Elke week bespreekt Marcel Verreck in Den Haag Centraal heden en verleden van een bijzondere Haagse plek.
Ooit mochten Paul Pleijsier en ik samen met het hilarische duo Waardenberg & De Jong de openingsvoorstelling verzorgen van Theater de Bommersheuf in Zevenaar. Deze nieuwe schouwburg bleek een omgebouwd zwembad. Ze hadden wat tegeltjes laten zitten en op sommige plekken kon je zien hoe hoog het water in vroeger dagen had gestaan. De galmende akoestiek was vooralsnog behouden gebleven, maar dat zal in de loop der tijd wel verbeterd zijn.
In Den Haag koesteren we voormalig zwembad ‘De Regentes’ in de Weimarstraat, na tweede leven als gesubsidieerd theater nu moedig door het leven gaand als ‘De Nieuwe Regentes’. Met veel inzet en creativiteit van de uit buurtgenoten gerecruteerde medewerkers en wat subsidies af en toe, proberen ze daar – ik kan het niet anders zeggen – het hoofd boven water te houden. Ik woon vlakbij, kom er graag, als toeschouwer en soms als bespeler.
Het is een bijzonder gebouw, inmiddels gebrandmerkt als theater, maar meer zwembad kan een theater niet zijn. Met badhokjes als kleedkamers en de betegelde welving van de ruimte die ‘het diepe’ heet, is dit gebouw trots op zijn geschiedenis.
Wanneer je er binnen komt hoor je het joelen van de duizenden Haagse zwemkinderen die hier spartelden en ruik je – ook al hangt die lucht er al jaren niet meer – de onvergankelijke geur van chloor.
Ook frequenteer ik met veel plezier een nog wel in gebruik zijnde zweminrichting, te weten ‘De Waterthor’ aan de Thorbeckelaan. Op een tamelijk rustig tijdstip (ik zeg natuurlijk niet welk) trek ik met toenemend succes mijn baantjes. Vaak ga ik er gekreukeld heen, maar het water tilt me op, een baarmoederlijke warmte omspoelt me en ik ga los totdat de badmeesters mij verzoeken het bad te verlaten. Schoolkinderen (een aantal helaas iets te mollig) staan inmiddels gillend onder de douches als opmaat voor de wekelijkse zwemles. Herboren keer ik terug naar de dagelijkse plichten.
Balsem voor lichaam en ziel. In deze bozige tijden vol polarisatie, lichtgeraaktheid en onversneden agressie zou ik willen pleiten voor verplichte zwempartijen. Onderdompeling in het geduldige water zal de wederspannigen verfrissing, kalmte, relativering en energie schenken.
Stel je voor: de Tweede Kamer onder water. De leden dobberen genoeglijk rond en zetten tijdens het afdrogen het ontstane wederzijds begrip om in goede afspraken. Wie weet kan de klimaatverandering een en ander bespoedigen.