Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Er zit ontwikkeling in het Haagse nachtleven. Geheel tegen de aard van de stad in, die het op de meeste plaatsen na half zes al heel rustig aan begint te doen, was de afgelopen week de hectiek na twaalven ongeëvenaard. Of je nou wilde of niet, de politiehelikopter en de loeiende sirenes hielden je bij de les. Het raam sluiten was bij deze hitte geen optie.
Temperaturen boven de 25 graden zijn in Den Haag normaal gesproken een abc’tje voor de politie: een peloton ME’ers staat dan paraat. Deze keer was de primeur nou eens niet voor het Laakkwartierse Jonckbloetplein, maar begon het feest op de Vaillantlaan en de omliggende krachtwijk. Zoals bekend ging de lont in het kruitvat door de dodelijke arrestatie van Mitch Henriquez. De vernielingen waren dermate ernstig dat we niet alleen kunnen spreken van uit de hand gelopen ramadanfestiviteiten. Natuurlijk, jonge mannen willen wat in de zomer en de verzamelde media berusten niet meer in een ouderwetse komkommertijd: oorlogsverslaggeving in eigen land!
Lang geleden, tijdens de kroning van Beatrix, verkeerde ik in het epicentrum van binnenlands oorlogsgeweld en dat was niet voor herhaling vatbaar. Ook al zijn sirenes van oudsher lokkende fenomenen, de sinistere geluiden van een paar kilometer verderop noodden niet tot een bezoek aan het slagveld.
Toen het weer licht geworden was, het geteisem en de scherven weggebezemd waren, beklom ik mijn fiets voor een rondje Den Haag. In drie kwartier kan je een wereldreis maken. Op de markt was het business as usual en ook bij de Vaillantlaan heerste de kenmerkende vrolijke bedrijvigheid. Alles stond nog recht overeind, behalve in het buurttheater waar verdwaasde beeldenstormers een vleugel hadden omgekieperd. Zo ga je niet met zo’n instrument om. Beter muziekonderwijs? Dat had zeker geholpen.
Zo reed ik voort langs het nog dommelende zandstadion op de Hofvijver (speelde ADO anderhalf jaar geleden niet ook op een vergelijkbare ondergrond?), het zich in afwachting van het losbarsten van het Zeeheldenfestival langzaam opwarmende Prins Hendrikplein en de boulevard, langs welke miljoenen murw gebrande bloterikken zich koest lagen te houden.
Een verpletterend besef kwam over mij, een totale omkering der waarden was aanstaande, een paradigmaverandering van jewelste had zich aangekondigd. In Den Haag is overdag nacht geworden. Want in de nacht, we hadden nooit gedacht, maar in de nacht, dan gebeurt het in onze stad!