelwoord. Want waar vertrouwen is, heersen niet de geschreven wetten, de fundamentalistische religieuze doctrines en de dicht getimmerde procedures. Die voorschriften zijn een hulpmiddel bij conflicten, een weerslag van gedeelde normen en waarden, maar voor mij bestaat dit soort wetten niet alleen uit letters maar ook uit geest.
Onze stad van Recht en Vrede heeft dat vitale begrip zelfs geëerd met een straatje. ‘Geest’ is inmiddels wel een achterafstraatje geworden, dat uitmondt in het ‘Slijkeinde’. Geen bemoedigend perspectief. Dus blijf die Geest mobiliseren, zo luidt mijn mei-boodschap, geef de schriftgeleerden van katoen. Spot! Relativeer! Lach! En vooral: vertrouw!